مسابقه‌ی طراحی آسانسورهای فضایی آغاز می‌شود
 

http://www.nojum.ir/Common/Thumbnail...g&MaxWidth=300شايد شما هم تصور کنید كه چقدر خوب مي‌شد اگر به جاي اين همه دردسر براي پرتاب موشك‌ها، يك آسانسور بزرگ بين زمين و فضا احداث مي‌شد تا افراد و محموله‌ها با كم‌ترين دردسر به مدار زمين انتقال يابند. تصور شما در حال تحقق است.
شايد شما هم در روياهاي‌تان تصور مي‌كرديد كه چقدر خوب مي‌شد اگر به جاي اين همه دردسر براي پرتاب موشك‌ها و انتقال محموله‌هاي مختلف به مدار زمين، يك آسانسور بزرگ بين زمين و فضا احداث مي‌شد تا افراد و محموله‌هاي باري با كم‌ترين دردسر به مدار زمين انتقال يابند. اگر تا ديروز اين آرزوها را دست نيافتني مي‌دانستيد بهتر است اندكي تجديد نظر كنيد. قدم‌هاي ابتدايي براي احداث اين آسانسور در حال برداشته شدن است.
يك ميليون دلار مبلغي است كه به عنوان جايزه به يكي از ۶ تيم شركت كننده در مسابقات آسانسورهاي فضايي تعلق خواهد گرفت.
http://www.nojum.ir/Common/Thumbnail...g&MaxWidth=250

بخش ديگر مسابقه، كه «قدرت پرتو» نام گرفته است، به ساخت وسيله‌اي مربوط مي‌شود كه بتواند بدون نياز به يك منبع انرژي داخلي، از كابل فضايي بالا رود. درست مانند يك آسانسور فضايي واقعي، اين وسيله بايد از يك منبع انرژي روي زمين (مانند ليزر، امواج مايكرويو يا هر گونه انرژي قابل انتقال به كمك «پرتو») استفاده كند. در جريان اين بخش از مسابقات، وسيله‌ي نقليه‌ي دانشگاه ساسكاچوان، برنده‌ي مسابقات سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶، به اندازه‌ي مورد نياز سريع نبود و نتوانست به قدر كافي از كابل بالا رود تا جايزه‌ي نقدي را دريافت نمايد. در اين مرحله، همه چيز مهيا بود تا تيم «دزدان فضايي شهر كانزاس» (Kansas City Space Pirates ) شانس خود را براي بردن جايزه‌ي نقدي امتحان كنند. وسيله‌ي نقليه‌ي آن‌ها از سلول‌هاي خورشيدي براي تامين انرژي استفاده مي‌كند و نور خورشيد به كمك ۱۹ آينه‌ي مستقر شده روي زمين به وسيله مي‌رسند. اما شدت باد در زمان مسابقه مانع از موفقت اين تيم شد.
http://www.nojum.ir/Common/Thumbnail...g&MaxWidth=300

این سومین سالی است که رقابت‌ها برگزار می‌شود و در این دوره، هدف ابداع روش‌هایی است که بتوان روزی از آن‌ها در ساخت یک آسانسور فضایی بهره گرفت. یک آسانساور فضایی متشکل از کابلی بین زمین و فضا است كه یک وسیله‌ی نقلیه با بالا رفتن از این کابل، محموله‌های مورد نظر را از زمین به مدار آن حمل مي‌نماید. مسابقات از دو بخش تشكيل شده است. بخش اول مروبط به طراحي و ساخت كابل آسانسور است و بخش دوم مربوط به ساخت حمل كننده‌ي بار.
بديهي است كه ساختن کابلی این چنین محکم از قدرت تکنولوژیِ فعلی بیرون است. به همین دلیل یکی از دو چالش اصلی در این مسابقات، طراحی و ساخت کابلی مقاوم‌تر از هر محصول تجاری فعلی است. از ميان تمام تيم‌هاي شركت كننده، تنها دو تیم به مرحله‌ي طراحي كابل راه پيدا كرده‌اند. کابل‌های ساخته شده توسط این دو تیم به وسیله‌ی ابزارهای مخصوص آن‌قدر کشیده می‌شود تا یکی از آن‌ها پاره شود. سپس تیم برنده باید با «کابل خانگی» مبارزه نماید، کابلی که از مواد در دسترس ساخته شده و سه گرم وزن دارد در حالی که وزن مجاز برای تیم‌های رقابت‌کننده تنها ۲ گرم است. به علاوه کابل طراحی شده توسط رقابت کنندگان باید اقلا ۵۰ درصد از «کابل خانگی» قوی‌تر باشد. کابلی که سال گذشته موفق شد ۶۴۰ کیلوگرم نيرو را تحمل نماید.

البته باد تنها مشكل مسابقات امسال نبود. اتومبيل حامل وسايل تيم دانشگاه مك‌گيل (McGill University) كه بنا بود از امواج مايكرويو به عنوان منبع انرژي استفاده كنند، در مسيرش به سمت محل مسابقه دچار سانحه‌ي رانندگي شد. اين تصادف باعث از بين رفتن بسياري از قطعات و دستگاه‌ها گرديد و علي‌رغم تلاش اعضا براي تعمير آن‌ها، اين تيم نتوانست در مسابقه شركت نمايد. به علاوه با توجه به احتمال بارش باران در روز مسابقه و ابري بودن هوا در روز بعد، انتظار مي‌رود مسابقات به تاخير بيافتد چرا كه سه تيم از چهار تيم شركت كننده از صفحات خورشيدي به عنوان منبع انرژي استفاده مي‌كنند. از طرف ديگر خيلي از تيم‌ها قادر به صبر كردن تا دو روز بعد نيستند و اين امر موجب آن شده است كه برگزاري ادامه ی مسابقه در حاله‌اي از ابهام فرو رود.