خرافه پرستی در جهان


http://images.seemorgh.com/iContent2/Files/145662.jpg

منبع : yjc.ir

رسوم و سنت ها از آن دست پدیده هاییست که در هر گوشه از این کره خاکی حکایت خاص خود را دارد . مردم هر گوشه از زمین پهناور با گرامیداشت سنت های خود به نوعی به گذشتگانشان احترام می گذارند .

به گزارش بانکی دات آی آر ، معمولاً اجرای سنت ها و آداب و رسوم در سراسر دنیا کاری پسندیده به شمار می آید و مردم نسل اندر نسل و سینه به سینه آن را به نسل های بعدی خود انتقال می دهند که سنت شان از بین نرود .

اما حکایت خطرناک ترین سنت های دنیا که حتی بعضاً تلفات و خسارت های فراوان به جای گذاشته ، داستانی خواندنی است که در این گزارش آن را می خوانید :


1. خوشامد گویی ناهنجار به دبیرستانی های تازه وارد ، آمریکا

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/tradition5.jpg

در این رسم خطرناک که در اصطلاح Hazing گفته می شود ، کسانی که تازه وارد کالج شده اند ، با صحنه های نه چندان خوشایندی مواجه می شوند . در این خوشامد گویی نامتعارف تازه واردها به چیزی بسته می شوند و با شوخی های خطرناک ، آزار و اذیت و حتی آب پاشی مورد استقبال با سابقه تر ها قرار می گیرند . با اینکه اجرای این رسم ممنوع شده و حتی یک کشته هم برجای گذاشته اما اجرا کنندگان حاضر نیستند ، دست از این کار خطرناک خود بکشند .


2. گاو بازی ، پامپلونا ، اسپانیا

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/09/tradition4.jpg

این سنت نیز هیچ دست کمی از آن خوشامدگویی عجیب و غریب ندارد . عاشقان و دلباختگان گاوبازی در اسپانیا از سال 1910 تا همین امسال در یک جشنواره یک روزه به استقبال یا بهتر است بگوییم به جنگ گاوها می رفتند و با تحریک و تهدید ، آنها را به سمت خود می کشاندند و خود باید از دستشان در می رفتند !
آخرین مسابقه گاوبازی همین امسال در ایالت پامپلونا برگزار شد و در طول یک قرن برگزاری این رقابت خطرناک 15 نفر کشته و البته بسیاری هم زحمی شده اند .


3. شیرجه آغاز سال نو ، سیبری ، روسیه

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/09/tradition3.jpg

در روسیه ، شیرچه روی های حرفه ای ، آغاز سال نو میلادی را با شیرجه زدن در عمیق ترین دریاچه آب شیرین دنیا یعنی بایکال جشن می گیریند . آنها پس از اینکه بخشی از یخ های سطح دریاچه را شکستند و به آب رسیدند ، به درون این دریاچه 40 متری بپرند و یک درخت را در کف دریاجه قرار دهند و بعد هم دور آن رقص و پایکوبی می کنند .
ظاهراً شیرجه زدن در دریاچه آنهم برای شیرچه روی های حرفه ای کار چندان سختی نیست ، اما در هر صورت بایکال عمیق ترین دریاچه دنیاست .


4. درخت های کریسمس

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/09/tradition2.jpg

بسیاری از ما با درخت کریسمس آشنا هستیم ؛ در ختی زنده یا مصنوعی که با آغاز سال نو میلادی زینت بخش بسیاری از خانه های مسیحی می شود. تا اینجا هیچ مشکلی وجود ندارد . اما مشکل از جایی شروع می شود که این درختان بعضاً باعث آتش سوزی می شوند و طبق آمار از سال 2003 تا 2006 میلادی ، 240 نفر قربانی این آتش سوزی ها شده اند .
درست است که آمار این آتش سوزی ها نسبتاً کم است ، اما به هرحال از بین رفتن انسانها ، آن هم در روزهای آغاز سال نو ، امری دردناک است .


5. اونباشیرا ، توکیو ، ژاپن

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/09/tradition1.jpg

این رسم که معنای تحت اللفظی آن ستون های غرورانگیز است و هر شش سال یکبار در پایتخت ژاپن برگزار می شود ، دو بخش به نامهای یاماداشی و ساتوبیکی دارد که اولی در ماه می و دومی در ماه آوریل انجام می گیرد .
در مراسم ماه می که بخش خطرناک این سنت محسوب می شود ، مردان به جنگل می روند ، درختان را قطع می کنند ، به تنه درخت ریسمانی می بندند ، سوار آن می شوند و بعد از بالای کوه به سمت پایین می آیند . در این مراسم خیلی ها زخمی و حتی کشته می شوند .


منبع : banki.ir

ساتی

ساتی یک مراسم تشیع جنازه در میان برخی از جوامع هندو است که در آن، زنی که به تازگی بیوه شده است ، یا به طور داوطلبانه یا با اجبار ، باید در توده هیزمی که برای سوزاندن جسد شوهرش تهیه شده است ، قربانی شود و در کنار شوهر متوفی خود در آتش بسوزد . این شیوه در هند مدرن ، به ندرت دیده شده و انجام می شود .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391...%20Picture.jpg

مراسم خرچنگ

در شهر گُجرات هند ، در اواسط ماه ژانویه ، در مناسبت ماکار سانکراتی (Makar Sankranti) ، صدها نفر از پیروان هندو در صف های طولانی می ایستند تا خرچنگ را به عنوان قربانی به خدا اهدا نمایند؛ این کار در معبد الهه شیوا انجام می گیرد . این یک مراسم بسیار قدیمی است. افراد اهداکننده بر این باورند که تقدیم خرچنگ به خداوند ، آرزوهای آنها برآورده می شود .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/07/New1.jpg

سنّت خاکسپاری

یکی دیگر از سنّت های عجیب و غریب هندی ها ، دفن کردن کودکان معلول زنده تا گردن به مدّت شش ساعت ، در طول خورشید گرفتگی می باشد . هندوها می گویند که انجام این کار برای خنثی کردن اثرات سوء ناشی از خورشید گرفتگی می باشد .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/07/New2.jpg

تائیپوسام

یک فستیوال تامیلی است که توسط هندوها در ماه تامیل تایلندی (ژانویه - فوریه) ، جشن گرفته می شود ؛ این فستیوال همچنین توسط هندوهای غیر هندی که ساکن سریلانکا ، مالزی و آفریقای جنوبی ، جشن گرفته شده و برگزار می گردد . تائیپوسام ، به خدای هندو موروگان ، پسر شیوا و پارواتی ، اختصاص دارد . در روز تائیپوسام ، اغلب هدایا میوه و گُل و به رنگ های زرد و نارنجی می باشد - رنگ های مورد علاقه خدا موروگان . افراد حاضر در فستیوال لباس هایی به این رنگ ها می پوشند و برخی برای خدمت به خداوند ، بدن خود را شکنجه می دهند .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/07/New3.jpg

آیینی عجیب برای درمان

در بخش هایی از کشور هندوستان ، این سنّت توسط رهبران مذهبی هندو انجام می شود تا کودکانی را که مبتلاء به بیماری های جزئی مانند سرماخوردگی ، تب و غیره ، می باشد را درمان نمایند . پلیس هند ، هر سال تعدادی را به خاطر اجرای این سنّت دستگیر می کند . این آیین عجیب و غریب ، برای بیش از 500 سال است که در هندوستان انجام می شود .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/07/New4.jpg

تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

همه ما یکی از چنین شب هایی را سپری کرده ایم ؛ مادر مهربان ما داستانی وحشتناک را برایمان تعریف کرده است یا هنگام دیدن صحنه ای وحشتناک از یک فیلم ، چشمان خود را نبستیم . تمام اتفاق به طور ناگهانی و در نیمه شب رخ می دهد ، چون بید می لرزید و از ترس عرق کرده اید ؛ و یا با تمام سرعت به سمت اتاق والدینتان می دوید . با این وجود ، بسیاری از ما به اندازه کافی خوش شانس بوده ایم تا با چنین ترس هایی روبه رو نشویم یا می شویم؟ ... در اینجا از پنج موجود ترسناک نام می برم که از دین و اعتقادات مذهبی ما نشأت گرفته اند .

گولیم (آدم مصنوعی و خودکار)

در واقع ، این هیولای افسانه ای یهودی ، در ابتدا ، برای افراد خوب مبارزه می کرد . عقیده بر این است که اگر شخصی به اندازه کافی به خداوند نزدیک باشد (معمولاً یک خاخام ، ام صلاحیّت ضروری نمی باشد) ، تا حدّی و به میزان کم ، از قدرت او برخوردار است . در این صورت ، فرد مذکور می تواند یک نیمه انسان را از خاک خلق نماید ؛ این کار را با نوشتن چند حرف بر روی سرش ، یا با قرار دادن تکه ای کاغذ که کلمه ای جادویی بر رویش نوشته شده است در دهانش ، انجام می دهند . سپس ، این موجود را می توان با خراش دادن حروف ، یا نوشتن حروف کلمه جادویی به صورت دیگر، آن را غیرفعال نمود . برای مثال ، کلمه عبری ایمت (emet)، یعنی حقیقت ، با از دست دادن یک حرف تبدیل به میت (met)، یعنی مرگ، می شود . متأسفانه ، این موجود خلق شده ، قادر به صحبت کردن نیست ، و معمولاً به سراغ خالق خود رفته و او را می کُشد ، و دستورالعمل ها را به معنای واقعی کلمه اجرا می کند (این امر تا حدّی مزاحمت ایجاد می کند) . معروف ترین مورد ادعایی گولیم از قرن شانزدهم میلادی نشأت می گیرد ، هنگامی که یهودا بین بیزال ، از قدرت جدید خلق کردن خود به عنوان سرویس گارد مخصوص مجانی ، برای محافظت کردن از خود در مقابل ضد سامی های شرور در محله کلیمی های پراگ استفاده کرد . با این وجود ، این طور به نظر می رسد ، پس از آنکه گولیم با غیرت ، حادثه ای تند و زننده را در کنیسه رقم زد ، از کار اخراج و بیرون انداخته می شود (همان طور که پیشتر اشاره شد ، نمونه استاندارد زیبایی در داستان گولیم به شمار می آید) .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/01ff.jpg

ضحاک (اژی دهاک)

در ادبیّات دین زرتشت ، ضحاک ، که همچنین با عنوان اژی دهاک نیز شناخته می شود ، یکی از اژی ها (مارهای بزرگ یا اژدها) می باشد که حکومتی سراسر وحشت را در جهان بر عهده می گیرد . او هیولایی شبیه به مار است که سه سر ، سه دهان ، و شش چشم دارد ؛ که ظاهراً در قلعه ای صعب العبور و در جایی در بین النهرین زندگی می کرد . جایی که او از خدایان قوی تر آب و باد برای کمک به سرگرمی های خود، کمک می خواست ؛ یعنی خالی کردن کره زمین از انسان ها ، دزدیدن گاوها ، جادوگری ، و جمع آوری تمامی گناهان موجود در جهان (نام او به معنای داشتن ده گناه است) . او مخلوق پدر گناهان ، آنگراماینیو ، است که او را برای مقابله با حقیقت خلق نمود . ضحاک ، تا حدّی تحت نفوذ پدرش قرار داشت ، و حداقل بخشی از ویژگی هایش را از مادرش به ارث برده بود - اوداگ (او عاشق زیبایی پسر خود شد ، و خواهان برقراری رابطه جنسی با او بود) . ضحاک به یکی از شرورترین و بانفوذ ترین و مخوف ترین چهره های شیطانی دین زرتشت ، تبدیل شد . او جهان را با جادوگری و کمک شیاطین برای بیش از 1000 سال اداره کرد ؛ این اتفاق پس از مرگ پادشاه خوبی ها یعنی جم (جمشید)، ایجاد گشت . سلطنت او به طور ناگهانی به پایان رسید ، هنگامی که فریدون ، تعقیب کننده ای که 9 سال به دنبال او بود ، تا حدّ مرگ کتک زده شد و سپس در کوه افسانه ای زندانی گشت . ضحاک ، هرگز واقعاً کشته نشد ، زیرا بدن او پُر از شیاطین کوچک بود که اگر به دست فریدون کشته می شد ، آنها آزاد شده و جهان را در بر می گرفتند . نزدیک به پایان جهان/ روز قضاوت ، مرگ او و اجازه رهایی این شیاطین صادر می شود ، امّا در نهایت در رودخانه آتشین ایوهسوت کشته می شوند .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/02ff.jpg



جن

بسیار متفاوت از ژانر نیکوکارانه و کمیک علاء الدین در دیزنی ، جن ، با توجه به آموزه های دین اسلام ، در جهانی موازی با جهان انسان ها زندگی می کند . آنها در همان زمانی متولد شدند که خداوند انسان ها را آفرید ، امّا بر خلاف انسان که از خاک خلق شده است ، جن ها از آتش به وجود آمده اند . انسان ها قادر به دیدن این موجودات برآمده از آتش نیستند . جن ها را می توان در سه گروه ، طبقه بندی نمود : جن هایی با بال ، جن هایی شبیه به سگ یا مار ، و جن هایی که بی وقفه بر روی زمین سرگردان هستند . شیطان نیز یک جن است که با اراده خود انتخاب کرد که از فرمان خداوند نسبت به تعظیم از حضرت آدم ، سرپیچی نماید، و تبعید به جهنم را برای همیشه بپذیرد . البتّه، این اتفاق سبب شد تا شیطان به دشمن مادم العمر انسان ها تبدیل شود . جن ها ، بیشتر اوقات به خاطر شهوت ، شیفتگی ، انتقام ، یا به عنوان علاقه برای انجام کارهای جادویی سیاه ، یا تظاهر به انسان بودن برای آنکه آنها را فریب دهند ، انسان ها را دزدیده و می ربودند . آنها با قوانین منحرف و واقعاً مسخره ، معاملات استادانه ای را با انسان ها به راه می انداختند ، و هنگامی که می دیدند آنها نمی توانند مطابق با قوانین ساختگی آنها روز بگذرانند ، شروع به آزار و مجازات آنها می کردند و از این کار لذّت می بردند . علاوه بر این ، هر شخص نیز از جنی اختصاصی برخوردار است که در تمام عمرش او را به انجام کارهای بد و شرورانه ترغیب می نماید .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/03ff.jpg

لیلیث

در دین های مسیحیت و یهودیت ، لیلیث ، به طور موقت به عنوان اوّلین همسر حضرت آدم برچسب زده شده است . او حامل بیماری ، مرگ ، و ناباروری می باشد . این طور گفته می شود که لیلیث ، نسبت به نگرش های زن گریزانه حضرت آدم در باغ عدن ، بسیار ناراحت و غمگین شد . و او را در باغ عدن تنها گذاشت (بهترین رفتار یک همسر تلقی نمی شود) . لیلیث ، در سفرهای خود به خارج از باغ ، چشم های فرشته مقرب ساموئیل را به سوی خود جلب کرد . آنها عاشق یکدیگر شدند ، و فرزندانی نیمه انسان - نیمه فرشته به دنیا آوردند . خداوند به مجازات این ترک کردن ، هر روز 100 عدد از فرزندان شیطانی آنها را می کُشت . کاری که سبب نشد تا رفتارهای هرزه مانند لیلیث و ساموئیل کاهش یابد . خداوند از این نافرمانی به شدّت ناراحت شد و ساموئیل را عقیم نمود . لیلیث که به لحاظ جنسی از ساموئیل نا امید شد ، رو به مردان دیگر آورد ؛ مردانی که شبها از لحاظ جنسی فعّال هستند (احتلام) . لیلیث امروز در جهان سرگردان است تا با مردان خواب همخواب شود . بنابراین ، او را ساکوبوس (جن یا دیو ماده ای که به صورت زن در آمده و با مردان همخواب می شود) می نامند ، امّا او در این مکان متوقف نمی شود - امّا او می تواند نوزادان را نیز بدزدد (پسران برای هشت روز و دختران برای بیست روز) . مگر آنکه آنها لباسی جادویی پوشیده باشند که از چشم های دزدانه او در امان بماند . در اسطوره های مدرن ، لیلیث تجسمی از شهوت مردانه تلقّی می گردد ؛ همسر شیطان ، مرید همجنس گرای شیاطین ، و زنان جنگجویی که آگاهانه به دنبال سقط جنین می روند . او را خون آشام ، جادوگر کودک دزد ، و مادر تمام گرگینه ها نیز می دانند .


راکشاسا

ریشه این هیولا از براهما سرچشمه می گیرد ، این تناسخ مرحله دوم افراد بسیار شرور است که از آدم کشی در جهان لذّت می برند . در ادبیات هندو و بودائیست ، از آنها به عنوان ارواح سرکش و بدخیم یاد می شود ؛ شبه انسان های فراطبیعی که به طور خاص نژاد بشری را ترسانده و مرعوب می نمایند . گفته می شود ، این موجودات جادوگر بوده و تجسمات را تغییر می دهند . آنها تهدیدی واقعی و خطرناک برای انسان ها به شمار می آیند ، زیرا آنها تعداد زیادی از انسان ها را می خورند (آنها به طور مضحکی بلند بوده ، ناخن های سمّی دارند ، و دندان هایی تیز و برّنده) . راکشاسا باکاسورا ، نیازمند انتقال منظمی از قوانین گوناگون می باشد (از جمله شخصی که مسئولیت این انتقال را بر عهده بگیرد) ، از سوی مردمی که او را احاطه کرده اند تا بتواند صلح را حفظ نماید . یکی از راکشاساهای معروف، راوانا است، که می گویند ده سر دارد- و در نتیجه، ده دهان نیز دارد که با آنها مردم را می خورد . در رامایانا ، همسر رامای قهرمان ، سیتا ، را می دزدد و او را اسیر خود نگه می دارد (با این وجود ، نگران سیتا نباشید ؛ رامای قهرمان و باند قدرتمند میمون هایش او را نجات می دهند) . آنها همچنین با انسان ها همخواب می شوند؛ برای نمونه در رابطه با هیدیمبی ، خائن و خواهر راکشاسا هیدیمبا (والدین آنها ظاهرا غیر قابل تصور بودند) ، و قهرمان باهیما، که از یک نیمه راکشاسایی به نام گاتوکاچا به دنیا آمده بود و سرانجام در نبرد کوروکشیترا ، مبارزه را به پایان رساند .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/05ff.jpg

تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

جمعه سیزدهم سال ، روزی سراسر بدشناسی می باشد ؛ این خرافه ای بسیار مشهور است . در بسیاری از کشورهای جهان - به جز کشور چین ، که عدد سیزده ، عدد خوش شانسی می باشد - ساختمان ها طبقه سیزدهم ندارند . افرادی که از این روز می ترسند ، اظهار داشته اند که در این روز، از فوبیای paraskevidekatria (ترس غیر منطقی از سیزدهمین جمعه سال) رنج می برند . با این وجود ، این ترسی فراتر از ترسهای معمول است ؛ موضوعات خاصی از نگرانی وجود دارد و نتایجی از "سرزمین خرافه" گریبان فرد را خواهد گرفت ، اگر کارهای مشخصی در این روز انجام شود . در اینجا هم نگاهی به خرافات خواهیم داشت و هم از 10 رفتار بدشانسی در این روز نام می بریم .


