خدایا از دشمنی این نفس بدخواه که گمراهم می کند به هوا پرستی ام می کشاند و به دوستی دنیایم می کشاند تا مرا از بندگی و قرب تو جدا کند و از طاعت تو بازم دارد به تو شکایت می کنم.

بار الها نعمت های پی در پی تو مرا از شکرت غافل کرد و فیضان و جوشش دریای کرم و بخشندگی ات مرا از سپاس تو ناتوان ساخت و با این حال کوتاهی ام در شکرو سپاس تو مرا از بارگاه کرمت دور نساخت که تو سراسر مهری و رافت و کرم و احسان.

خدایا بر دل من وقار و سکینه ای ببخش که جز نور عشق تو را نپذیرد و جز پرتو محبت تو را در نیابد ای مهربان ترین مهربانان.

انچه مرا و تو را و همه ادمها را از همه موجودات دیگر این عالم هستی جدا می کند برتری می دهد و متمایز می سازد وجود دو بعدی و دوسویه ماست که سویی در اتصال و انس با عالم خاک است و مانوس با انچه خاکی است و دنیایی و سویی در اتصال و انس با خداست و مانوس با انچه خدایی و افلاکی است.ما در کشمکش این دو نیمه و در میان دو راهی اسمان و زمین مختاریم که کدام سو را برگزینیم و تمنای کدام نیمه وجود خود را اجابت کنیم.

ای فرزند ادم انچه تو را کرامت می بخشد و تو را در سبد هستی گل سر سبد می نماید و انچه مایه شرافت و بزرگی و برتری تو در میان جمیع مخلوقات می شود افرینش قدسی توست .خلقتی جدای از خلقت همه مخلوقات و دمیدن نسیم قدسی روح الهی در تو _تو را ورای همه مخلوقات جا می دهد.

خداوند ادمی را افرید و در جام وجودش از میل به راستی ها و کجی ها جرعه ای ریخت .او را بر سر کوهی نشانید تا ان شود که خود اختیار کند به انجا رسد که خود برگزیند و بر ان مقام نشیند که خود بخواهد.

چه شتابی هست در نهاد ما ادمیان إچه عجولانه گام بر می داریم با این گذر تند زمان و این گذر پر شتاب عمر.کاش این لحظه ها را که در ان فرصت بودن یافته ایم از دست نمی دادیم .کاش نه انتظار فردا و نه حسرت گذشته امروزمان را از بین نمی برد.کوچکترها در ارزوی بزرگ تر شدن و بزرگترها در اندیشه انچه از دست داده اند.

گاهی انقدر بخیل و تنگ دستیم که در انچه از ان ما نیست هم بخل می ورزیم .راستی جز عمل ما که خود انتخابش کرده ایم و خود به ان عمل کرده ایم چیست که از ان ما باشد.مال ما باشد و ما مالک ان باشیم .ما ادمها در همه انچه که مال ما نیست بخل می ورزیم .ادمی گاه ان قدر بخیل است که اگر سرچشمه های دارایی های دنیا در دستش باشد از هراس کاستنش ذره ای نمی بخشد.ماادمها گاهی انقدر بخیل می شویم حتی در ادای یک سلام.

وهستند انسانهایی که در نگاهشان در دارایی شان و حتی در جانشان بی هیچ هراسی بخل نمی ورزند .انسانهایی که وجودشان یکسره لطف و بخشش و جود و عطاست و از نگاهشان و از دستهاشان همیشه مهر و مهربانی فرو می ریزد و بخشندگی راز ماندگاری ان چیزی است که از ان ما نیست.

در شگفتم از انکه هیچ ندارد و کبر می ورزد .حیرانم از انکه درمانده ترین است و فخر می فروشد .در حیرتم از انکه به قدر نفسی توان بیشتر ماندن ندارد و بزرگی می کند ما ادمها به چه داشته ای یا توانی این همه مغرور و به کدام دارایی پایدار این همه تکبر می کنیم .امدن مان رفتن مان زیبایی مان سلامتمان دارایی مان وتوانمان روی کدام می توانیم حساب کنیم ؟بر کدام مالکیم و توان ماندگار کردنش را داریم؟بر کدامیک مسلطیم و بر نگه داشتنش قادر. جز عمل انسان و جز تکامل روح او چیست که بران فخر بورزد و بزرگی کند.

بنگر که غفلت از حقیقت و غوطه خوردن در مالکیتهای مجازی و قدرتمندی های پوچ چه سخت انسان درمانده تهی دست را گرفتار بند تکبر و غروری می کند که خود نشان روشنی از تهی دستی او در باورهاست.

تا کجا می رویم ؟این درون تشنه ما کی سیراب می شود؟پایان راه به دست اوردن ها کجاست ؟انکه تشنه مال است به کدام دارایی سیراب می شود و انکه در طمع رفاه و اسودگی است کجا به نقطه اوج می رسد؟کجاست پایان راه قدرت و شهرت و هزار خواهش دیگر این نفس سیری ناپذیر ادمی ؟این تن رنجور و ان روح دردمند تا کجا باید در پی این نفس سرکش حریص بدود و هدر برود.