10. اگر در این روز از کنار یک مراسم تشییع جنازه عبور نمایید ، روز بعد خواهیم مرد

جمعه سیزدهم سال ، روز مجازات عمومی در بریتانیای قدیم بود . جمعه روز اعدام های عمومی بود . متهم با برداشتن 13 گام به طناب دار می رسید . ترس از سیزدهمین جمعه سال ، گسترده ترین و معروف ترین خرافه ای است که در سرتاسر جهان وجود داشته و دیده می شود . دکتر دونالد داسی ، روان شناسی که مطالعاتش بر فوبیاها متمرکز می باشد ، تخمین زده است که حدود 21 میلیون آمریکایی از فوبیای جمعه سیزدهم سال رنج می برند .


9. اگر موهای خود را در جمعه سیزدهم سال کوتاه نمایید ، مرگ یکی از اعضای خانواده تان را رقم خواهید زد .

در دنیای خرافات ، افسانه ها ، و قصه ها ، هم روز جمعه و هم عدد سیزدهم ، بدشانسی تلقی می گردد . از آنجا که تئوری های مختلفی در رابطه با انطباق این دو با یکدیگر و تبدیل آن به روزی سراسر بدشانسی وجود دارد ، می تواند خیلی ساده ایجاد گشته باشد . دو روز سراسر بدشانسی با یکدیگر ترکیب شده اند، تا بدترین روز را به وجود آورند


8. کشتی هایی که در این روز بادبان هایشان را بر می افرازند ، با فاجعه روبه رو خواهند شد .

این "اثبات" جالبی در رابطه با با سرنوشت جمعه HMS را نشان می دهد . دولت بریتانیا می خواست تا این باور خرافی را در میان ملوانان از بین ببرد ، به همین دلیل کشتی را در این روز رهسپار سفر نمود . کارکنان کشتی را در روز جمعه انتخاب نمود ، و مردی به نام جیم فرایدی (جمعه) را به عنوان کاپیتان کشی برگزید . در جمعه HMS ، این کشتی سفر خود را آغاز نمود ، امّا نه هرگز بازگشت و نه کسی درباره اش سخنی شنید .


7. اگر کسب و کار جدیدی در روز جمعه آغاز گردد ، با ورشکستگی به پایان خواهد رسید

در کتاب مقدس نیز از جمعه به عنوان روز بدیمن یاد می شود : جمعه روزی است که حوا آدم را وسوسه می نماید ؛ روزی که سیل عظیم و ویرانگر آغاز شد ، جمعه بود ؛ روزی که خداوند زبان سازندگان برج بابِل را خاموش نمود ، جمعه بود؛ معبد سلیمان نیز در روز جمعه نابود گشت . نیاز به گفتن نیست ، که مسیحیان مؤمن هرگز این روز را به مانند روزهای دیگر نخواهند دانست


6. اگر در جمعه سیزدهم سال به دنیا آمده اید ، سراسر عمرتان را با بدشانسی سپری خواهید کرد

اگرچه قبول این جمله برای بسیاری از ما سخت و غیر قابل باور است ، امّا نمونه های زیادی از بدشانسی را می توان مثال زد که برای افراد متوّلد این روز رخ داده است .


5. صحبت با یک طالع بین در جمعه سیزدهم ، ایده بسیار بدی است .

در طالع بینی ، دوازده زودیاک (منطقه البروج) وجود دارد و یک سال نیز از دوازده ماه برخوردار است . این امر ممکن است به تقویت این خرافه منجر گردد . عدد سیزده ، روزگاری عدد کامل و عالی به نظر می رسید ، و نظریه ای وجود دارد که می گوید انسان ها تعمداً آن را مورد لعن قرار دادند . دیوید ایمری در این رابطه اظهار می دارد : "مطابق با اسناد موجود ، در فرهنگ های پرستش الهه در دوران ما قبل تاریخ ، فابل احترام بوده است ؛ چرا که با عدد سیکل های قمری (ماهانه) در یک سال تطابق داشت (روز 364= 28×13). برای مثال، مادر لائوسیل زمین - کنده کاری 27000 ساله ای که در نزدیکی غار لاسکو در فرانسه یافت شد و از آن به عنوان نماد معنویت مادرسالاری یاد می شود - پیکری زنانه را به تصویر می کشد که شاخی هلال مانند با 13 دندانه بر روی آن را در دست گرفته است . با تسلط تقویم خورشیدی بر تقویم قمری ، که با ظهور تمدن مردسالار خود را نشان داد ، این گمان ایجاد شد که عدد دوازده "کامل" و عدد سیزده "ناکامل" می باشد .


4. اگر تقویم را بر روی جمعه سیزدهم سال رها کنید ، روز بعد به دست جادوگری کشته خواهید شد

الهه اسکاندیناوی فِرِی (جمعه) ، در جریان دینداری پس از کافر شدن به جادوگر تبدیل شد . این افسانه می گوید که جادوگران شمال در دسته های دوازده نفری گرد هم می آیند، تا آنکه فِرِی یک روز می آید و به هر یک از آنها ، یکی از گربه هایش را می دهد . بدین ترتیب ، گروه جادوگران 13 عدد می شود . برخی معتقدند که عضو سیزدهم گروه جادوگران ، خود شیطان است .


3. اگر بستر خواب خود را در جمعه سیزدهم تغییر دهید ، تمام شب را با کابوس سپری خواهید کرد

خرافات حول و حوش جمعه سیزدهم ، با گذشت سال ها افزایش یافته و گسترده شده است . در یک کتاب مرتبط با خرافه و افسانه در سال 1898، این تاریخ به طور رسمی نیاز بیان نشده است ، اگرچه در رابطه با بدشانسی روز جمعه و عدد سیزده ، به طور جداگانه صحبت کرده است . این طور به نظر می رسد که با افزایش جمعیت در طول سالیان متمادی ، افراد بیشتری باور کردند که این روز ، روز بدشانسی و بدبختی است .


2. آغاز یک سفر در روز جمعه ، با خود بدبختی به ارمغان خواهد آورد.

شاید معروف ترین نمونه در رابطه با بدیمنی عدد 13 را بتوان مأموریت آپولوی 13 دانست . در ساعت 13:13 دقیقه از زمین پرتاب شد و در تاریخ 13 ماه آوریل ، سقوط کرد . درست به مانند جمعه HMS، آنچه باعث تعجب می شود این است که چه چیزی سبب شد تا ناسا در این روز خاص ، آپولو را به فضا پرتاب نماید ، یا آنکه قصد داشت تا قدرت این خرافه مشهور را خنثی نموده و اعتقادات مرتبط با آن را از بین ببرد - این امر بدین دلیل نیست که این تاریخ خاص بدشانسی را با خود به ارمغان می آورد ، بلکه بدین دلیل است که هر مصیبتی می تواند این ترس را تقویت نماید .


1. کوتاه کردن ناخن ها در جمعه سیزدهم ، بدشانسی بزرگی را به شما هدیه خواهد داد

یکی از بدترین و بدشانس ترین جمعه های سیزدهم ، در دوران قرون وسطی اتفاق افتاد . سیزدهمین جمعه سال 1306 میلادی ، روزی بود که پادشاه فیلیپ ، شوالیه های معبد مقدس را دستگیر کرده و در "روز بد" شکنجه نمود .

همان طور که می دانیم ، هزاران اسطوره و داستان در رابطه با روز جمعه سیزدهم وجود دارد که منجر به اعتقادات خرافی گوناگون شده است . برخی دولت ها عدد سیزده را از کارهای خود حذف نموده اند - برای مثال ، ایتالیا این عدد را از بلیط های بخت آزمایی ملّی خود حذف کرده است . از آنجا که جمعه به طور سنّتی روزی بدیمن تلقی می گردد و عدد سیزده را نیز عدد بدشانسی می دانند ، تعجب آور نخواهد بود که ترس از این روز ، گسترده ترین خرافه زنده جهان باشد . آنچه که در این رابطه اسرارآمیز می باشد ، این حقیقت است که چرا این خرافه امروز از قدرت بیشتری نسبت به 100 سال گذشته برخوردار است ...


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

10. ساعت مرگ

اگر می توانستید آینده را پیش بینی کنید، دوست داشتید از تاریخ دقیق مرگ خود آگاه شوید؟ پیش بینی طول عمر ما، کسب و کار پُر درآمدی است. بیمه های دولتی و شرکت های بازنشستگی، سالانه میلیون ها دلار هزینه می کنند تا مرگ ما را پیش بینی کنند. جدول عمر، چنین تخمینی را به ما می دهد. بخش شبح وار داستان آن است، برخی از تخمین هایی که آنها بر اساس اش، دوره ای سه ساله از زندگی ما را پیش بینی می کنند، بر اساس اطلاعات مشخصی به دست می آید. امّا مرگ با این موارد برابر نیست؛ جنسیت و نژاد تاثیر زیادی دارند، هنگامی که شخصی به بدگویی از شما می پردازد.
عوامل بسیار زیادی بر طول عمر شما تأثیر دارد، که مهمترین آنها ژنتیک است که اخیرا کشف شده و با گذشته ارتباطی ندارد. ژنوم انسان حوزه گسترده ای است، برخی از ژن ها وجود دارند که زمان مرگ شما را رمزگذاری می کنند، و امکان تفسیر آنها به وسیله تکنولوژی مدرن وجود دارد. عوامل دیگری چون شغل، درآمد، شیوه زندگی، عادت ها، و سیگار کشیدن نیز تاثیرگذار هستند. آمارشناسان ساعت مرگ، داده ها را تجزیه و تحلیل کرده و آن را به نتایج ژنتیکی شما پیوند می دهند و طول عمر نسبتاً دقیقی را به شما ارائه می دهند. امّا این موضوع قطعا، مرگ و میر ناشی از سقوط هواپیما یا تصادف ماشین را در بر نمی گیرد.


http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/10tr.jpg


9. خواندنی های تاروت ؛ کارت های تاروت

مردم درباره موضوعات مختلفی سؤال می کنند : قراردادهای مختلف، طول عمر، و خرید اموال. امّا بیشتر سوالات مربوط به عشق است. عشق؟ بله صحبت از عشق است؛ کلمه ای که خانم های دوست داشتنی عاشقش هستند.
کارل یونگ، اولین روانکاوی بود که به اهمیت نماد تاروت پی برد. او کارت های تاروت را به عنوان نمایندگان کهن الگو، مدّ نظر قرار داد: انواع پایه ای اشخاص یا موقعیت هایی که که در ناخودآگاه جمعی تمام انسان ها، جاسازی شده اند. نظریه کهن الگوها، چندین کاربرد روانکاوی را ایجاد نموده است. از آنجا که این کارت ها، کهن الگوهای مختلفی را از درون هر فرد نشان می دهند، ایده های درک از خود فرد را می توان بوسیله سوال از آنها برای انتخاب یک کارت که با آن شناسایی می شوند، به دست آورد. به طور برابر، فرد می تواند موقعیت را با تصور کردن آن، امتحان کرده و مشخص نماید؛ که این امر بر حسب ایده های کهن الگوی همراه با هر کارت به دست آمده است. برای نمونه، شخصی که بی پروا می دود، چون شوالیه شمشیرها یا فردی که کورکورانه جهان را به سمت خلیج می برد، مانند سوارکار اسمیت با دو شمشیر.

اخیراً، تیموتی لیری اظهار داشته است که کارت های ذخیره تاروت، . نمایش تصویری رشد انسان از نوزادی تا بزرگسالی هستند. و "کارت حماقت"، که نمادی از نوزاد تازه متولد شده است؛ "کارت شعبده بازی" که نماد صحنه ای است که در آن نوزاد شروع به بازی با مصنوعات می کند. در دیدگاه لیری، تاروت های ذخیره، ممکن است به عنوان طرح اولیه برای نژاد بشری که بالغ شده است، دیده شود .


http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/9tr.jpg

8. سفر در زمان

حال از استثنائی برای یک مفهوم سنتی در پیش بینی آینده سخن می گوییم و نه واقعاً یک روش خاص. ریشه این مفهوم به 700 سال پیش از میلاد باز می گردد. سفر در زمان، حرکت میان نقاط مختلف در زمان به شیوه ای مشابه به حرکت میان نقاط در فضا می باشد. که اشیاء (یا در برخی موارد، فقط اطلاعات) را به زمان های عقب تر از زمان حال می فرستد، یا اشیاء را از حال به زمان آینده ارسال می کند، بدون آنکه دوره میانی را تجربه نمایند (حداقل نه با سرعت معمول).
اگر چه سفر در زمان، نقطه مشترک داستان ها در دوره های مختلف بوده است، و سفر به آینده مسلما با توجه به پدیده اتساع (تأخیر) زمان بر اساس سرعت در نظریه نسبیت خاص، ممکن می باشد. امّا در حال حاضر مشخص نیست که آیا قوانین فیزیک اجازه سفر به گذشته را می دهند یا نه. برخی از تفاسیر مرتبط با سفر در زمان، همچنین اظهار می دارند که تلاش برای سفر به گذشته، ممکن است فرد را به جهانی موازی ببرد که تاریخش برای منشعب شدن از تاریخ واقعی سفرکننده، پس از لحظه ای آغاز می گردد که مسافر وارد زمان گذشته می شود.

نظریه انیشتین آنقدر ساده است که یک کودک نیز می توان آن را توضیح دهد، و هنگامی کاربردی می شود که وسیله ای را بسازیم که همانند یا سریع تر از سرعت زمان حرکت کند. و اگر این امر محقق گردد، می توانیم این مفهوم قدیمی را به واقعیت تبدیل کنیم .


http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/8tr.jpg

7. اسکرایینگ (scrying)

از آن با عنوان بلوبینی نیز یاد می شود. عملی جادویی است که شامل دیدن اشیاء به صورت فیزیکی در یک محیط است. هدف از آن معمولاً به دست آوردن چشم اندازی معنوی است، و در موارد کمتری برای مقاصد طالع بینی یا فال می باشد. بیشترین وسیله مورد استفاده در این کار، مواد بازتابنده، شفاف، یا شب تاب مانند کریستال، سنگ، شیشه، آینه، آب، آتش، یا دود می باشد. اسکرایینگ، در بسیاری از فرهنگ ها به عنوان ابزاری برای غیب گویی درباره گذشته، حال، و آینده مورد استفاده قرار می گیرد. بسته به نوع فرهنگ و اعمال، تصوراتی که هنگام نگاه کردن شخص به وسیله به چشمانش می آید، این گونه خیال می شود که از سوی خدا، ارواح، ذهن روانی، شیطان، یا ناخودآگاه آمده است.
اسکرایینگ، فعّالانه توسط فرهنگ ها و سیستم های اعتقادی گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد، و به یک سنت یا ایدئولوزی محدود نیست. از سال 2009، آزمایش گانزفیلد، آزمایش که با الهام از این عمل جادویی شکل گرفته و شامل محرومیت حسی بود، مهمترین شاهد شناخته شده برای توانایی های فراروانی در محیط آزمایشگاه می باشد.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/7tr.jpg



6. ادراک حسی فوق العاده (ESP)

این در واقع همان حس ششم است. و در برگیرنده دریافت اطلاعات از طریق حواس فیزیکی شناخته شده نیست، بلکه از طریق حسی است که با ذهن مرتبط است. این اصطلاح به معنی کسب اطلاعات بوسیله ابزاری است که برای فرضیه های محدود کردن علم، پایه ای بشمار می آیند. مانند این موضوع که ارگانیسم ها می توانند اطلاعاتی را از گذشته به زمان حال دریافت کنند.
اعتقاد بر این است که فرد هیپنوتیزم شده، می تواند ESP را به نمایش بگذارد. کارل سارگینت، یکی از روان شناسان دانشگاه کمبریج، در مورد اداعاهای اولیه درباره هیپنوتیزم شنیده بود. در نتیجه، آزمایشی را طراحی نمود. او 40 نفر از دانشجویان همکار خود را انتخاب کرد، هیچ یک از آنها اطلاع نداشتند که از ESP برخوردار هستند. سپس آنها را به دو گروه تقسیم کرد؛ گروهی که پیش از آنکه با کارت های زینیر مورد آزمایش قرار بگیرد، هیپنوتیزم می شد، و گروه کنترلی که تنها با این کارت ها سر و کار داشت. افراد گروه کنترل از 25 کارت موجود، تنها 5 کارت را درست انتخاب کردند، درست درصدی که شانس می گوید. امّا آنهایی که پیش از انتخاب هیپنوتیزم شده بودند، 11.9 از 25 عدد را درست انتخاب کردند.
نتایج مثبتی از آن به دست آمد؛ و دلیل آن مشاهده از راه دور یا RV می باشد که توانایی جمع آوری اطلاعات درباره یک هدف دور یا نامشخص با استفاده از ابزارهای ماوراء الطبیعه است؛ ادراک حسی فوق العاده (ESP) یا احساس کردن با ذهن. به طور معمول، از یک بیننده از راه دور انتظار می رود تا اطلاعاتی را درباره یک شیء بدهد که از نگاه ها پنهان است و با فاصله از او جدا شده است. این نوع سنجش و دیدن، در دهه 1990 میلادی بسیار محبوب شد؛ در این دوره اسناد مرتبط با پروژه استارگیت در معرض دید عموم قرار گرفت، پروژه تحقیقاتی بیست میلیون دلاری که با حمایت مالی دولت فدرال ایالات متحده آمریکا، برای تعیین هرگونه برنامه نظامی بالقوه از پدیده های روانی تعیین گشته بود.


http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/6tr.jpg



5. مایکل نوستردام(نوستراداموس)

مایکل نوستردام در سال 1503 در کشور فرانسه به دنیا آمد. او یک پزشک و منجّم بود، و مسلط به سه زبان یونانی، لاتین، و عبری بود. و با توجه به دیدگاه هزاران نفر از طرفداران او، نوستراداموس پیشگوی آینده نیز بوده است. جنگ جهانی دوم، بمب اتمی، ترور جان اف. کندی، و فرود بر ماه، برخی از پیشگویی های این مرد قرن شانزدهمی می باشد. امّا او چگونه می توانست پیشگویی کند و از چه ابزاری برای عبور از زمان و مکان استفاده می کرد؟
مطابق با برخی دیدگاه ها، او را هیپی قرن شانزدهم می دانند؛ شخصی که برای پیش گویی هایش خود را از خواب محروم می کرد و با خوردن کمی داروی توهم زا و نگاه به شعله شمع، شروع به پیش گویی می نمود. امّا نوستراداموس ادعا می کرد که مبنای پیش گویی های او ستاره شناسی است - ارزیابی نجومی از کیفیت تحولاتی که در آینده ممکن است رخ دهد - امّا منجّمان حرفه ای آن زمان مانند لورنس ویدل، او را به خاطر نادرستی و فرض این موضوع که "طالع بینی تطبیقی" (قیاس ترکیب نجومی آینده با آنهایی که با رویدادهایی گذشته همراه است) می تواند آنچه را در آینده رخ می دهد، پیش بینی کند، مورد انتقاد قرار دادند. برای 500 سال است که مردم پیشگویی های او را دنبال می کنند، و حتی امروز نیز تلاش می کنند تا پیش گویی های او را رمزگشایی نمایند.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/5tr.jpg


4. رؤیای وابسته به الهام قبلی

توانایی برای دیدن آینده از طریق الهام را می گویند. برای دیدن و تصور کردن آینده، این توانایی نیازمند آن است که استفاده کننده ناهشیار باشد. با این وجود، مشخص نیست که استفاده کننده بتواند این توانایی را به دلخواه فعّال نماید.
رویاها، همان طور که مشخص است، برای تفسیر کردن باز می باشند. در اغلب موارد، تفاوت های جزئی میان رویا و حوادث واقعی وجود ندارد. چه این امر به رویاهایی مربوط باشد که کاملا جدّی نیستند، باید بدانیم که آینده همواره در حال تغییر است؛ نمی دانیم که چه زمانی این اتفاق خواهد افتاد یا در واقع نتیجه طبیعی قدرت نامشخص می باشد. در عین حال، در ارتباط با رویدادهای حقیقی، رویاها می توانند بسیار واقعی باشند. هیچ محدودیت خاصی وجود ندارد که این رویاها چه زمانی به واقعیت تبدیل می شوند. جزئیاتی که فرد پس از بیدار شدن از خواب می تواند به یاد آورد، بستگی به خواب دیدن در طول مرحله حرکت سریع چشم (REM) دارد. این خواب ها، همچنین به حملات وابسته به تلپاتی، حساس بوده و آسیب پذیر می باشد.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/4tr.jpg



3. کف بینی

کف بینی، هنر تشخیصی و پیش بینی آینده از طریق بررسی کف دست می باشد. این شیوه پیش بینی در همه جای جهان و در میان فرهنگ های گوناگون وجود دارد. ریشه های کف بینی به هندوستان بر می گردد. هنر کف بینی، از هند به چین، تبت، مصر، ایران، و دیگر کشورهای اروپایی گسترش یافت. کف بینی از چین وارد یونان شد، جایی که آناکسگوراس از آن استفاده می کرد. با این وجود، کف بین های معاصر، اغلب روش های سنتی پیش بینی را با روانشناسی، شفاهای کل نگر، و روش های جایگزین الهام، ترکیب نمودند.
کف بینی، شامل شیوه ارزیابی از شخصیت یک فرد یا زندگی آینده او از طریق خواندن خطوط کف دستش بود. خطوط مختلف ("خط قلب"، "خط زندگی"، و غیره) و "پایه ها" (یا دست اندازها)، ظاهرا تفاسیری را پیشنهاد می دهد که بوسیله اندازه های نسبی، کیفیت، و تقاطع ها تفسیر می شود. در برخی سنت ها، کف بین ها همچنین مشخصه های انگشتان، ناخن ها، اثر انگشت و الگوی پوست کف دست، بافت پوست و رنگ، شکل دست، و انعطاف پذیری دست را نیز بررسی می کنند. کف بین ها، کار خود را با "دست برتر" آغاز می کنند- دستی که فرد با آن می نویسد یا از آن زیاد استفاده می کند. دستی که گاهی اوقات ذهن خودآگاه فرد را نشان می دهد؛ در حالیکه آن دست ذهن ناخودآگاه را به تصویر می کشد. در برخی از سنت های کف بینی، باور بر این است که دست دیگر حامل صفات ارثی و خانوادگی است؛ یا به اعتقادات کیهانی کف بین مرتبط است، تا اطلاعاتی را درباره زندگی گذشته به فرد بدهد.
پژوهش های مختلفی در رابطه با صحّت کف بینی انجام شده است که مبتنی بر سیستم تجزیه و تحلیل شخصیت می باشد. امّا تاکنون هیچ دلیل مشخص و قاطعی ارائه نشده است که نشان دهنده رابطه میان خطوط کف دست و شخصیت یک فرد باشد، و بتوان از این تجزیه و تحلیل نتیجه گرفت که آن شخص از اختلالی کروموزومی رنج می برد یا به گروه خاصی تعلق دارد.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/3tr.jpg



2. توانایی های پیش بینی کننده در حیوانات

حیوانات همه جا هستند، امّا آیا راز درک آنها، فراتر از ادراک بشر است؟ خب این امر امکان دارد، زیرا رابطه تکاملی قدرتمندی میان پاسخ حیوانات و احساس آنها از حوادث پیش از رخ دادن وجود دارد، مانند اینکه آنها از مکان خارج می شوند و ما نمی توانیم این موضوع را درک کنیم. قرن هاست که گفته می شود، حیوانات می توانند زلزله را پیش بینی کنند. در سال 373 پیش از میلاد، مورخان حیواناتی چون موش، مار، و راسو را در شهر یونانی هیلیک ثبت کردند که تنها چند روز پیش از زلزله، شهر را ترک کرده بودند.
داستان هایی از این دست در طول تاریخ و قرن های مختلف نقل شده است. گربه ماهی ها وحشیانه شنا می کنند، مرغ ها تخم نمی گذارند، و زنبورها کندوهای خود را با ترس ترک می کنند. صاحبان بسیاری از حیوانات خانگی اظهار داشته اند که سگ یا گربه آنها، پیش از آغاز زلزله و لرزش زمین، حرکات عجیبی انجام داده اند- بی دلیل زوزه کشیده یا پارس می کردند، یا نشانه های عصبی بودن و بی قراری نشان می دادند. امّا واقعیت آن است که آنچه حیوانات احساس می کنند، اگر اصلا چیزی را احساس کنند، یک معما است. یک نظریه آن است که حیوانات وحشی و اهلی، لرزش زمین را سریع تر از انسان حس می کنند. عقاید دیگری نیز در رابطه با تغییرات الکتریکی موجود در هوا که از زمین ساطع می شود، مطرح شده است.
فیل وحشیانه فریاد می زند، به سمت درختان می رود، و به سطح بالاتر فرار می کند - درست پیش از آنکه تسونامی رخ دهد و صدها هزار نفر از مردم غرق شوند. آیا فیل ها از این موج مرگبار آگاه شده بودند؟ در مصاحبه هایی که با دانشمندان و شاهدان صورت گرفته، مشخص شده است که برخی حیوانات از احساساتی برخوردارند که به آنها اجازه می دهد تا بلایای طبیعی را بسیار زودتر از انسان حس کنند.
برای مثال، برخی موجودات قادر به شنیدن صداهای "زیرصوت" هستند- صداهایی که بوسیله پدیده های طبیعی، از جمله، زلزله، آتشفشان، و طوفان، تولید می گردد. و گوش انسان قادر به درک آن نیست. این توانایی به فیل ها و حیوانات دیگر زمان کافی می دهد تا واکنش نشان داده و به جای امنی فرار کنند. توضیح دیگری در رابطه با حساسیت حیوانات به تغییرات میدان مغناطیسی نهفته وجود دارد. زمین شناس بزرگ، موتولیجیکا، دریافته است که برخی حیوانات به تغییر موجود در جریان های الکتریکی واکنش نشان می دهند. او یک گربه ماهی را تحت نظر قرار داده است، حساس ترین موجودی که او مورد آزمایش قرار داده است، تا به او کمک نماید از آمدن بلایای طبیعی آگاه شود.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/2tr.jpg



1. نظریه بزرگ کرانچ

ما همواره فکر می کنیم که نگاه کردن به ستاره ها، اطلاعات زیادی را درباره ما و آینده مان می دهد. ایر تفکر به مصریان باستان می رسد، که هم نوشتن را اختراع کردند و هم اهرام را ساختند. حتّی اولین منجمان نیز در این دوره متولد شدند. آنها برای پیش بینی نتایج سالانه رود نیل، شروع به دنبال کردن ستاره و یادگیری ستاره شناسی نمودند.
و حتبی با گذشت 5000 سال، ستارگان هنوز هم کمک می کنند. نظریه ای وجود دارد که می گوید زندگی و رویدادها ممکن است خود را در آینده ای دور تکرار نمایند، همان طور که در گذشته یا حال اتفاق افتاده اند. این نظریه را نظریه بزرگ کرانچ می نماند. برای این کار، ابتدا باید به آغاز زمان باز گردیم، روزی که جهان آغاز شد و بینگ بنگ رخ داد. لحظه ای که هستی شکل گرفت؛ آن را نقطه صفر زمان می دانند (این اتفاق 14 میلیارد سال پیش روی داد). سپس شروع به گسترش و باز شدن کرد، گسترشی که هنوز ادامه دارد. مطابق با نظریه انیشتین، این توسعه تا زمانی ادامه یافته، و پس از آن حرکت به سمت عقب آغاز می گردد. این نظریه، که مطابق با آن جهان به نقطه آغازین و اندازه اصلی خود باز می گردد، سبب جمع شدن انرژی زیادی درون زمین شده (در فضایی محدود) که انفجار بیگ بنگ دیگری را رقم خواهد زد. و پس از آن این چرخه بارها و بارها اتفاق افتاده و ادامه می یابد.
در کیهان شناسی فیزیک، نظریه کرانچ بزرگ، یک سناریوی احتمالی برای سرنوشت نهایی جهان است. که بر اساس آن جهان بزرگ می شود و بعد حرکت بالعکس را طی می کند؛ و چون ققنوسی باز بر می گردد. و این چرخه تا ابد ادامه دارد.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/1tr.jpg



تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

چه کسی تاکنون یک یا دو تا از این داستان های ترسناک شهری را نشنیده است؟ هر افسانه ای ، می تواند کمی حقیقت را درون خود داشته باشد . حتّی اگر نمی توانید یک افسانه را به طور کامل باور کنید، آن را خوانده و امتحان کنید ، و دقّت کنید که آیا موهای بدنتان سیخ نمی شود . برخی از افسانه های شهری پشت درهای بسته و جلوی آینه ها و در تاریکی کامل ساخته شده اند .

افسانه شهری : نوزاد آبی

برای آنکه این افسانه را به مرحله اجرا در آوریم ، باید به درون حمام روید ، در را ببندید ، و چراغ ها را خاموش کنید . برای آغاز یک افسانه ترسناک ، این فاکتورها کافی است . البتّه این بستگی به اندازه حمام شما و کوچک بودن آن و اینکه شما تا چه حدّ از مکان های بسته می ترسید . گام بعدی این است که وانمود کنید ، در حال تکان دادن یک عروسک هستید ، در حالیکه سیزده بار عبارت نوزاد آبی را زیر لب زمزمه می کنید . با این کار ، یک نوزاد ظاهر شده و شما را خراش می دهد . هنگامی که این اتفاق افتاد ، شما باید عروسک را انداخته و فرار کنید . زیرا اگر این کار را انجام ندهید ، زنی ظاهر خواهد شد و چنان فریادی خواهد زد که بر اثرش ، تمام شیشه ها می شکنند . "نوزاد را به من بده!" اگر نوزاد را به او پس ندهید ، به دست او کشته خواهید شد . حال ، آیا جرأت تکان دادن یک عروسک را دارید؟

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/bloody-mary.jpg

افسانه شهری : ماری خون آلود

گفته می شود که دو نوع از این افسانه شهری وجود دارد . مطمئنم هر یک از این دو ، به اندازه کافی قدرت ترساندن شما را دارد . خوب است شب هنگام و زمانی که تنها در خانه نشسته اید ، آن را امتحان کرده و میزان ترس درونی خود را بسنجید .
این داستان نیز به مانند قبلی ، از پایه مشابهی برخوردار است . داستان دختری است که مرده به خاکش می سپارند ، امّا در واقع زنده است . او تلاش می کند تا خود را از درون تابوت بیرون کشیده و فرار کند ، امّا نمی تواند . هنگامی که پدر و مادر او حس می کنند که ممکن است دخترشان را زنده به خاک سپرده باشند ، قبر را حفر کرده و جای خراش های ناخن های دختر را بر جای جای تابوت دیدند . خراش هایی که نشان از تلاش دختر برای رهایی داشت .

اولین روشی که می توانید ماری را ظاهر کرده و با او ملاقات کنید :

هنگامی که سیزدهم یک ماه در روز جمعه افتاد ، تمام چراغ ها را در خانه خود خاموش کنید . به سمت حمام بروید ، آب را باز کرده ، و وان را بشویید . سپس ، پنج بار به آینه و پنج بار به "ماری خون آلود" نگاه کنید . او ممکن است تنها در آینه ظاهر شود و سعی کنید چراغ ها را سریعاً روشن نمایید ، زیرا شاید ماری از پشت به شما نزدیک شده و با چاقو زخمی تان نماید .

در روش دوم می توانید از ماری التماس کنید که به دیدارتان بیاید :

باید به تنهایی و در تاریکی جلوی آینه بایستید . هنگامی که سه بار عبارت "ماری خون آلود" را زیر لب زمزمه کردید ، در محلی که قرار دارید بچرخید. پس از این که سه بار این کار را انجام دادید ، ماری خون آلود در پشت شما و در آینه ظاهر خواهد شد و شما را تا حدّ مرگ خواهد ترساند . من فکر می کنم بیش از یک روش برای دیدن ماری خون آلود وجود دارد .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391/06/candy-man.jpg

افسانه شهری : مرد آب نباتی

هنگامی که خواستید با مرد آبنباتی ملاقاتی کنید ، بسیار مراقب باشید . زیرا اگر کسی بتواند این کار را انجام دهد ، مرد آبنباتی می تواند هر کاری را انجام دهد .
هنگامی که در حمام هستید ، حتماً تمامی چراغ را خاموش کنید . به درون آینه نگاه کنید و نام "مرد آبنباتی" را پنج بار صدا بزنید . سپس ، یک جفت ، چشم های قرمز درخشان خواهید دید که از پشت نظاره گر شما هستند . به محض آنکه آن چشم های هراسناک را دیدید ، چراغ ها را روشن کرده و به روشن ترین نقطه اتاق بروید . زیرا اگر این کار را نکنید ، او از درون آینه بیرون آمده و شما را خواهد کشت .

http://www.seemorgh.com/uploads/1391...y-in-white.jpg

افسانه شهری : بانوی سپیدپوش

آیا به تازگی یکی از کسانی را که دوست داشته اید ، از دست داده اید؟ بانوی سپیدپوش به شما روشی را نشان می دهد تا بتوانید آنها را ببینید .
به تنهایی داخل حمام شده و چراغ ها را خاموش کنید . پنج بار بچرخید و عبارت بانوی سپیدپوش را تکرار کنید . به سمت مخالف چرخیده و پنج بار نام کسی را که از دست داده اید و آرزوی دیدنش را دارید ، تکرار کنید . پس از اینکه نام آنها را صدا زدید، در آینه آنها را خواهید دید .

روش بدی نیست تا با دوران قدیم ارتباط برقرار کنیم؟

حال که با روش های مناسب برای دیدن این افراد آشنا شدید . یک بار امتحان کنید . ببینید تا چه حدّ ممکن است ترس وجودتان را فرا بگیرد .


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

داستان ماجراجویی های افسانه ای و موجودات فراطبیعی همواره گیج کننده بوده است . افسانه های قدیمی ، کتابها ، دوران های جدید و قدیم ، فیلم های مختلف و بازی های کامپیوتری بی شمار، مرکز خلق چنین اسطوره هایی بوده است . اما هیچ کس از ریشه واقعی ساخت چنین موجوداتی آگاه نیست .


اژدها

اژدها ریشه در اسطوره شناسی چینی و یونانی و همچنین فولکلور اروپایی دارد. موجودی است که اهمیت نمادین متفاوتی دارد؛ در افسانه های مختلف و به شکل های مختلفی آمده است. از دیو بالداری که آتش از دهانش خارج می‌شود تا استاد فاضل و عاقلی که همه عناصر را در اختیار دارد. اژدها در زبان یونانی، به معنای "مار بزرگ" است.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/Dragon.jpg



تک شاخ

این موجود احتمالاً ، حیوان افسانه ای مورد علاقه هر دختری است. تک شاخ مدرن، اسب نری بسیار زیبا و مطیع است که یک تک شاخ بر پیشانی اش قرار دارد. با این وجود، تک شاخ اصلی، یک اسب نجیب رام نشدنی بود که ریشی بز مانند، دمی‌ چون شیر، و سمی‌ شکافته داشت.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/Unicorn.jpg



خون آشام

خون آشام ها احتمالاً در میان محبوب ترین موجودات افسانه ای قرار دارند. با دندان های نیش دار بسیار ترسناک، چابکی و استقامت بسیار فوق العاده، و شهوت سیری ناپذیر برای مکیدن خون، این موجودات جاودانی ذهن های ما را از طریق فولکلور، کتاب ها و فیلم های مدرن، تحت تاثیر خود قرار داده اند. از معروف ترین آنها می‌توان به دراکولای برام استوکر و سری فیلم های مدرن گرگ و میش (که شک زیادی درباره آنها وجود دارد) اشاره نمود.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/Vampires.jpg



گرگینه (شخصی که تبدیل به گرگ شده است)

گرگینه را می‌توان در فولکلورهای اروپایی و افسانه های مدرن شهری یافت. مخلوقی که مرد است، اما می‌تواند به گرگی بزرگ و با اراده تبدیل شود؛ البته زمانی که ماه کامل باشد. افسانه شهری گرگینه، همچنان به قوت خود باقی است. این اعتقاد وجود دارد که اگر چنین گرگ هایی انسان را گاز بگیرند، نفرینی تا ابد وجود انسان را فرا می‌گیرد.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/Werewolf.jpg



اسب بالدار

پیگاسوس (اسب بالدار)، اسب سفید بالداری است که از اسطوره یونانی سر بر آورده است. گفته می‌شود که او فرزند خدای دریا، و گورگون (يکى از سه زنى که موهاى سرشان مار بوده و هر کس بدانها نگاه می‌کرد سنگ مي‌شد) میدوسا است. او از خونی متولد شد که هنگام کشته شدنش توسط خدای دریا، از گردن میدوسا فوران کرده بود.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/Pegasus.jpg



قنطورس (حيوان افسانه اى با بالا تنه انسان و پايين تنه اسب)

موجودی افسانه ای است که نصف بدنش انسان و نصف دیگرش اسب است. قنطورس، یکی از موجودات اسطوره ای بسیار مشهور یونانی است. ماهیت قنطورس، درست به مانند کنتراست جسمانی اش، گاهی خشن و رام نشدنی تصویر می‌شود، و گاهی عاقل و علمی.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/Centaur.jpg



سیمرغ

سیمرغ ، پرنده ای اساطیری است که در فولکورهای یونان، چین، ایران، و مصر دیده شده است. ققنوس، غالب اوقات به عنوان پرنده ای زیبا، قرمز و طلای آتشین نشان داده می‌شود. در پایان یک چرخه زندگی، ققنوس در شعله های آتش خود می‌سوزد و بار دیگر از آتش سر بر می‌آورد. به همین دلیل، اغلب اوقات به عنوان نمادی از تولد دوباره به تصویر کشیده می‌شود.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/Phoenix.jpg



مینوتور (حیوانی که نیمی‌ از بدنش گاو و نیم دیگرش انسان است)

مینوتور، جانوری است که بدنش یک مرد و سرش گاو نر می‌باشد. مطابق با افسانه ها، گفته می‌شود که این موجود هیولایی وحشی است که در هزارتوی Cretan Labyrinth، زندانی شده است. جایی که توسط تیسوس کشته شد.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/Minotaur.jpg



پری دریایی

پری دریایی ، موجودی دریایی است که بخشی از آن زن و بخشی ماهی است. ریشه آن را می‌توان در فولکورهای بریتانیا یافت. پری های دریایی، برخلاف آنچه که در اکثر کارتون ها تجسم می‌شوند، پیشگویی کننده مصیبت و فاجعه هستند. این طور فرض شده است که دیدن حیوانات دریایی چون نهنگ کوچک دریایی، مسئول ایجاد چنین افسانه هایی باشد.