حال انکه او در پی سراب می رود و هر دم تشنه تر از پیش به سرابی دوباره چشم می دوزد .کاش لحظه ای این اسب سر کش بی مهار فرو نشبند و ارام گیرد و مهار به دست روح سپارد و ببیند که روح چه شیرین و مطمئن گام بر می داردببالا می رود و ادمی را بالا می کشد و همه وجود ادمی را سیراب می کند

اگر گاه تشنگی ام دوستی یا حتی بیگانه ای به نیم لیوانی اب مهمانم کند بارها سپاسش خواهم گفت .اگر در پنجه های مرگ بیفتم و کسی نجانم دهد همه عمر وام دارش خواهم بود .چگونه است که سپاس تو را که مرا افریدی روحم بخشیدی زندگی ان دادی و از هر نعمتی لبریزم کردی از یاد می برم چگونه است که دین پروردگاریت بر دوشم حس نمی کنم و بندگیت نمی کنم .

کاش حق خداییت را بر خود در می یافتم و بنای سپاس تو را بنیان می نهادم لحظه ای دمی نفسی از بندگی تو غافل نمی شدم .به هر قدم رضای تو را می جستم و خرسندی تو را می خواستم و به هر نفس تورا می دیدم و به سوی تو می امدم.

بار الها راز درونم را چه خوب میدانی .چه کسی چون تو همه نیازهای مرا و را ه سیراب شدنش را می داند .ای یگانه ترین ای اگاه ترین بینشی عطایم کن که نجویم جز تو را و نخواهم جز رضایت تورا.

ایا تو ای خداوند بر کسی که به درگاهت دست به دعا بردارد رحمت می اوری تا من در دعا مبالغت ورزم؟ایا تو ای خداوند کسی را که به درگاهت اشک می ریزد می امرزی تا من به اشکباری شتابمایا تو ای خداوند کسی که شکایت بینوایی خویش را به درگاه تو ارد در حالی که به تو توکل کرده است بی نیاز می سازی.

ای خداوند بر محمد و خاندان او رحمت فرست و از من اعراض مکن که روی به تو اورده ام و مرا محروم مکن که دل به تو سپرده ام و دست رد به رویم مزن که بر درگاهت ایستاده ام.تویی که خود را به رحمت وصف کرده ای پس بر محمد ص و خاندانش درود فرست و بر من رحمت اور .تویی که خود را بخشنده نامیده ای پس گناهانم را بر من ببخشای.

منزهی تو چه شگفت است که من به زیان خود گواهی می دهم و اعمال نهان خویش بر می شمارم .و شگفت اور از این بردباری توست در برابر من و درنگ توست در مواخذت سریع من .واین نه بدان سبب است که مرا نزد تو ابرویی است بلکه به سبب مدارای تو ست با من و احسان تو در حق من.باشد از معصیتی که تو را به خشم اورد باز ایستم و از گناهانی که مرا فرسوده است دست بدارم.که عفو و بخشایش مرا از عقوبت و عذاب من دوست تر داری.

ای خداوند اکنون که بر گناه من پرده کشیده ای و رسوایمنساخته ای اکنون که به کرم خود با من مدارا ورزیده ای و به مواخذت من نشتابیده ای.اکنون که از فضل و احسان خویش مرا به بردباری نواخته ای و نعمت خود را بر من دیگرگون نساخته ای و زلال احسان خود تیره نکرده ای پس بر این زاریهای دراز من رحمت اور و بر شدت مسکنتم ببخشای و بر نابسامانیم ترحم فرمای.

بار خدایا مرا از کسانی قرار ده که تو را به یکتایی می پرستند و به تو ایمان اورده اند و پیامبرت را تصدیق کرده اندو امامان را به پیشوایی پذیرفته اند .امامانی که طاعتشان را فریضه ساخته ای و ایمان به تو و تصدیق رسول تو به دست ایشان اجرا می شوند.امین رب العالمین

ای خداوند به لطف خود نیت مرا از هر شائبه مصون دار و به رحمت خویش یقین مرا استوار گردان و به قدرت خود فساد مرا به صلاح بدل نمای امین.

حمد و سپاس خدای را ان نخستین بی پیشین را و ان اخرین بی پسین را /خداوندی که دیده بینایان از دیدارش قاصر اید و اندیشه واصفان از نعت او فرو ماند .افریدکان را به قدرت خود ابداع کرد و به مقتضای مشیت خویش جامه هستی پوشید و به همبن راه که اراد ه او بود روا داشت و رهسپارطریق محبت خویش گردانید.

منزه و پاک است نامهای او ناگسستنی است نعمتهای او .کس را نرسد که او را در برابر اعمالش بازخواست کند و اوست که همگان را به بازخواست کشد.

حمد و سپاس خدای را بدان سان که مقرب ترین فرشتگانش و گرامی ترین افریدگانش و ستوده ترین ستایندگانش می ستایند .حمدی برتر از حمد دیگر ان سان که پروردگار ما از همه افریدگان خود برتر است.

بار خدایا این منم که به درگاه تو ایستاده ام خوار و ذلیل و خاضع و خاشع و خائف و معترف به گناهان بزرگی که بارش را بر دوش می کشم و خطاهای عظیمی که مرتکب شده ام .در سایه عفو تو خزیده ام و به جوار رحمت تو پناه جسته ام و به یقین می دانم که کسی مرا از تو زنهار نخواهد داد و کس مرا از کیفر تو در امان نخواهد داشت.

ای خدای مهربان کاستیهایم را بر من ببخش و مرا به راهی راهنمایی کن که بندگان صالحت رهنمون شدیو

خدایا از دشمنی این نفس بدخواه که گمراهم می کند به هوا پرستی ام می کشاند و به دوستی دنیایم می کشاند تا مرا از بندگی و قرب تو جدا کند و از طاعت تو بازم دارد به تو شکایت می کنم.