گورگون (يکى از سه زنى که موهاى سرشان مار بوده و هر کس بدانها نگاه می‌کرد سنگ می‌شد)

گورگون در ریشه یونانی خود به معنای "ترسناک" است- نامی‌ مناسب برای سه خواهر وحشتناک در اسطوره یونانی که بدن و چشم هایی چون مار داشتند، و هر کس مستقیم به چشم های آنها خیره می‌شد، بلافاصله به سنگ تبدیل می‌شد. دو تا از این خواهران به نام های اسینو و یووریل، جاودانه بوده، اما میدوسا توسط خدای دریا کشته شده و از بین می‌رود.



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/Gorgon.jpg



تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

از زمانی که اسطوخودوس دم می‌کردند و به زائو ‌می‌دادند مدت‌ها می‌گذرد. دیگر برای پراندن آل، كمتر کسی قیچی به دست می‌گیرد و روی پشت بام خانه زائو جن‌ها را دفع می‌کند. اما بعضی از رسوم زایمان همیشگی است، هنوز با به دنیا آمدن نوزاد پدر نوزاد یا بزرگ فامیل زیر گوشش اذان می‌گوید یا رنگ‌هایی برای زائو انتخاب می‌شود که برایش شگون داشته باشد.

با کوچک شدن دهکده جهانی، مدرن شدن روش‌های زایمان، کمتر شدن دفعات زایمان و تعداد بچه‌ها، به دنیا آمدن کودک برای هر خانواده‌ایی تبدیل به یک اتفاق مهم شده است، اتفاقی که اکنون در سراسر جهان واكنش یكسانی نسبت به آن وجود دارد. قدم زدن‌های مضطرب پدر‌ها پشت در اتاق زایمان این روز‌ها تبدیل به حضور او در اتاق و کمک به همسر در حال زایمانش شده است، زیرا روان‌شناسان می‌گویند این حضور به بهتر شدن ارتباط بین زن و شوهر و همچنین پدر و فرزند کمک می‌کند. ضمن آن‌كه این روز‌ها می‌توان تمام لحظات زایمان را به عنوان یک خاطره بزرگ ثبت کرد، تهیه عکس و فیلم از مراحل زایمان و لحظه به دنیا آمدن نوزاد، یکی از رسومی است که در دنیای مدرن شکل گرفته است. اولین تصویر از نوزاد و بعد نمای بسته از ساعتی که روی دیوار است به نشانه ثبت زمان تولد، از کلیشه‌ای‌ترین اتفاقات جدید زایمان است. اما به غیر از این رسم جدید که در کشورمان هم به تدریج جای رسم‌های قدیمی‌تر را می‌گیرد، کشورهای مختلف جهان رسوم گوناگونی در زمان بارداری و زایمان دارند که تفاوت‌های ملل و فرهنگ‌ها را نشان می‌دهد.


ژاپن

در گذشته رسم نبود کسی به غیر از پزشک و پرستار در اتاق زایمان حضور داشته باشد، اما این روز‌ها در ژاپن هم مثل بقیه نقاط دنیا پدر‌ها در اتاق زایمان حضور دارند و شاهد به دنیا آمدن نوزادشان هستند. با این حال هنوز مانند گذشته، فریاد زدن زن هنگام زایمان چندان پسندیده نیست و مادران دردشان را با ناله‌های خفه شده یا گاز گرفتن پارچه‌ای که در دهان دارند، نشان می‌دهند. از نظر ژاپنی‌ها، فریاد زدن زن هنگام زایمان باعث شرمساری خانواده‌اش می‌شود. در ژاپن معمولا رسم بر این است که خانم‌ها برای زایمان طبیعی حداقل یک هفته در بیمارستان بمانند. بعد از زایمان زائو‌ها اجازه ندارند نوزادشان را شب‌ها در کنارشان داشته باشند، اما این رسم هم با فراگیر شدن بیمارستانی غربی در ژاپن در حال کنار گذاشته شدن است و مادر و نوزاد بعد از زایمان در یک اتاق نگهداری می‌شوند.

بعد از زایمان معمولاً بند ناف نوزاد در یک جعبه چوبی نگهداری می‌شود و مادر اجازه ندارد تا یک هفته مو‌هایش را بشوید. مادر بعد از زایمان به مدت ۲۰ تا ۳۰ روز به منزل پدری‌اش می‌رود تا مادربزرگ روش نگهداری از فرزند به دنیا آمده را به دخترش یاد بدهد.

از دیگر رسوم ژاپنیها شرکت در مراسم ناكی زومو (Naki Sumo) یا فستیوال گریه نوزاد است.فستیوال گریه كودك یك سنت دیرینه ژاپنی است كه قدمت 400 ساله دارد. این فستیوال هر ساله در معبد سنسوجی (Sensoji Temple) در توكیو برگزار می‌شود. والدینی ژاپن بر این باور هستند كه این سنت، یعنی وادار كردن نوزادان به گریه طولانی، برای سلامت و حفظ آنها از شر شیاطین و ارواح خبیثه بسیار مفید است.



http://rozanehonline.com/rozanehgrou.../japaniese.jpg



ایران

در کشور پهناور ما به خاطر تنوع نژاد‌ها و قومیت‌ها و همچنین پراکندگی جمعیت، آداب و رسوم مختلفی برای زایمان و دوران بارداری وجود دارد. از مناطق بختیاری و عشایر آن‌که قابله‌ها همه کارهای زایمان را تا بریدن بند ناف انجام می‌دادند تا اقوام لر ساکن شوش که هنگام زایمان در زیر نشیمن زائو کاه و خاکستر گرم می‌ریختند. در خوزستان رسم بر این بود که هنگام زایمان برای دور کردن آل که جن مادران باردار بود، قیچی، نمک و پنجه گرگ بالای سر زائو به دیوار می‌آویختند و بعد از به دنیا آمدن نوزاد هم پیازی را به سیخ می‌کشیدند و کنار نوزاد قرار می‌دادند. بختیاری‌های ایذه معمولاً اسم اقوام نزدیک نوزاد را بر نوزاد قرار نمی‌دهند زیرا آن را بد شگون می‌دانند.

ترک‌های آذربایجان هم در گذشته رسم داشتند هفتمین روز به دنیا آمدن نوزاد را جشن بگیرند. این کار به دلیل به سلامت رد کردن 6 روز اول زندگی نوزاد بود و به آن «یدی گئجه» می‌گفتند. این مراسم این‌گونه شروع می‌شد که نزدیک غروب، دور تا دور رختخواب مادر و نوزاد را با ریسمانی سیاه‌رنگ که از موی بز تهیه می‌شد، حصار می‌کشیدند. این کار و همچنین قرار دادن کاسه مسی و چاقو از‌‌ همان روز اول بالای سر مادر برای دور کردن جن زایمان یا آل بود که در اصطلاح محلی به آن «آل آروادی» می‌گویند. معمولا در کنار کاسه مسی و چاقو، تکه نانی نیز به یمن برکت و روزی نوزاد، قرار می‌دادند. هنوز هم در آذربایجان این مراسم به صورت نمادین و در خانواده‌های سنتی انجام می‌شود.


چین

چینی‌ها بیشترین رسوم و قوانین را در زمان بارداری و زایمان دارند. یک مادر باردار چینی حق ندارد زمان بارداری حتی افکار بد و ناراحت کننده داشته باشد و باید شعر و نوشته‌های خوب و مناسب بخواند زیرا چینی‌ها معتقدند افکار مادر هم می‌تواند بر شخصیت جنین تاثیر داشته باشد. چینی‌ها به هیچ وجه قبل از به دنیا آمدن نوزاد جشن یا مهمانی نمی‌گیرند و به مادر هدیه نمی‌دهند و همه هدایا و مهمانی‌ها باید بعد از به دنیا آمدن نوزاد باشد. تنها هدیه‌ای که قبل از تولد نوزاد به مادر داده می‌شود از طرف مادربزرگ نوزاد است. یک ماه قبل از زایمان بسته‌ای حاوی یک دست لباس سفید نوزاد برای مادر فرستاده می‌شود. مادر بزرگ تا 3 روز بعد از زایمان به دیدن نوزاد نمی‌رود اما بعد از 3 روز با بسته بزرگتری از لباس‌های نوزادی باید به دیدن مادر و کودک نورسیده‌اش برود.

پدر نوزاد برای اعلام تولد فرزندش، برای اقوام کمی پول می‌فرستد. برای آرام کردن نوزادان پسر، پدرهای چینی بعد از به دنیا آمدن نوزاد یک عدد تیر چوبی کوچک می‌تراشند و کنار گهواره نوزاد می‌گذارند.


مصر

7 روز بعد از به دنیا آمدن نوزاد، والدین نوزاد مراسمی برگزار می‌کنند که در آن نام کودک انتخاب می‌شود. در این مراسم به نوزاد یک کادوی مذهبی مانند قرآن هدیه می‌شود و خانواده پدر به مادر نوزاد جواهر یا طلا هدیه می‌دهند.


هند

در زمان زایمان رسم بر این است که مادر مو‌هایش را باز کند و به هیچ وجه موی بافته و زیورآلات طلا یا جواهر نداشته باشد. همه درهای خانه‌ای که در آن زایمان انجام می‌شود باید باز باشد و بعد از زایمان بند ناف برای مدتی به آهستگی دور گردن نوزاد قرار داده می‌شود.

تا 10 روز پس از زایمان زن ماساژ دهنده ای برای ماساژ بدن نوزاد و تا چهل روز برای بدن مادر در خدمت خانواده است . بیشتر کسانیکه بچه را می بینند مراسم خاص پوجا را به جا می‌آورند. منظور یک جور عبادت هست که باری حفظ بچه و عاقبت بخیریش ادا می کنند. و از پودرهای رنگی و گلهای رنگارنگ استفاده می کنند. بچه علامتی یا نقص عضوی داشته باشه بسته به مورد خوشحال میشن و از نشانه های معجزه الهی و خاص بودن بچه اشون می دانند.


آمریکا

پدر‌ها باید چند ماه قبل از به دنیا آمدن کودک همراه مادر به کلاس‌های آموزش نگهداری از نوزاد بروند. در این کلاس‌ها حتی به پدر و مادر آموزش داده می‌شود زمان نزدیک شدن زایمان و به وجود آمدن دردهای زایمان چطور رفتار کنند و چطور به مادر آرامش بدهند. وظایف روز زایمان هم تقسیم شده است. پدر از چند روز قبل کیف مخصوص بیمارستان را آماده کرده است و باید یک بالش مخصوص مادر هم به همراه داشته باشد. در آمریکا والدین ترجیح می‌دهند پدر هم در زمان به دنیا آمدن نوزاد در کنار مادر حضور داشته باشد و بند ناف توسط پدر قطع شود. در آمریکا رسم بر این است که پدر بعد از زایمان به مادر هدیه بدهد.


تایلند

در تایلند زمانی که زایمان به مشکل بر می‌خورد، کمی آب مقدس روی شکم مادر می‌ریزند. هنگام زایمان رسم بر این است که همه در‌ها و پنجره‌ها باید باز باشد و مادر باید به سمت شرق باشد. در گذشته و در روستا‌ها رسم بر این بود که پدر هنگام زایمان در کنار زائو حضور نداشته باشد و به جمع‌آوری هیزم بپردازد و آن‌ها را در غرب اتاقی که زائو در حال زایمان است، جمع کند. از عقاید عجیب زایمان در تایلند این بوده که نوزادانی که هنگام زایمان بند ناف به دور گردن‌شان گره خورده باشد ، بسیار خوش شانس و با اقبال بلند محسوب می‌شوند .


منبع : rozanehonline.com

عاشقان خدا در جشن جهانی رمضان

ماه رمضان از جمله ماه‌های مبارکی است که در آن مسلمانان به نوعی تحول درونی دست می‌یابند و در نتیجه این تحول، فضای زندگی مسلمانان با تفاوت‌های محسوس و مثبتی روبه‌رو می‌شوند که گویای واقعیت‌های بسیاری است. در این ماه انسان بین دو حس سردرگم است؛ حزن و شادی. حزن از اینكه یاد سال گذشته می‌افتد كه چگونه تزكیه پیدا كرد و بعد از ماه رمضان نتوانست حفظش كند و شاد از اینكه خداوند فرصتی دیگری به او داده است. مسلمانان سراسر جهان با شادمانی به استقبال ماه مبارك رمضان، می روند. با توجه به اختلاف ساعت و رویت هلال ماه مبارک در برخی از كشور‌های اسلامی ماه رمضان در روزهای مختلفی آغاز می‌شود. اما شادی مردم از شروع این ماه و تدارک برای آن با توجه به سنت‌ها تقریباً اگر چه در اکثر کشورها یكسان است، ولی با این وجود در برخی کشورها و فرهنگ‌ها این به استقبال رفتن با رسوم جالبی همراه است و خداوند در این ماه برای بنده‌اش دعوت نامه فرستاده كه بیا. سفره من برای همه باز است. هر كدام از كشورهای اسلامی به نوعی به استقبال ماه مبارک رمضان می‌روند. اكنون با رسم و رسوم و سنت‌های خاص بعضی از كشور‌های اسلامی آشنا می‌شویم .


هند : مسلمانان در دهه سوم ماه شعبان و در آستانه فرا رسیدن ماه مهمانی خدا با تمیز کردن مساجد ، خود را برای استقبال از ماه مبارک رمضان آماده می‌کنند. روزه داران در این ماه، روزه خود را با نمک ، آب و خرما باز می‌کنند. مسلمانان این كشور 10 روز آخر ماه مبارک رمضان را به اعتکاف می‌گذرانند و توجه خاصی به شبهای قدر دارند و در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان به زیارت قبور می‌روند و بر سر مزار آنان قرآن تلاوت می کنند. در هند جمعه آخر ماه مبارک رمضان «جمعه وداع» نامیده می‌شود و به همین مناسبت مسلمانان به بزرگ‌ترین مسجد خود می‌روند و نماز جمعه را برپا می‌دارند .


مالزی : در این كشور آغاز ماه مبارک رمضان به دلیل تنوع قومی گسترده تا حدودی متفاوت‌تر از دیگر كشورهای اسلامی است. با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان چهره اكثر شهرهای این كشور رنگ و بوی مذهبی به خود گرفته و یكی از ویژگی‌های این ماه در مالزی فعال شدن بیشتر مساجد و پخش مداوم دعا، نیایش و قرآن است. یكی از جلوه‌های بارز این ماه كه همچنین به عنوان یک سنت دیرینه در این كشور تلقی می‌شود راه‌اندازی بازارهای رمضان با عنوان محلی «پاسار مالام» است كه در ایام این ماه همه روزه در گوشه و كنار شهرها هنگام افطار برپا می‌شود. در اكثر مساجد این كشور به ویژه مساجد بزرگ، هر شب سفره افطار برقرار است و با اذان مغرب مردم در مساجد با خرما و شربت روزه خود را باز می‌كنند. پس از نماز مغرب هم سفره افطار كامل شده و از روزه‌داران با انواع غذاهای بومی و سنتی پذیرایی می‌شود.از دیگر رسوم مسلمانان این كشور برگزاری نماز «تراویج» است كه این نماز را مسلمانان سنی در شب های ماه رمضان پس از نماز عشا به جماعت می‌خوانند. این نماز بیست ركعت است و در بین اهل سنت رسم است که هر شب یک جزء قرآن را در این نمازها تلاوت کنند تا در پایان ماه رمضان قرآن ختم شود.


كویت : فضای روحانی و خاصی در ماه رمضان بر سرتاسر این كشور حكم فرماست و در روز آخر شعبان مراسم ویژه‌ای به نام «قریش» برگزار می‌شود که در این مراسم، مردم پایان ماه شعبان و فرا رسیدن ماه مبارک رمضان را جشن و شرینی و حلوای خاصی را بین مردم و خانواده‌ها توزیع می کنند. در پنج روز اول این ماه مردم در دیدارهای خیابانی یا با حضور در خانه بزرگان فرا رسیدن ماه رمضان را به هم تبریک می گویند. در نیمه ماه رمضان و در روز تولد امام حسن مجتبی (ع) نیز مراسم خاصی در این کشور برگزار می شود به گونه‌ای که پس از افطار کودکان با لباس‌های سنتی و نو به خیابان‌ها آمده و با سردادن سرودهای محلی ویژه‌ای این روز را تبریک می‌گویند. از سنت‌های زیبای این ماه در كویت شركت در نماز‌های مستحبی تراویح و برگزاری مراسم افطار دسته جمعی است كه در همه محله‌ها در کنار خیابان‌ها خیمه هایی دیده می‌شود که به توزیع افطار بین مردم می پردازند. در این كشور افرادی با نام «مسحراتی» وجود دارند که در سحرهای ماه رمضان مردم را از خواب بیدار می کنند. تأکید مردم کویت بر اقامه نماز صبح در مساجد از نکات قابل توجه دیگر کویتی‌هاست .


تركیه : ماه رمضان در میان مسلمانان این كشور از اهمیت خاصی برخوردار است. قبل از شروع این ماه به تزیین خیابان‌ها و مساجد می‌پردازند و با چراغانی كردن مساجد و گذرها، آمدن ماه رمضان را به یكدیگر تبریک می‌گویند. مسلمانان در «بازار عطارین» كه یكی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین بازارهای قدیمی است، به خرید انواع شیرینی‌ها و غذاهای مخصوص این ماه اقدام می‌كنند. طی این ایام در برخی از شهرهای تركیه چادرها و خیمه‌هایی در میادین و اماكن عمومی به منظور افطاری دادن برپاست. در این كشور مانند بعضی از كشورها بر اساس عادتی دیرینه و قدیمی سحرخوان‌ها به خیابان‌ها و كوچه‌ها آمده و برای بیدار كردن مسلمانان جهت خوردن سحری و اقامه نماز آواز سر می‌دهند. یكی دیگر از برنامه‌های این ماه به نمایش گذاشتن «خرقه شریف» (منسوب به نبی مكرم اسلام(ص)) است كه بسیار مورد توجه مردم تركیه قرار دارد .


جمهوری آذربایجان : مسلمانان یک هفته قبل از حلول ماه مبارک به تدارک جشن می‌پردازند و این ماه را «ماه عروج» می‌نامند. در این كشور با حلول این ماه مسابقه اسب سواری و جشن‌های ملی برگزار می‌شود. در این ماه صبر، دوری از رذایل و فراموشی اختلافات از ویژگی‌های بارز مسلمانان این كشور است. همچنین خانواده‌های آذربایجانی پتنوس‌های غذا را برای هدیه به خانواده‌های دوست و همسایه خود یا به عنوان احسان به فقرا و نیازمندان می‌دهند و افراد ثروتمند با انجام قربانی و... به نیازمندان كمك می‌كنند. موارد قابل تامل در این کشور، این است که برخی زنان جمهوری آذربایجان که حجاب اسلامی ندارند نیز نسبت به گرفتن روزه اهتمام می‌ورزند و همچنین افرادی هستند که به دلیل عدم شناخت کافی از شعائر دینی روزه می‌گیرند لیکن نماز به ‌جا نمی‌آورند !


نیجریه : با ثبوت هلال ، مردم در این کشور جشن‏های باشکوهی برگزار می‏کنند و با زدن طبل در خیابان‏ها می‏چرخند و سرود می‌‏خوانند. افطاری‌ها را در سینی‌ها و طبق هایی در نزدیک مساجد قرار داده و پس از ادای نماز مغرب با یکدیگر مشغول افطاری خوردن می شوند، مردم این كشور افطاری را با همسایگان خود تناول می‌كنند. سحری نیز غذایی مانند «التو» و شیر و چای می‌خورند. فرستادن زیاد صلوات، خواندن مناجات‌ها و دعاهای مخصوص از عادت‌های بسیار زیبا و پسندیده مسلمانان نیجریه است. ثروتمندان در بعضی از ایالت‏های نیجریه ، بودجه‌ای مخصوص برای تهیه افطار و سحری فقرا اختصاص می‌دهند .


مراكش : مسلمانان مراکش این ماه را فرصت بزرگی برای تقرب به خدا و دوری از تفرقه می‌دانند. مسلمانان برای ادای نماز به ویژه نماز شب و نماز تراویح به مساجد می روند.مسلمانان پس از ادای نماز عشا و تراویح به برنامه‌هایی می‌پردازند كه تا سحر ادامه دارد. پس از نماز صبح هم برخی از مردم برای قرائت قرآن کریم و تلاوت دعاهای صبح در مساجد می‌مانند. همچنین افرادی موسوم به «طبال» در کوچه‌ها و خیابان‌ها با زدن طبل مسلمانان را برای خوردن سحری بیدار می‌کنند .


منبع : tehrooz.com

هندوستان از گذشته های دور سرزمین عجایب جهان بوده است و در چند دهه ی اخیر بسیار مورد توجه جهان غرب قرار گرفته است به طوریکه امروزه تمام اطلاعات مربوط به تمدن و ادیان و افسانه های هند در سایتهای اینترنتی بسیاری قرار گرفته و کتابهای مذهبی و تاریخی آن به زبانهای گوناگونی ترجمه شده است . در چنین شرایطی باعث تأسف است که ما ایرانیان با وجود داشتن تمدنی مشترک با هندوستان ، اطلاعات اندکی از این سرزمین در اختیار داریم . هندوستان با بیش از ۱ میلیارد جمعیت ، دموکراسی ترین کشور جهان سوم است و مردمی‌خونگرم و مهربان دارد .۹۹ % از جمعیت هند را هندوان (پیروان هندوییسم) تشکیل می‌دهند . از آنجا که آیین هندو غالبترین مذهب هندوستان است و آشنایی ما با این آیین چندان زیاد نیست . در این مقاله به بررسی مختصری از مقدسات هندو و قوانین آن می‌پردازیم .


هند : سرزمین رودها

در حیات هندو ، رودخانه ها نقش بسیار مهمی‌ بازی می‌کنند . زیرا رودها برای هندوان مقدس هستند اما این تقدس و پرستش به معنی کفر ابتدایی و یا شرک آنان نیست ، بلکه ریشه در فرهنگ و تمدن کهن تری دارد که پیرو احترام به طبیعت است ، همانگونه که در نزد زرتشتیان باستان بوده است .

رودخانه های مقدس برای هندوان :

۱- گنگ : مقدس ترین رود هند است . الهه گانگا این رود را نگهبانی می‌کند . گنگ از هیمالیا سرچشمه می‌گیرد و از شهرهایی مثل بنارس ، هردوار ، الله آباد ، وراندابن و … می‌گذرد . بر طبق افسانه ها گنگ از پای ویشنو Vishnu (خدای نگهدارنده زندگی در زمین) جاری شده و پس از گذشتن از گیسوان شیوا Shiva(خدای فنا و نابودی) به زمین می‌رسد. هندوان معتقدند که غسل در گنگ ، گناهان کبیره را می‌شوید و اصولاً غسل در رودهای مقدس به هنگام کسوف و خسوف واجب است . آنها همچنین خاکستر و استخوانهای نیم سوخته ی مردگان خود را با مراسمی‌ خاص در آب گنگ می‌ریزند .

۲- سند : دومین رود مقدس هندوان است و نام هندوستان نیز از همین رودخانه گرفته شده است . نام قدیم سند ، سندو ، بوده است و ایرانیان باستان آن را ، هندو ، نام نهادند و در اثر گذر زمان هندو به نامی‌برای این سرزمین تبدیل شد و هندوستان یعنی “سرزمین رودها” . شاید جالب باشد بدانید که نام لاتین هند ، یعنی ایندیا Indiaنیز از همین رود سند برداشته شده است . یونانیان باستان در زبان خود سند را ایندوسIndus می‌نامیدند و ایندیا با کمی‌ تغییر از ایندوس برداشته شده است . البته لازم به ذکر است که نام قدیم هند در زبان سانسکریت ” بهارات” (Bharat)می‌باشد . رود سند نیز از هیمالیا سرچشمه می‌گیرد و به دریای عرب می‌ریزد .

۳- برهماپوترا(Brahmaputra) : از کوههای هیمالیا واقع در تبت سرچشمه می‌گیرد و رودخانه ای طوفانی است .

۴- جمنا (yamuna) : از پنج آب (پنجاب) به سمت جنوب جاری می‌شود و دهلی را مشروب می‌کند و شکوه تاج محل در آگره را در آبهای خود منعکس می‌کند . جمنا با افسانه های مربوط به کریشنه وابسته است .

۵- سرسوتی(Saraswati) : رودخانه ای مقدس که در دوران باستان ، در کنار آن قربانی های ودایی انجام می‌دادند و عالمان ودایی در حوزه این رود زندگی می‌کردند . سرسوتی نام الهه علم و دانش است .
سایر رودهای مقدس هندوستان در جنوب هستند و شامل رودهای گوداوری ، کاوری ، نرمدا و تاپی می‌باشند .


گیاهان مقدس :

درختان و گیاهان نیز به عنوان یکی از مظاهر طبیعت ، مورد احترام هندوان هستند به طوریکه آنها پیش از قطع یک درخت او را ستایش کرده و عذر خواهی می‌کنند که این نوع احترام به طبیعت با فرهنگ سرخپوستان بسیار مشابهت دارد . مقدس ترین گیاه هند ، انجیر مقدس (Pippala) است که نماینده ویشنو است . این درخت حتی مورد احترام بوداییان نیز هست زیرا معتقدند که بودا زمانیکه زیر سایه این درخت نشسته بود ، به حقیقت دست یافت. از دیگر درختان مقدس می‌توان از درخت پنبه ابریشم نما ، درخن تمالا ، درخت ویلوا و درخت شمی ‌نام برد .

گلها نیز بسیار مورد توجه و علاقه هندوان هستند . آنها تقریباً در اکثر مراسم خود از گل به اشکال مختلف استفاده می‌کنند . گل سرخ چینی برای شیوا ، گل سفید برای ویشنو, گل نیلوفر برای لکشمی (Laxmi) (الهه ثروت و خوشبختی) ، گل زرد برای سرسوتی ، گل انبه به خدای کام وگل نیلوفر سرخ برای خورشید ، نمونه هایی از تقدیم گل به خدایان هستند .


کوههای مقدس :

مقدس ترین کوه هندوستان هیمالیا است . (هیمالیا در لغت از دو جزء تشکیل شده است . یکی هیما - به معنی برف و سرما و دیگری لیا - به معنی خانه و انبار و هیمالیا در کل به معنی “خانه برف” است) هیمالیا از این جهت مقدس است که در گذشته محل زندگی خدایان بوده است . در مقابل کوههای بلند هیمالیا در جنوب ، چند رشته کوه و تپه نیز در جنوب هند وجود دارند که ویندهیا (Vindhia) نامیده می‌شوند . ویندهیا در زبان هندی به معنی کوه جنوبی می‌باشد و افسانه های زیادی در مورد این کوه وجود دارد .


نوشته های مقدس :

مهمترین و معتبرترین نوشته های مقدس هندوان که بین تمام فرق هندو مورد قبول است ؛ عبارت است از :
- کتب ودا (Veda)
– براهمن (Brahmana)
– آرنیک (Aranyaka)
- اوپانیشاد(Upanishad)
– پوران(Purana)
– راماینه (Ramayana)
- مهابهارت( هند بزرگ) (Mahabharat)
-آگم ها (Agamas)
- پنج راتره (pancara tras)
- تنتره(Tantras)

این نوشته ها در یک زمان فراهم نیامده و متعلق به ازمنه متوالی است .


خدایان (شخصیت های مقدس) :

شاید با شنیدن نام خدایان ، این تصور پیش آید که هندوان بت پرست هستند و از وجود خدای یکتا بی خبرند . اگرچه هندوان در ظاهر بت می‌پرستند اما حقیقت این است که دانایان ، حکیمان و هندوان با سواد ، خدای یکتا را می‌پرستند و معتقدند که ذات مطلق الهی یگانه است ولی قشر فقیر و کم سواد هندوستان تا حدود زیادی به همان مظهر مادی توجه دارند و آن را می‌پرستند اما این نیز به معنی کفر آنان نیست . هندوان معتقدند که این خدایان ، مظاهر گوناگون همان خدای یکتا هستند در این باره در ریگ ودا (یکی از چهار ودای موجود) آمده است :
” بر هر ثابت و جنبنده و نیز بر هر آنچه را ه می‌رود وبر هر آنچه می‌پرد و بر تمام این آفرینش رنگارنگ ، تنها یک خدا فرمانروایی می‌کند.”

در واقع باید گفت که حقیقت یکی بیشتر نیست اما به نامها و شیوه های گوناگون توصیف می‌شود .
آفریدگار در این آیین ، برهما (Brahma)نامیده می‌شود که مظهر آفرینش است .

سایر خدایان مهم هندو عبارتند از :

- ویشنو Vishnu(خدای مظهر بقا و زندگی روی زمین)
- شیوا Shiva (خدای فنا و نابودکننده و وحشت آور اما نام او در سنسکریت به معنی مهربان نیز هست)
- سرسوتیSaraswati(الهه ی علم و دانش و همسر برهما . سرسوتی دختر شیوا از همسرش پاروتی است)
- لکشمی‌Laxmi (الهه ی ثروت و خوشبختی و همسر ویشنو . و خواهر سرسوتی)
- شکتیShakti (الهه قهر و نابودی و همسر شیوا)
- گانشا Gnesha( خدای علم و دانایی که سری همچون سر فیل دارد و پسر شیوا است)
- کالیKali (الهه مرگ)
- رام چندر Ram chandar(رام ماه مانند که یکی از مظاهر ویشنو روی زمین است)
- کریشناKrishna(هشتمین مظهر ویشنو است)
- ایندرا Indra(خدای باستانی اقوام آریایی که خدای رعد و برق است)
- اگنی Agni(خدای آتش و تجسم آتش مقدس است .ِاگنی از دیر باز توسط آریاییان باستان پرستش می‌شده است و هنوز هم آثار تقدس آتش میان هندیان و زرتشتیان وجود دارد . اگرچه زرتشتیان آتش پرست نیستند اما تقدس آتش متعلق به فرهنگ پیش از زرتشت است و تا کنون نیز باقی مانده است)
- گرودهGaruda(رئیس پرندگان که نیمی‌از بدنش انسان و نیم دیگر پرنده است و مرکب ویشنو است)
- خورشید Suryaو ماهSoma وبسیاری خدایان دیگر


شهرهای مقدس :

شهرهای مقدس و زیارتگاههای هندو عبارتنداز:

۱- اجودهیا یا آیودیا(Ayodhya): این شهر در شمال هند واقع است و بنابر داستانهای هندو ، این شهر پایتخت سلاطین سلسله ماه و از آن جمله رام چندر بوده است .

۲- اوانتی(Avanti): از شهرهای قدیمی‌هند است و امروزه اوجین(Ujjayina) نامیده می‌شود . گویند کریشنه در این شهر بزرگ شده است.

۳- گایا(Gaya) : شهر گایا واقع در ایالت بیهار در شمال هند است.

۴- کاشی(Kashi) : مقدس ترین شهر هندوان است.نام قدیم آن “بنارس” است و پس ازآن کاشی و بعد هم وارانسی نامیده شده است . شهر بنارس در ساحل شمالی رود گنگ احداث شده است.

۵- کانچی(Kanchi) : این شهر در نزدیکی چنای یا مدرس قرار دارد .

۶- متهورا(Mathura) : نام یک شهر قدیمی‌ است که اکنون شهر جدیدی روی آن ساخته شده است.بنابر روایات هندو این شهر زادگاه کریشنه است . شهر متهورا در کنار رودخانه مقدس جمنا در شهر آگره واقع شده است و هر سال هنگام عید هولی زایران کثیری به این شهر می‌روند .

۷- دوارکا(Dvaraka): این شهر در ساحل رود کاتهیاور است و گویند که پایتخت کریشته بوده است .

۸- هردوار : این شهر در مجاورت رود گنگ است و در آن کشتن حیوانات و حشرات ممنوع است و حتی خوردن تخم مرغ هم ممنوع است .

۹- پوشکر(Pushkar) : نام این شهر به معنی نیلوفرآبی است و در ایالت راجستان قرار دارد .


روزهای مقدس (اعیاد) :

در آیین هندو روزهای مقدس بسیار زیاد است و به مناسبت هر روز جشن مخصوصی بر پا می‌شود . این جشن ها به منظور نزدیکی به معبود از طریق ستایش و شادی و امید است و سبب پاک شدن گناهان می‌شود .

چند عید مهم عبارت اند از :

- دیوالیDiwali: جشن سال نو در شمال و غرب هند
- ویشوVishu: جشن سال نو در ایالت کرالا در جنوب
- عید هولیHoli: جشن رنگ که مردم پودرهای رنگی و آبهای رنگی به یکدیگر می‌پاشند .
- دورگا پوجاDurgapuja: جشن پیروزی رام بر دیو پلید راونا که شرح آن، در راماینه آمده است.
- جانمشتامیJanmashtami: جشن تولد کریشنه
- گانش چاتورتهیGanesh chatuthi: جشن ستایش گانشا
- ماها شیوراتریMahaShivratri: جشن ستایش شیوا

هر یک از این جشن ها دارای چندین افسانه و داستان هستند که هر کدام در نوع خود شنیدنی است .


سرزمین یوگا :

بسیاری از ما کلمه یوگا را به عنوان شناسهای از هندوستان شنیده ایم و کتابهای بسیاری در این زمینه به فارسی موجود است .

یوگا (جوگ) Yogaبه معنی انضباط فکری است و در مفاهیم متعددی استفاده می‌شود مثل تمرکز فکر، مکاشفه ، اتحاد روح با ماده ، استغراق ، اتصال و هر عملی که موجب انضباط فکری شود . کلمه یوگ از فعل یوج(Yuj) مشتق شده است و به معنی بستن و مهار کردن حیوان سرکش است (وشاید از این نظر با کلمه یوغ در فارسی مشابهت داشته باشد اگرچه یوغ در حال حاضر در فارسی فعل نیست) پس یوگا یعنی اینکه انسان نفس سرکش خود را مهار کند تا بتواند در نهایت به روح کیهانی و اعلی متصل شود . یوگا بر خلاف تصور، از آیین بودا برنخاسته بلکه متعلق به آیین هندو است و شامل تمرینها و مراحل بسیاری می‌باشد که برخی از آنها در یوگا سوتره آمده است .


مذهب هندو :

آیین هندو ، قدیمی‌ترین و کهن ترین مذهب زنده جهان است و اکنون بالغ بر ۹۰۰ میلیون هندو از آن پیروی می‌کنند.مذهب هندو، مکتبی ماورای طبیعی است و اجازه نمی‌دهد که پیروانش فقط به دنیا یا آخرت دلخوش کنند . زیرا مذهب هندو هدف بزرگتری را دنبال می‌کند و آن دست یابی به حقیقت زندگی است . منظور اصلی آیین هندو آن است که هر هندوی واقعی بتواند به حقیقت مطلق که برهمن نام دارد، متصل شود.این حقیقت عبارت است از روحی ابدی که برتر و بالاتر از هرگونه علت و معلول و زمان و مکان است .

در مذهب هندو تمام کارها و اعمال مثل کارهای هنری ، علمی ، سنتی ، سیاسی و اجتماعی ، وسیله ای هستند برای رسیدن به رستگاری و به همین دلیل یک هندوی کامل، کارهای خود را با نیتی پاک و والا به درست ترین شکل ممکن انجام می‌دهد .

رقص نیز جزئی از آیین هندو است و جایگاه بسیار بالایی در فرهنگ آن دارد . زیرا رقص کاری مقدس است که از خدایان به انسان رسیده است . شیوا معتقد بوده است که تمامی‌کائنات همواره در حال رقص جاودانه ای هستند و او این رقص را ایجاد کرد و خودش به انجام آن می‌پرداخت . رقص هندی که بسیاری ازحرکات یوگا را در خود دارد، فقط برای سرگرمی‌یا تفریح نیست بلکه یک رقصنده با ایمان هنگام انجام این حرکات به حالت خلسه رفته و به آرامش دست می‌یابد . این رقص موجب نشاط و شادی روح وروان نیز می‌شود . رقصها نیز انواع متنوع و مختلفی دارند .

مذهب هندو دستوراتی خاص در مورد غذای هندوان دارد . هندوان معتقدند که افراط در غذا سبب تنبلی جسم و انحطاط فکر می‌شود. اغلب هندوان در تمام طول عمر خود ، لب به گوشت قرمز نمی‌زنند وعده ای نیز فقط گوشت مرغ و جوجه یا ماهی مصرف می‌کنند .
غذای هندوان غالباً شیر گاو و گاومیش و فراورده های شیر است اما شیر گاو زلئو و شتر را نمی‌خورند . برنج ، جو، گندم ، لوبیا ، خردل ، نارگیل ، دانه های نباتی ، انواع میوه و آجیل از غذاهای عمده هندوان است . همچنین مصرف سیر، پیاز، تربچه و قارچ برای هندوان و مخصوصاً براهمن ها ممنوع است . اگرچه این قوانین ، کمی‌ عجیب به نظر می‌رسد ، اما نرم خویی و آرامش و قناعت مردم این سرزمین ، ناشی از همین تغذیه است . اهمیت ندادن به خوراک و توجه به روح و روان، مهمترین دلیل پرورش عارفان و ریشیانRishi بزرگ در هند است .

از دیگر معتقدات هندوییسم ، تناسخ است . اعتقاد به تناسخ روح به این دلیل است که هندوان می‌گویند ، انسان در طول یک عمر کوتاه ، نمی‌تواند به رستگاری و شعور الهی دست یابد و برای همین هر کسی سلسله ای از چند زندگانی دارد و در هر زندگی بر حسب کارهای زندگی قبلی به قالبی در می‌آید ، گاهی در غالب انسان و خدایان و گاهی در قالب حیوان و گیاه و آنقدر به این تناسخ ادامه می‌دهد تا به حقیقت مطلق الهی پی برده و رستگار شود .

مذهب هندو ، هم مذهبی ساده و ابتدایی است و هم مذهبی پیچیده و فلسفی است . بر همین اساس هر فردی از هر طبقه جامعه می‌تواند به آن بگرود و از آن استفاده کند. به همین دلیل نیز در جامعه هندو، هم عارفانی هستند که به مقصد عالی رسیده اند و هم عامیانی هستند که هنوز قدمی‌در راه مذهب برنداشته اند .

اخلاق اساسی هندوییسم ، بر پایه طهارت ، ضبط نفس ، آزادی ، راستی و بی‌آزاری است . بسیاری تصور می‌کنند که هندوییسم یعنی ریاضت ، اما چنین نیست . هندوییسم از زهد و ریاضت طرفداری نمی‌کند و اصرار هم ندارد که پیروانش امیال نفسانی را به کلی سرکوب کنند . این تفکر مورد تایید پیروان مذاهب جینJain و بودا Buddhaاست اما هندوییسم برعکس، پیروانش را به ازدواج و تشکیل خانواده ترغیب می‌کند و یکی از مراحل برهمنی نیز ازدواج می‌باشد .

در هر صورت هندوییسم مذهبی است که اگر عمیقاً به آن نگاه کنیم ، دستورات خوب و اخلاقی در خود دارد و معتقد به افراط و تفریط در هیچ کاری نیست بلکه میانه روی را توصیه می‌کند. با این حال هر فرد هندو آزاد است که بر حسب توان و خواست خویش ، از این مذهب بهره برداری کند .

و سرانجام آنکه ، هندوییسم می‌گوید : بشر ناآگاه است و نمی‌داند که ذات مطلق چگونه روح خود را در آفریدگان دمیده است . آغاز و پایان جهان ، ماورای زمان است و زمان همانند پلی است میان ازل و ابد و چون انسان مادی، اسیر در حصار زمان و مکان است ، نمی‌تواند از ازل و ابد آگاهی داشته باشد .

جمله ای زیبا در بهگودگیتا (Bhagavad gita)هست که می‌گوید : “آغاز هستی مخفی و وسط آن آشکار و پایانش ناپیدا است.”


منبع : nasour.net

کارناوال - برزیل

مشهورترین و شادترین جشن برزیل کارناوال نام دارد . دراصل تعداد زیادی از مردم کارناوال را یکی از بزرگ ترین جشن های جهان می‌دانند . هربهار خیابان های بزرگ ترین شهر برزیل یعنی ریودوژانیرو مملو از مردمی‌می‌شود که برای جشن گرفتن شادی و رقص و پایکوبی به خیابان ریخته اند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/1aw.jpg



سال نوی چینی - هنگ کنگ

سال نوی چینی مهم ترین و طولانی ترین جشن در تقویم چینی است . در جشن های سال نوی چینی مردم لباس قرمز می‌پوشند ، در پاکت های قرمز رنگ «پول های خوش شانسی» به بچه ها می‌دهند و آتش بازی راه می‌اندازند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/2aw.jpg



اوکتوبرست (Oktoberfest) - آلمان

هر سال در مونیخ مردم شراب آلمانی می‌نوشند و مقدار زیادی Pretzeln (نوعی کیک مخصوص) ، weiss wurst bratwurst (سوسیس سفید) و کلم رنده شده با سرکه می‌خورند . اوکتوبرست یکی از مشهورترین وقایع در آلمان و بزرگ ترین نمایش در جهان محسوب می‌شود که بیش از 5 میلیون نفر از مردم سالانه در آن شرکت می‌کنند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/3aw.jpg



جشن فانوسها - تایوان

در جشن فانوسها هزاران فانوس در منطقه Pingx در تایوان روشن شده و به آسمان فرستاده می‌شوند . در منطقه «یانشوی» مراسم آتش بازی معبد Wumiao نیز یکی از مهم ترین برنامه هاست . نمایش آتش بازان Tainan Yanshui از گذشته برای دور نگه داشتن شیطان و بیماری از شهر برگزار می‌شد . فانوس های هوایی Taipei Pingshi نیز دراصل برای این به هوا فرستاده می‌شوند که دیگران بدانند شهر امن است .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/4aw.jpg



Dia de los Muertos - مکزیک

Dia de los Muertos دوم نوامبر در مکزیک ، اکوادور ، گواتمالا و دیگر قسمت های جنوب و مرکز آفریقا جشن گرفته می‌شود . مردم محراب های خانه هایشان را تزئین کرده و در این مکان ها غذا ، شمع ، استخوان و گل همیشه بهار می‌گذراند تا به مرده هایی که به زمین برگشته اند خوش آمد بگویند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/5aw.jpg



هینا ماتسوری - ژاپن

هرسال دختران ژاپنی مشتاقانه در انتظار سوم مارچ می‌نشینند این روز هینا ماتسوری یا جشن عروسک ها نام دارد . دختران در این روز باارزش ترین عروسک هایشان را روی یک سکو یا جایگاه هفت طبقه در خانه شان به نمایش می‌گذارند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/6aw.jpg



دیوالی - هند

دیوالی ،‌ جشن هندوی نورها ، شناخته شده ترین جشن هندوها و البته درخشان ترینشان نیز هست . خانواده ها دور هم جمع می‌شوند و با گرفتن مهمانی و دادن هدایا جشن می‌گیرند. مردم زیادی هم خانه هایشان را با گلها تزئین می ‌کنند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/7aw.jpg



Trung Thu- ویتنام

Trung Thu که در میانه پاییز برگزار می‌شود جشنی برای ماه در روشن ترین و زیباترین موقعیتش است . بچه ها ماسک های رنگی می‌زنند و با فانوس های ستاره ای که با شمع روشن شده در خیابانها می‌رقصند . این فانوس ها که از بامبو و پلاستیک ساخته شده اند نمادی از ماه هستند. بچه ها همچنین با کیک های ماه جشن می‌گیرند . این کیک ها به شکل ماهی یا گل هستند و با شکر، تخم مرغ و یا گوشت درست می‌شوند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/8aw.jpg



Esala Perahera- سریلانکا

هرساله در ماه ژوئیه یا اگوست هزاران نفر از مردم سریلانکا به شهر تپه ای کندی سفر می‌کنند تا رقاصان ، اکروبات ها ، طبل زنان ، حلقه های آتشین و بیش از 100 فیل زیبای تزئین شده که در خیابان ها رژه می‌روند را نگاه کنند . این جشن ده روزه به افتخار باارزش ترین دارایی کشور یعنی «دندان مقدس بودا» می‌باشد .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/9aw.jpg



Çocuk Bayrami- ترکیه

در 23 آپریل ترکیه ای‌ها Çocuk Bayrami را جشن می‌گیرند . مصطفی کمال آتاتورک ، زمانیکه ترکیه بعد از سقوط امپراطوری عثمانی تبدیل به یک دولت مستقل می‌شد ، در تقویم 1920 این روز را تعطیل اعلام کرد . هرسال در این روز بچه ها در سراسر ترکیه برای جشن Çocuk Bayrami لباس های خاص یا ملی می‌پوشند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391/05/10aw.jpg



تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

جشنواره نبرد پرتقال ایتالیا یا جشنی برای نابود ساختن هزاران تن پرتقال خوراکی موجودات زمین!
جشنواره های نبرد با میوه در بعضی از کشور ها به عنوان یک فرهنگ ، سنت یا برگزاری جشنی برای شادی مردم بسیار مرسوم است . در بعضی کشور ها مبارزه با گوجه ، انگور، پرتقال و... به عنوان یک جشنواره ملی شناخته شده است . جالب آنکه میلیون ها توریست را از سراسر جهان به آن سمت می کشاند .



http://www.hipersian.com/uploads/admin/portegal2.jpg


http://www.hipersian.com/uploads/admin/portegal1.jpg



برگزاری جشن ، شادی برای یاد آوری خاطرات تاریخی یک ملت و حفظ مراسم و سنت ها به عنوان فرهنگ یک کشور بسیار رسم پسندیده و نیکویی است . ولی حفظ این خاطره ها و یاد آوری ها آنها در قالب جشنواره های این چنینی کمی عجیب و جای سؤال دارد . به راستی ، یادآوری خاطرات یک نبرد ، چه قیمتی دارد؟!
آیا ما به عنوان انسانهای متمدن اجازه داریم اینگونه با نعمت ها و برکات الهی برخورد کنیم؟ آیا می توان به جای مبارزه و نابودی هزاران تن پرتقال این میوه پر فایده و بعضا گران قیمت را به کشور های نیازمند ، اهدا کرد؟



http://www.hipersian.com/uploads/admin/portegal.jpg


http://www.hipersian.com/uploads/adm...8portegal8.jpg



بیشماری ارزش و ارزش گذاری ها وجود دارند که هر کشور می تواند ، هنگام برگزاری جشنواره ها به جای نبرد و نابود ساختن سالیانه هزاران تن میوه مصرفی به آنها بپردازد . اینطور نیست؟
گذشته از این نگاه انتقادی ... باید گفت ؛ دلیل برگزاری جشنواره نبرد پرتقال سال 2012 که سالانه در ایریای شمال ایتالیا برگزار می شود ، صرفاً ، تفریح و نوعی نبرد فیزیکی با پر تقال نیست .



http://www.hipersian.com/uploads/adm...4portegal6.jpg



داستان این سرگذشت و مقاومت این است که در قرن دوازدهم میلادی ، دختر یک آسیابان در مقابل استبداد حاکمی ظالم که قصد داشت به تمام دختران شهر تعرض کند ، ایستادگی کرده و با او درگیر می شود .
در این درگیری دختر جوان ، سر حاکم ظالم را از تنش جدا می سازد و با این شهامت و فداکاری خود ، شهر ایوریا را از ظلم و استبداد این حاکم نجات داده است .



http://www.hipersian.com/uploads/adm...1portegal5.jpg



در واقع ، نبرد پرتقال و پرتاب پرتقال به سوی یکدیگر به نوعی بازسازی صحنه های جنگ آن زمان است که مردم شهر ایوریا - ایتالیا آن را با جان و دل حفظ و برگزار می کنند .



http://www.hipersian.com/uploads/adm...4portegal4.jpg



این جشنواره تاریخی به مدت سه روز به طول می انجامد . در این سه روز آسمان این شهر و مردمانش به رنگ نارنجی یعنی رنگ پرتقال را به خود می گیرد .



http://www.hipersian.com/uploads/adm...9portegal3.jpg



منبع : hamshahrionline.ir

آداب و رسوم عروسی در کشورهای مختلف جهان متفاوت است ، و در سالهای متمادی و از طریق چند نسل منتقل شده است ؛ امّا تمام آداب و رسوم عروسی ، رمانتیک نیست . در اینجا چند تا از قدیمی‌ترین آداب و رسوم عروسی از اقصی نقاط جهان را بر شمرده ایم . امّا به جای آنکه آنها را "عجیب و غریب" بشماریم ، از کلمه "منحصر به فرد" استفاده می‌کنیم ، که واژه مناسب تری نیز هست .


1) عروسی هندی : فداکاری

برای هندی ها ، عروسی میزبانی از مسئولیت های دینی می‌باشد . مهم ترین مسئولیت قربانی کردن است .


2) عروسی دانمارکی : آن را به عنوان یک راز حفظ کن

دانمارکی ها اعتقاد دارند که برگزاری یک مراسم عمومی ‌برای عروسی ، ارواح را خشمگین خواهد کرد . در پایان مراسم عروسی ، عروس و داماد ، لیوان نوشیدنی را می‌شکنند تا خُرد شود . سپس دخترهای مجرد ، این قطعات را بر می‌دارند . هر دختری که بزرگترین قطعه را بردارد ، زودتر ازدواج خواهد کرد .


3) عروسی آلمانی : کاسه و کوزه ها را بشکن تا خوشبخت شوی

در این مراسم ، هر مهمانی چندین کاسه ، بشقاب ، یا ظرف بر می‌دارد و آنها را در طول مراسم می‌شکند . آنها اعتقاد دارند که انجام این کار به زوج تازه مزدوج کمک خواهد کرد تا از مشکلات و گرفتاری ها در امان بمانند و زندگی سرشار از شادی را سپری نمایند .


4) عروسی روسی : بر تلخی ها گریه کن

در یک مراسم عروسی روسی ، در ابتدا شخصی گریه می‌کند ، "چقدر تلخ!" پس از آن ، تمام مهمان های حاضر، همان کلمات را تکرار می‌کنند . مطابق با آداب و رسوم آنها ، شراب تلخ می‌باشد و آنها باید با نشان دادن عشقشان به یکدیگر ، آن را شیرین نمایند .


5) عروسی فرانسوی : ساده و رمانتیک

شهردار یا معاون شهردار میزبان مراسم عروسی است ، که معمولاً بین ساعات 9 صبح تا 5 بعد از ظهر و در روزهای سه شنبه ، پنج شنبه ، جمعه یا شنبه برگزار می‌شود .


6) عروسی یهودی : جنگ مقدس را در ذهن نگاه دار

داماد ، لیوان ها را با پای راست خود می‌شکند تا به میهمانان یادآوری نماید که در یک مراسم عروسی یهودی ، جنگ مقدس باید در ذهن نگاه داشته شود . با این حال ، در مراسم عروسی مدرن ، مردم بر این باورند که این به معنای آغاز زندگی جدید است .


7) عروسی ژاپنی : مراسم شینتوی سنّتی

در مراسم عروسی ژاپنی ، روحانی برای عروس و داماد دعا می‌خواند . در پایان مراسم ، مهمانها در کنار یکدیگر ، نوشیدنی برنج می‌نوشند .


8) جشن عروسی بومیان آمریکا : سکوت

مراسم عروسی بومیان آمریکا ، همواره در ساختمان های عمومی ‌برگزار می‌شود . هر چند ، سرخپوست ها همواره خوش بین بوده و با روی باز از دیگران استقبال می‌کنند ، امّا در مراسم های عروسی همواره ساکت هستند .


9) عروسی فیلیپینی : رعایت سنّت

در فلیپین ، عروس همواره لباس سنتّی سفید عروسی را بر تن کرده و داماد با پوشیدن لباس سنتّی ، بارونگ (یک نوع چاقو یا شمشیر دسته کلفت لبه تیز) را نیز به کمر می‌بندد .


10) عروسی فنلاندی : ترکیبی از سنّت و نوآوری

اتومبیل های عروسی مجلل که با قوطی های حلبی تزئین شده اند ، و همراهی داماد با عروس تا سرسرا ، همواره در مراسم های عروسی فنلاندی وجود داشته و دیده می‌شود . برای فنلاندی های مدرن ، این سنّتی واقعی به شمار می‌آید .


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

1) نفرین فرعون

این نفرین باستانی مبتنی بر این باور است که اگر شخصی برای مومیایی هر یک از مصریان باستان مزاحمت ایجاد نماید ، بخصوص مومیایی فراعنه ، نفرین خواهد شد . این لعنت برای هیچ کس تبعیضی قائل نمی‌شود و مهم نیست که متهم یک دزد باشد یا یک باستان شناس ؛ اقبال بد ، بیماری یا مرگ ، هزینه بر هم زدن آرامش یک فرعون در حال استراحت می‌باشد. مباحثی وجود دارد که می‌گوید این نفرین واقعی نیست . یکی از دلایلی که بسیاری نسبت به صحّت این نفرین شکّ دارند ، وجود پایه علمی‌ برای بیماری و مرگ است . باکتری هایی که در قبرهای زیرزمینی پادشاهان در خواب رشد می‌کنند ، می‌تواند موجب آسیب های جبران ناپذیری در سیستم تنفسی انسان شود . این امر می‌تواند علّت هر بیماری یا مرگی تلقی شود . نسخه های متعددی گزارش شده است که با باز کردن مقبره توت آنخ آمون ، در ارتباط است ؛ در یکی از این نسخه ها آمده است که هووآرد کارتر ، یک لوح گِلی غیر معمولی را در سرسرای قبر پادشاه از دست رفته ، یافته است . چند روز پس از فهرست نویسی آن ، داستان اظهار می‌دارد که ، آلن گاردینر موفّق به رمزگشایی خط هیروگلیف روی آن شده است . بر روی لوح این طور نوشته شده است : "مرگ بال های خود را بر روی هر فردی می‌ گشاید که موجب بر هم زدن آرامش فرعون شود"

هم کارتر و هم گاردینر ، این نفرین را به عنوان هشداری برای دزدان مقبره ها تلقی کردند ، امّا این لوح ترس را در وجود کارگران محلی بیدار نمود ؛ تمام گزارش های مربوط به لوح مرموز از نسخه های مستند حذف شدند . البتّه ، لوح نیز خود ناپدید شد و هرگز نه عکسی از آن گرفته شده و نه ترسیمی‌ از آن ایجاد . بنابراین ، هیچ دلیل قطعی برای وجود داشتن این لوح موجود نيست و این تنها حدس و گمان است .
نسخه دوم این نفرین مدّعی است که هنگام ورود به مقبره طلایی ، بالای در اینگونه نوشته شده است : "آنهایی که وارد این مقبره مقدس می‌شوند ، باید منتظر باشند تا بال های مرگ آنها را در آغوش بکشد"



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...he-Pharaoh.jpg


• از 26 نفری که در مقبره را باز کردند ، 6 نفر از دنیا رفتند .
• از 22 نفری که هنگام باز کردن تابوت ، در آنجا بودند ، 2 نفر از دنیا رفته اند .
• کارتر در سال 1939 در سن 64 سالگی ، هری برتون در سال 1940 در سن 60 سالگی ، و سِر آلن گاردینر در سال 1963 در سن 84 سالگی ، از دنیا رفتند .

مقبره ، اولیّن بار در سال 1922 باز شد . هیچ کس از واقعی بودن این نفرین مطمئن نیست ، امّا بسیاری هنوز با دیده تردید به این موضوع نگاه می‌کنند . درحالیکه خرافات و افسانه ممکن است با آثار موجود در این لیست همراه باشند ، برخی مردم اعتقاد دارند که نفرین مرتبط با هر یک از این آثار واقعی می‌باشد و نتایج مستند آن ، که دلیل زنده آن این است که برخی آثار باستانی بهتر است پنهان بمانند و از زیر زمین بیرون کشیده نشوند . هر چند بسیاری از این آثار، یافته های ارزشمند باستان شناسی محسوب می‌شوند ، امّا بدبختی ، بیماری و مرگ که گریبان گیر برخی از این آثار می‌باشد ، ممکن است تصادفی بوده یا رویدادها و بدشانسی های ناگواری باشد که همراه با هر یک از این آثار است . ممکن است هیچ کس حقیقت را نداند ، امّا بسیاری از مردم در سراسر جهان ، تاثیر این دست از نفرین ها را حس کرده اند .

بیشتر مردم هنگامی‌که کلمه "نفرین" را با آثار باستانی ، اشیاء ، مکانها و مصنوعات تداعی می‌کنند ، در واقع درباره پرفروش ترین رمانهای داستانی ، فیلم هایی با تأثیرگذاری بالا ، بازیهای ویدئویی محبوب و البتّه "ایندیانا جونز" فکر می‌کنند . با تمام این حرفها ، چه می‌توان گفت اگر گزارشهایی واقعی از اتفاقات ناگوار رخ داده مرتبط با یک نقاشی ، گردنبند یا جنسی عتیقه به گوشتان برسد .


2) نفرین الماس امید

الماس امید در موزه اسمیت سونیان نگهداری می‌شود . این الماس 45.52 قیراطی به چشم آبی می‌آید ، زیرا در ساختار آن بورون وجود دارد . شکل گیری آن در زمین بیش از یک میلیارد سال طول کشیده است . این الماس در سرزمین ها و دست های بسیاری ، از جمله چند پادشاه ، چرخیده است . متأسفانه ، هر جایی که رفته است ، لعنت بدنامی‌اش را نیز با خود برده است . گفته می‌شود که این الماس ، بخت بد و تراژدی را برای هر یک از مالکان خود به ارمغان می‌آورد . اکثر مردم باور دارند که این افسانه ساخته شده است تا ارزش و اعتبار الماس را افزایش دهد . با این حال ، چندین داستان عجیب در این رابطه وجود دارد که به مرموز بودن این جواهر آبی و بزرگ کمک شایان توجهی کرده است . متأسفانه ، هیچ یک از این داستان ها دلپذیر نیست . یکی از این داستانها مربوط به خریداری به نام ژاک کولِت است که این الماس را از مردی دیگر می‌خرد ؛ او بعدها خودکشی می‌کند . مردی که این الماس را از کولِت می‌خرد ، توسط انقلابیهای روس کشته می‌شود . زنی هم که این الماس را از آن مرد قرض گرفته بود ، توسط عاشقش به قتل می‌رسد . چندین داستان دیگر نیز در این رابطه وجود دارد که در سال 1911 در روزنامه نیویورک تایمز به چاپ رسیدند . هنوز هیچ یک از این داستانها به تأیید واقعی نرسیده است .

برخی از مردم بر این باورند که پیر کارتیِر این داستانها را ساخته است تا خریداران را اغوا کند این الماس را بخرند . به نظر نمی‌آید که موزه بخواهد این الماس را قرض داده یا بفروشد .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...pe-Diamond.jpg



3) نفرین حرام زاده کوچک

حرامزاده کوچک نامی‌ بود که جیمز دین در سال 1955 به پورشه اسپایدر خود داد . این پورشه ، یکی از 90 پورشه ای است که از این مدل ساخته شده است . دوستش سعی کرد تا هنگام خرید به او در این باره هشدار دهد . آنها احساس کرده بودند که این اتومبیل اخبار بدی را با خود دارد. متأسفانه ، آنها درست می‌گفتند . جیمز دین، در 30 سپتامبر سال 1955، در حرامزاده کوچک خود از دنیا رفت .
مشتری اصلی ، جرج باریس ، این وسیله نقلیه لاشه را کمتر از 3000 دلار خرید . هنگامی‌ که اتومبیل را به مغازه آوردند ، در هنگام تخلیه بر روی یکی از مکانیک ها افتاد . دو پای مکانیک شکست . باریس در همان لحظه فهمید که این اتومبیل دردسر است . در پاییز سال 1956، این احساس باریس به حقیقت تبدیل شد . در جریان یک مسابقه ، دو اتومبیلی که هر یک قطعاتی از این حرامزاده کوچک را در خود داشتند ، با یکدیگر تصادف می‌کنند . راننده اتومبیلی که با موتور پورشه حرکت می‌کرد ، می‌میرد . راننده دیگر جان سالم به در می‌برد ، امّا اظهار داشته است که هنگام رسیدن به پیچ ، اتومبیل قفل می ‌کند . پس از مدّتی ، فرد جوانی که سعی داشت تا پورشه را بدزدد ، از ناحیه بازو آسیب می‌بیند . مرد دیگری نیز در هنگام رانندگی با اتومبیل خود جان خود را از دست می‌دهد ؛ دو تایر او به طور همزمان منفجر می ‌شود ؛ این دو تایر در اصل ، تایرهای حرامزاده کوچک بودند . اتفاقات ناگواری با این اتومبیل تا قبل از سال 1960 رخ داد . پس از مدّتی ، این اتومبیل در راه بردن به یک نمایشگاه ، ناپدید می‌شود . کسی خبری از محل اختفاء این اتومبیل ندارد .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...le-Bastard.jpg



4) نفرین گنج آراگونات

آندری چامکین ، باستان شناسی بود که به مدّت 15 سال به دنبال یافتن گنج آراگونات بود ؛ او امید داشت تا به این ثروت ژرف و شناخته شده دست یابد . در نهایت ، چامکین گنجی حیرت انگیز را با ارزش تقریبی 50 میلیون دلار برای هر قطعه ، پیدا کرد . این کشف واقعا شگفت انگیز بود ، سرشار از طلا و نقره ؛ بسیاری سعی کردند تا در بازار سیاه به یکی از این عتیقه های گران قیمت گنج آراگونات و با قیمت هایی باورنکردنی دست یابند . هرچند این گنج اکنون در موزه می‌باشد ، خانواده باستان شناس که این گنج پنهان را یافته بود ، بدبختی حاصل از نفرین گنج آراگونات را کاملاً حس کرده بودند . 15 نفر از اعضای این خانواده به طرز مرموزی جان خود را از دست دادند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...t-Treasure.jpg



5) نفرین ارتش تراکووتا

وانگ پوزی ، یکی از هفت کارگری بود که هنگام کندن چاه در مزرعه خود در سال 1974 در روستای یانگ ، تصادفاً با یکی از هیجان انگیزترین اکتشافات باستانی قرن بیستم روبه رو شد ، ارتش باستانی 2200 ساله تراکووتا . این ارتش ، ثروت را برای بسیاری از مردم چین و در نقاط مختلف با خود به همراه آورد ؛ امّا متأسفانه ، این هفت روستایی که موجب کشف ارتش باشکوه تراکووتا شدند ، به خاطر این کشف تاریخی ، هیچ چیزی از حکومت چین دریافت نکردند . این کشاورزان از آن پس مجبور به نقل مکان شدند ، و ضربه ، نابودی و بدبختی حاصل از این کشف باشکوه را کاملاً احساس کردند . دولت چین ، مدّعی زمینهای کشاورزی آنها می‌شود . خانه های خانواده هایی که در این روستای 2000 ساله زندگی می‌کردند ، نابود و تخریب شدند ؛ این روستا دیگر وجود ندارد ، و تنها به صورت خاطره ای برای روستاییانی باقی مانده است که روزگاری خانه و زندگیشان در اینجا بود . سه نفر از روستاییان که این ارتش را کشف نمودند ، از دنیا رفتند . وانگ پوزی ، با دست خود کشته شد ، و بقیه نیز جان خود را از دست دادند ، در حالیکه هیچ سرمایه ای برای خانواده هایشان بر جای نگذاشتند . امروز، تنها چهار عدد از هفت روستایی که تصادفاً ارتش تراکووتا را کشف نمودند ، زنده باقی مانده اند ؛ آنها در فروشگاه های فروش سوغاتی به گردشگران کار می‌کنند ، و روزی 2 دلار درآمد دارند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...cotta-Army.jpg



6) نفرین صخره اولورو

این صخره ، که در مرکز استرالیا واقع شده است ، با عنوان صخره آیرز نیز شناخته می‌شود . این صخره ، یکی از دو ترکیب اصلی در پارک ملّی اولورو - کاتا می‌باشد . این صخره ، برای گروهی از مردم مقدّس بشمار می‌آید و با عنوان آناگو شناخته می‌شود . صخره اولورو در فهرست میراث فرهنگی جهانی نیز به ثبت رسیده است . هر چیز مقدّسی را نباید نابود نمود و آرامشش را بر هم زد . این صخره ، همچنین نمونه ای با سنگهای برداشته شده از اولورو می‌باشد . این باور وجود دارد ، افرادی که این صخره ها را از اولورو می‌آورند ، نفرین خواهند شد و از بیماری و بخت بد رنج خواهند کشید . بسیاری احساس می‌کنند که این مزیتی برای باورهای باستانی است ، زیرا نسخه هایی وجود دارد که نشان می‌دهد ، افرادی صخره هایی را از مکان مقدّس با خود آورده اند . عدّه ای نیز می‌خواهند ، صخره های دزدیده شده را به مکان اصلی آنها بازگردانند تا نفرین را از بین ببرند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...Uluru-Rock.jpg



7) نفرین ماسک های جنگجوی مائوری

مائوری ، گروهی از مردم جزایر پلینزی می‌باشند ، که بومی‌کشور نیوزلند هستند. آنها بین سالهای 800 تا 1350 پس از میلاد ، و در گروههای 100 نفری ، بر روی 8 کانوی (قایق های باریک سبک) که 100 پا طولشان بود ، وارد این منطقه شدند . گفته می‌شود این سفر ماجرجویانه با دستور رئیس پلینزی ها صورت گرفته است که از میزان یشم موجود در نیوزلند آگاه بوده است . این افراد در تی - ایکا مائو ساکن شدند و جامعه خود را ایجاد نمودند . نام این گروه ، مائوری ، به "انسان" ترجمه می‌شود . قبیله مائوری ، یکی از قبایل جنگجو بود . پیش از رفتن به میدان نبرد ، مبارزان ماسک و مجسمه هایی را کنده کاری می‌ کردند . روح هر مردی که جان خود را در مبارزه از دست می ‌داد ، به طور خاصی وارد قطعاتی می‌شد که خود کنده کاری کرده بود . با این حال ، این اعتقاد وجود دارد که این ماسکها ، برای زنان باردار یا شیرده مضّر بوده و به آنها آسیب می‌رساند . هرچند هیچ کس نمی‌تواند با اطمینان بگوید که این نفرین واقعی می‌باشد یا نه ، امّا یک موزه در نیوزلند که نمایشگاهی را از آثار مکشوفه مائوری به نمایش گذاشت ، احساس کرد که ضروری است تا در این رابطه به بازدیدکنندگان هشدار دهد . مسئولان موزه ، تبلیغی هشداردهنده را به دیوار چسباندند که هر زن باردار یا شیرده ای که وارد موزه می‌شود ، خود خطرش را باید بر عهده بگیرد و عواقب حاصل از آن تماما به عهده خودشان است . بهتر است در امنیت باشند تا متأسف شوند ؛ جای هیچ شکّی وجود ندارد .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...rior-Masks.jpg



8) نفرین گنجینه کرایسوس (پادشاه یونان) که با عنوان "ذخیره لیدیان" شناخته می‌شود

ذخیره لیدیان ، مجموعه قابل توجهی از مصنوعات ، جواهرات باستانی ، و عتیقه جات ، از زمان پادشاه کرایسوس ، فرمانروای پادشاهی لیدیان ، بین سال های 560 تا 547 قبل از میلاد ، می‌باشد . نفرین منسوب به گنجینه کرایسوس در سال 1965 شروع شد ؛ هنگامی ‌که این گنجینه در روستای کوچک گوره در استان غربی اوزاک کشف شد . گنجینه هنگامی ‌یافت شده که پنج روستایی ، مقبره یک شاهزاده ناشناخته را پیدا کردند که در دوران لیدیان زندگی می‌کردند . روستائیان قبل را غارت کردند ، تمام جواهرات ارزشمند آن را دزدیدند ، و کلاً هر چیز ارزشمندی که با این شاهزاده لیدیانی دفن شده بود . غارتگران به کار خود در این محل ادامه دادند ؛ و در سال 1966، 150 عتیقه را از محل برداشتند ؛ طلا ، نقره ، جواهرات ، و حتّی نقاشی های دیواری مقبره ها، برای روستائیان به عنوان دله دزدی هایی به حساب می‌آمد که آنها به امید دستیابی به ثروت فراوان از راه فروش گنجینه کرایسوس ، به دنبالش بودند . امّا به جای دستیابی به این ثروت غیر قابل تصور، روستائیان و خانواده هایشان با بدبختی ، و مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند . و بدین ترتیب ، افسانه نفرین کرایسوس آغاز شد .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...dian-Hoard.jpg



9) نفرین الماس کوه نور

این الماس افسانه ای 186 قیراطی ، سالهاست که در احاطه رمز و راز و بدبختی قرار گرفته است . مطابق با این افسانه ، "کوه نور" از خدای کریشنا به سرقت رفته است . اوّلین نسخه تاریخی ثبت شده از الماس کوه نور، از نوشته های مغول ها به عنوان بخشی از غنائم جنگی در 1304، به دست آمده است . متأسفانه ، هنگامی‌که دهلی توسط ارتش ایران اشغال و نابود شد ، امپراطور مغول این الماس باشکوه را در عمامه خود پنهان نمود . نادرشاه ایران ، عمامه را تصرف نمود و این نام را به الماس داد . پس از اینکه ایران این الماس را برای 110 سال در اختیار داشت ، کمپانی هند شرقی بریتانیا آن را به دست آورد . این نفرین با مردان سلطنتی در ارتباط است ، زیرا این طور به نظر می‌رسد که بدبختی و مرگ همراه هر مرد سلطنتی خواهد بود که الماس کوه نور را در اختیار دارد . خوشبختانه برای ملکه انگلستان ، شانس بد همراه او نبود ؛ زیرا الماس کوه نور از سال 1911، در تاج سلطنتی قرار داده شده است .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...or-Diamond.jpg



10) نفرین پرتره پسر گریان

در سال 1985، در شهر معدنی کوچکی در شهر روتیرهام انگلستان ، خانواده هال قربانی آتش سوزی خانگی غیر قابل کنترلی شدند که خانه آنها را به خاکستر تبدیل کرد . در پایان ، طبقه همکف خانه ، تلی از خاک شد، امّا با نابودی کل خانه در آتش ، یکی از اقلام خانه بدون آنکه کوچکترین آسیبی ببیند ، سالم ماند و آن تابلوی آویزان رها از آتش ، کپی از "پرتره پسر گریان" بود . در رابطه با تابلوی "پرتره پسر گریان"، چندین داستان و گزارش منتسب وجود دارد . این گزارشها اظهار می‌دارند ، این اولیّن باری نیست که خانه ای در آتش می‌سوزد و تنها چیزی که بدون کوچکترین آسیبی باقی می‌ماند ، تابلوی "پرتره پسر گریان" است . این داستان عجیب و غریب ، مورد توجه روزنامه "سان" در انگلیس قرار گرفت . این روزنامه ، داستان را با این عنوان در صفحه اوّل خود به چاپ رساند: "نفرین فروزان پرتره پسر گریان" و بدین ترتیب نفرین "پرتره پسر گریان" آغاز گشت و توجه صدها نفر در سراسر بریتانیا را به این اثر جیووانی براگالین جلب نمود . کپی های زیادی از این تابلو کشیده شده و در آتش انداخته شد تا اعتبار "پرتره پسر گریان" را به محک آزمایش بگذارند. زمزمه هایی وجود دارد که این نفرین تنها زمانی از بین خواهد رفت که پرتره پسر گریان با پرتره دختر گریان ، دوباره به هم بپیوندند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...y-Portrait.jpg



تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

پرش از روی نوزادان
خطرناکترین شهر برای نوزادان کجاست؟

شهری کوچک در اسپانیا به نام "کاستریل دمارکیا" می‌تواند یکی از خطرناکترین شهرهای جهان برای نوزادان به شمار می رود ،‌ رسم قدیمی که در این شهر مرسوم است ،‌ جان نوزادان را در معرض خطر قرار می‌دهد .

در فستیوال سالانه ‌ای که در این شهر برگزار می‌شود ،‌ مردی که لباس نمادین شیطان را به تن کرده برای پاکسازی روحش از روی حصیری که نوزادان بر روی آن دراز کشیده‌اند می ‌پرد . این مراسم بازسازی نبرد همیشگی میان خیر و شر است و گفته می‌شود با قرار دادن نوزادان در مسیر زندگی خوب درهای بهشت بر روی افراد باز می‌شود .

بر اساس این آیین ،‌ خانواده‌ها نوزادان یکساله یا کمتر خود را بر روی حصیری در میدان اصلی شهر قرار می‌دهند و سپس مردی با لباس زرد‌رنگ که لباس نمادین شیطان است ،‌ آغاز به دویدن کرده و از بالای سر نوزادان می ‌پرد . در این میان مردی که نماد بدی است در اطراف درحال نواختن طبل خواهد بود .

طی قرن‌هایی که این مراسم به صورت سالانه در این شهر کوچک اجرا شده ،‌ هیچ گزارشی از آسیب‌ دیدگی در میان نوزادان مشاهده نشده است اما با این وجود این فستیوال هنوز به عنوان یکی از خطرناکترین فستیوال‌های جهان شناخته می‌شود . مراسم پریدن از روی نوزادان نقطه اوج فستیوال چهار روزه است که در امتداد تعطیلات مسیحیان به مناسبت روز "کورپوس کریستی" اجرا می‌شود .

سال گذشته پاپ بندیکت شانزدهم کشیشان اسپانیایی را به دوری از این فستیوال توصیه کرد .

منبع : hamshahrionline.ir

روزه مختص مسلمانها نیست

خداوند وقتی مسئله وجوب روزه مسلمانان را در قرآن بیان می‌کند به روزه امتهای پیش از مسلمانان نیز اشاره کرده است، روزه ضمن وجوب در ادیان الهی با فطرت انسان که کمال گرا است هماهنگی کامل دارد . انسان همواره در پی رسیدن به کمال و افزایش نیروی مقاومت برای رسیدن به تقوا بوده است، از این رو نگاهی به نوع روزه داری پیروان ادیان الهی می تواند نشان دهنده این حقیقت باشد که آخرین دین خدا، کاملترین آنها است. تفاوت روزه در ادیان از جهت تعداد روزها و چگونگی روزه‌هاست، هرچند در ادیان مختلف جزئیات و کیفیت روزه تفاوت دارد اما اصل حکم روزه است و هدف آن بطور کلی تهذیب نفس و ایجاد طهارت و پاکی معنوی و رفع رنج و بلا است. روش‌ها و آیین‌های خاصی که ادیان مختلف برای ارتقای روحی و روانی پیروان خود واجب دانسته‌اند تا حدی متفاوت است، اما دراین بین آیین روزه در بیشتر ادیان و در سرزمین‌های مختلف طی قرون متمادی مشترک بوده است که به شکل‌های متفاوت صورت می‌گیرد‌. به جز اسلام در ادیان الهی مانند یهود و مسیحت و حتی در ادیان غیر الهی مانند بودیسم و هندویسم نیز روزه و ریاضت‌های جسمی و روحی برای ارتقای روح و جسم از ضروریات محسوب می‌شود‌ .


روزه داری در مسیحیت

تاریخ روزه داری در دین مسیحیت به قبل از قرن هشتم می رسد، روزه در تقویم کلیسا هم ثبت شده و جزو آداب فقهی به شمار می رود. در انجیل آمده است که حضرت مسیح پیروان خود را امر به روزه داری کرده است: آنگاه عیسی به قوت روح به پایان برده شد تا ابلیس او را امتحان کند، پس چهل شبانه روز روزه داشته و نهایتاً گرسنه شد. در اناجیل به وجوب روزه تصریح شده و روزه دار را ستوده و او را از ریا برحذر داشته است .

سنت یهودی تا زمان حضرت عیسی(ع) در صورت های مختلف یعنی پرهیز از خوراک، پرهیز از سخن و... رایج بوده و پس از او هم میان حواریان و کسانی که مبلغ پیامش در مناطق مختلف جهان شدند، رواج داشته است. بطوری که روزه داری از خصوصیات حواریون و رسولان پیام عیسی بوده است.
حضرت عیسی پیش از آغاز رسالتش، همچون یک یهودی، ایام روزه داری در دین یهود مثل روزه یوم کیپور را مراعات می کرد و به نظر برخی ، او تنها اصول را بیان کرده و وضع قوانین را به عهده کلیسا نهاده است.

چند نکته ای که در این دین حائز اهمیت است ، این است که در مسیحیت دو واژه روزه و پرهیز وجود دارد که بین این دو تفاوتی وجود دارد به این نحو که در ایامی که باید پرهیز را رعایت کرد، تنها از مصرف گوشت پرهیز می کنند ولی در ایام رعایت روزه همراه با پرهیز از گوشت غذای مصرفی و دفعات وعده غذا هم محدود می شود.
همچنین یکی از روزهای مهم در مسیحیت روز عید پاک است که به مناسبت قیام عیسی از دنیای مردگان گرامی داشته می شود. هفته پیش از این روز "هفته مقدس" گفته می شود که در تعیین بسیاری از روزه ها هم نقش مهمی دارد .


کلیسای کاتولیک روم

در مذهب کاتولیک روزه داری کاهش وعده های غذایی به یک وعده است که نباید گوشت داشته باشد و دو وعده سبک که هر دو وعده روی هم نباید یک وعده بزرگ شوند. خوردن غذاهای جامد میان وعده ها جایز نیست و روزه به افراد 18 تا 59 ساله در روزهای خاصی واجب شده است . پرهیز کامل برای افرادی که بیش از 14 سال سن دارند ضروری است، برای انجام آن باید یک روز کامل از خوردن گوشت و مشتقات آن پرهیز کرد. پرهیز جزئی دربرگیرنده تناول گوشت در یک وعده در طول روز است .

پاپ پیوس دوازدهم در سال 1956 برخی قوانین روزه داری را تسهیل کرد و پاپ پل ششم برخی قوانین دشوار روزه کاتولیک روم را تغییر داد و توصیه کرد که روزه داری باید مناسب وضعیت اقتصادی محلی باشد .

تمام کاتولیکها به صورت اختیاری روزه می گیرند . در آمریکا دو روز روزه اجباری برای کاتولیکها وجود دارد و آن چهارشنبه خاکستر و جمعةالصلیب ( روز تصلیب مسیح) است .

جمعه های ایام روزه و پرهیز نیز روزهایی است که کاتولیکها طی آن از خوردن گوشت اجتناب می کنند. درمیان سنتهای کلیسای کاتولیک می توان به پرهیز از خوردن پیش از حضور در مراسم عشای ربانی نیز اشاره کرد اما امروزه این قوانین تسهیل شده و کاتولیکها باید یک ساعت پیش از مراسم عشای ربانی از خوردن اجتناب کنند این درحالی است که هنوز هم برخی کاتولیکها از قوانین قدیمی تر پیروی می کنند .


کلیسای انگلیکن

در کلیسای انگلیکن روزهای خاصی به عنوان روزه و پرهیز ذکر شده است، ما از زمان جدایی این کلیسا از کلیسای کاتولیک مقرارتی برای نوع پرهیز در این روزها و همچنین هیچ تمایزی میان روزه و پرهیز وجود نداشته است. روزهای روزه و پرهیز در این کلیسا تا قرن نوزدهم زمانی که انگلیکن ها تحت تأثیر جنبش ارتدکس بودند کاهش یافت اما پس از آن بار دیگر این روزها را جدی تلقی کردند.
انگلیکنها پیش از روزهای تولد مسیح، تطهیر مریم مقدس، عید بشارت باکره مقدس، عید پاک، پنطیکاست، سنت ماتس، سنت جان، سنت پیتر، سنت جیمز، سنت بارتالامه، سنت متیو، سنت سیمون و سنت جود، سنت اندرو، سنت توماس به نیایش و پرهیز دعوت شده اند .


آیین ارتدوکس شرق

پیروان کلیسای ارتدوکس شرق دوره‌های مختلفی برای روزه دارند، از جمله ماه توبه و تعمق(lent)، روزه رسولان، روزه معراج مریم مقدس به آسمان، روزه ویژه میلاد مسیح . تمام روزهای چهارشنبه و جمعه، روزهای روزه محسوب می ‌شوند، مگر در هفته ‌هایی که در آنها روزه نگرفتن بلامانع است. نحوه روزه داری در این مذهب چنین است که معمولاً از خوردن گوشت، لبنیات و تخم‌مرغ پرهیز می‌ شود. خوردن ماهی در برخی ایام روزه مجاز و در برخی دیگر غیرمجاز است. پیروان این کلیسا معتقدند روزه باعث می‌شود انسان بهتر بتواند در برابر حرص و طمع و شکم‌پرستی مقاومت کند و مشمول فیض خدا واقع شود .


کلیساهای پروتستان‌

در این آیین زمان روزه به خود افراد، کلیساها، سازمان‌ها یا جوامع مسیحی بستگی دارد. از این رو برخی به‌ طور کامل از لب زدن به آب و غذا خودداری می‌کنند، اما برخی دیگر تنها به نوشیدن مایعات اکتفا می‌کنند، غذاهای خاصی می‌خورند، از خوردن یک یا چند وعده غذا صرف نظر می‌کنند ، و از تن دادن به وسوسه‌های خوردنی و غیرخوردنی اجتناب می‌ کنند . چنین روزه‌ هایی به ویژه در سالهای اخیر محبوبیت فراوانی یافته است. افراد به دلایل مختلف نظیر تقویت و بنای روحانی، همبستگی با فقیران و نیازمندان، اعتراض به فرهنگ مصرفی جامعه امروزی، یا آوردن درخواست‌هایی ویژه به حضور خدا، روزه می‌ گیرند .


روزه یهود

روزه گرفتن از عبادات یهودیان بوده‌ است که چندین بار در عهد عتیق به آن اشاره شده‌است. موسی پیش از دریافت الواح عهد از یهوه، چهل شبانه‌روز در کوه سینا روزه گرفت و از خوردن و آشامیدن پرهیز کرد. داوود در هنگام بیماری پسرش از بت‌شابع زن اوریا، روزه گرفت. یهوشافط پس از پیروزی یهودیه بر موآبی‌ها و عمونیان چهل روز روزه گرفت. یوئیل و یونس نیز برای دور کردن خشم خدا به مردم دستور به روزه گرفتن دادند . در دین یهود دختران از سن 12 سالگی و پسران در 13 سالگی موظف به گرفتن روزه می‌شوند و بیماران و زنان باردار و شیرده از روزه گرفتن معاف هستند .

روزه‌های مهم یهودیان عبارت است از : یوم کیپور بزرگترین روزه یهودیان است که با نامهایی چون یوم ادیر یعنی جلیل و باعزت ، یوم مقادوش یعنی روز مقدس و یوم عاسورا خوانده می‌شود ، روزه 10 طوت آغاز محاصره اورشلیم توسط بخت النصر، روزه 17 تموز خرابی دیوار اورشلیم و توقف قربانی و فتح اورشلیم توسط تیطس سردار رومی ، روزه 3 تبشری سقوط یهود و کشته شدن جدلیا حاکم یهودا .


منبع : mehrnews.com

وقتی صحبت از عادت های غذا خورن به میان می‌آید ، قوانین زیادی دیده می‌شود که به شدت در میان مردم پیروی می‌شوند . در تمام کشورها عادتهای خاصی وجود دارد اما ما 5 مورد عجیب آنها را معرفی می‌کنیم .


تانزانیا

در تانزانیا رسیدن سر موقع شام کاری بی ادبانه است . اگر سر ساعت 15:30 برسید خیلی عالی خواهد شد . اگر روی فرش یا حصیر نشسته باشید مودبانه نیست که کف پایتان در معرض دید باشد . مسن ترین فرد در جمع باید اول از همه پذیرایی شود و میزبان آخرین نفر غذا می‌خورد . علاوه بر اینها در تانزانیا بو کردن غذا عملی زشت و گستاخانه است .


چین

در چین لازم است طریقه درست نگه داشتن چوبهای غذاخوری را بدانید . علاوه براین اگر نخواهید از این چوبها استفاده کنید باید آنها را خیلی دقیق روی میز یکی نزدیک به دیگری قرار دهید . درغیر این صورت این کار سمبل این است که شما به طرز نامناسبی در تابوتتان قرار خواهید گرفت! همچنین هرگز نباید چوب غذاخوری را به طور مستقیم به سمت یکی از میهمانان بگیرید وگرنه او این کار را یک توهین بسیار بزرگ تلقی خواهد کرد .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...icks_thumb.jpg



روسیه

همه می‌دانند که مردم روسیه به خاطر مهمان نوازی افراطی شان مشهورند . وقتی به روسیه رفتید همیشه مقداری غذا را در بشقابتان باقی بگذارید تا به میزبان نشان دهید غذا به مقدار کافی برای خوردن بوده است! علاوه بر این هیچ وقت پیشنهاد ودکا و سایر مشروبات الکلی را نباید رد کرد چون این را گستاخانه و بی ادبی می‌دانند . و تا زمانیکه از شما نخواسته اند میز غذاخوری را ترک نکنید . یکی دیگر از گناهان بزرگ در روسیه بی اعتنایی کردن یا پرت کردن نان می ‌باشد .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...ners_thumb.jpg



افغانستان

در افعانستان جایگاه مهمان باید درمکانی دور از در باشد . اول از مهمانان پذیرایی می‌شود و آنها مجبورند که زیاد بخورند درحالیکه میزبان آخرین نفر و مقدار کمی ‌غذا می‌خورد . یک میزبان خوب موظف است باید حداقل سه بار به مهمان تعارف کند تا بداند چیز دیگری می‌خواهد و مهمان نیز باید حداقل سه بار این تعارف را رد کند . اگر کسی نان را روی زمین بیندازد حتماً باید آن را برداشته بوسیده و سپس به کناری بگذارد . از نظر سنتی نان باید با دست خورده شود و تنها از دست راست نیز استفاده می‌شود .


ژاپن

اگر در ژاپن به مهمانی شام دعوت شده اید ، قبل از آغاز به غذا خوردن باید صبر کنید تا میزبان سه بار از شما بخواهد سر میز بروید . موقع خوردن نودل باید سر و صدا راه بیندازید مگر اینکه بخواهید به عنوان یک آدم عجیب و غریب به نظر آیید! گذشته از این مؤدبانه تر خواهد بود که کاسه های کوچک برنج یا سوپ را بالا بگیرید . ژاپنی ها می‌گویند که داخل کشیدن هوا هنگام خوردن نودل ذائقه شان را بهتر می‌کند . یادتان باشد در رستوران های ژاپن هم کسی نمی‌تواند سنت انعام دادن را از قلم بیندازد .



http://www.seemorgh.com/uploads/1391...enge_thumb.jpg



تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

و اما بعد از ایران

مراسم مربوط به جهاز یا جهیزیه در کشورهای دیگر هم وجود داشته و دارد . در اصل ، هدف از دادن جهاز، کمک به شوهر در تأمین خانواده بوده است و اینکه اگر شوهر از دنیا رفت ، زن بتواند از کودکانش حمایت کافی داشته باشد . حتی در قدیمی ‌ترین گزارشهای موجود ، یعنی در قانون حمورابی ، به جهاز اشاره شده است و از روی آن می‌توان فهمید جهاز برای عروس از قبل یک رسم بوده است . قوانین مربوط به جهاز در اقوام باستان به این صورت بوده است که بعد از مرگ شوهر، همسرش مالک جهاز است . جهاز او فقط توسط فرزندان خودش به ارث می‌رسد و اگر پدر، جهاز را برای دخترش فراهم کرده باشد خود دختر مالک او محسوب نمی‌شود ...


قدمت طولانی شیربها و جهاز در اروپا

جهاز به طور گسترده در اروپا وجود داشته است . در دوران هومریک یونانی‌ها به خانواده داماد شیربها می‌دادند . بعدها در دوران کلاسیک (قرن 5 قبل از میلاد) جهاز جای شیربها را گرفت .

رومی‌های باستان هم جهاز داشتند و در بعضی قبایل آلمانی هم به جای آن ، مهریه متداول بوده است . ویلیام شکسپیر در داستان شاه لیر هم به ماجرای جهاز پرداخته است .

در اواخر قرن 20 ، اگر کسی دختربچه‌ ای را می‌دزدید و یا به دختری جوان تجاوز می‌کرد جریمه او این بود که جهاز او را بدهد . تهیه جهاز برای زنان فقیر هم نوعی اقدام خیرخواهانه محسوب می‌شده است و رسم گذاشتن هدیه در جوراب بچه ‌ها در کریسمس از این افسانه منشأ گرفته است که سنت نیکلاس در جوراب سه خواهر فقیر طلا گذاشته تا جهاز خود را با آن تهیه کنند . سنت الیزابت پرتغال و سنت مارتین دو پورس هم از این طریق برای تهیه جهاز به فقرا کمک می‌کردند . در روم باستان ، مراکز خیریه‌ای که به تهیه جهاز کمک می‌ کردند تشویق می‌شدند ، حتی یکی از آنها ایالت پوپ7 را به دست آورد .

در بعضی قسمت‌های اروپا ، دادن ملک به عنوان جهاز مرسوم بوده است و اگر فردی دختری هم نداشت به عروسش ملک می‌بخشید . پادشاهی پرتغال ، دو شهر را به ملکه انگلیسی خود در سال 1661 به عنوان جهاز بخشید و این وقتی بود که پادشاه چارلز دوم ، پادشاه انگلستان ، اسکاتلند و ایرلند با کاترین براگانزا ، پرنسس پرتغال ازدواج کرد . این دو شهر عبارت بودند از : بمبئی در هند و تانگیر در مراکش .

در انگلستان زمان ویکتوریا ، جهاز در طبقات بالای اشراف حکم ارثیه زودهنگام دختر را داشت و تنها دخترانی بعد از مرگ والدین ارث می ‌بردند که جهاز نگرفته بودند . اگر زن و شوهری فوت می‌کردند و فرزند نداشتند ، جهاز زن به خانواده خودش برمی‌گشت .

از میان همه اقوام اروپایی ، رومی‌ها به این موضوع معروف بودند که قوانین ویژه‌ای برای جهاز داشتند چون در کل ، قوانین ازدواج آنها بسیار پیچیده بوده است .


چینی‌ ها و ماجرای جهاز

در چین ، سنت بر این است که خانواده داماد برای عروس هدایایی که به آن «هدایای چای» می‌گویند تدارک می‌بینند. معمولاً یک سبد میوه ، غذاهای دریایی خشک شده ، چای و گوشت خوک سرخ شده ، تنباکو و آب‌انگور هدیه داماد است . خانواده عروس هم جهاز می‌فرستند . لباس ، جواهرات ، دکورهای خانگی و وسایل آشپزخانه که مدت کوتاهی قبل از ازدواج یا درست در مراسم عروسی به خانه عروس و داماد جدید منتقل می‌شود .

اقلام ارسالی بسته به وضع مالی عروس فرق دارد اما معمولاً این اقلام است : جواهرات و طلا ، دو بطری که با نوار قرمز بسته می‌شود و به آن جام‌های داماد و خانواده او می‌گویند ، وسایل سرویس بهداشتی ، ملحفه و بالش که با طرحهای اژدهای سنتی سوزن ‌دوزی شده است ، قیچی ، خط ‌کش و کمربند ، آب ‌نبات ، سرویس چای‌ خوری شامل قوری ؛ کتری و سینی چای ، پارچه‌هایی که با برگ درختان به هم بسته می‌شوند ، گیاهان سنتی ، پول شانس و خوشبختی (لی‌شی) و میوه‌های خشک شده .


رقص جهاز در آفریقا

در میان آفریقایی‌ها و به ویژه در سودان ، قبایلی مثل دنیکا رقصی به نام جهاز دارند . در این رقص ، مردان سعی می‌کنند هرچه بالاتر بپرند و خانواده خانم را تحت تأثیر قرار دهند .

به طور سنتی در آفریقا خانواده داماد حدود 100 عدد چهارپا به خانواده عروس می‌دهند . معمولاً پسران برای به دست آوردن دختر مورد علاقه خود به این صورت رقابت می‌کنند که تعداد چهارپای بیشتری را برای دختر پیشنهاد می ‌کنند .


هندوها ، نیاکان خود را پیشکش می‌ کنند

طبق رسوم هندوها ، یک پسر جوان بدهی خود را به نیاکانش از طریق ازدواج پرداخت می ‌کند . بنابراین تمام موضوعات مربوط به عروسی مثل جهاز ، معنی خاصی پیدا می‌ کند . عروس معمولاً با خانواده شوهر زندگی می‌کند و خانواده‌های فقیر از عروس به عنوان یک کمک استفاده می‌کنند . علاوه بر این خانواده داماد به دلیل آنکه خانواده عروس ، دختر و در اصل کمکشان را از دست می‌دهند این موضوع را جبران و تلافی می ‌کنند . خانواده عروس هم مجبورند به خانواه داماد جهاز بدهند .


کولی‌ها با یک گردن ‌بند شروع می ‌کنند

در جوامع کولی ، خانواده داماد برای به دست آوردن عروس باید به خانواده او چیزی بدهد و در اصل داماد جهاز می‌دهد و بحث جهاز بر سر آن است که پدر عروس چانه می‌زند که چه‌قدر باید برای دخترش پرداخت شود و او از تولد تاکنون چه ‌قدر خرج برداشته است ! وقتی توافق حاصل شد مراسمی تحت عنوان «پلیاشکا» برگزار می‌شود . پدر داماد یک بطری آب‌ انگور را در دستمال ابریشمی رنگی می‌پیچد و آن را به گردن ‌بندی از سکه متصل می‌کند ، سپس آن را به گردن عروس می‌اندازد .


جهاز رنگی در اروپای شرقی

در قرون وسطی و پس از آن ، ساکنان اروپای شرقی به دختران‌شان در سن 12 سالگی تخت‌ خواب و مبل می‌دهند . این اثاثیه با طراحی و تزیین‌های خاصی رنگ می ‌شوند که نمایانگر تاریخچه خانواده و منطقه‌ای است که دختر در آن زندگی می‌کند . عروس‌های این ناحیه اروپا با انواع اشیا و وسایل منزل ، ازدواج را آغاز می‌کنند . به داماد هم ابزار و وسایل کار داده می‌شود تا بتواند کشاورزی را آغاز کند .


منبع : salamatiran.com

دوران نامزدی و عقد در همه جوامع برای همه افراد از اهمیت به سزایی برخوردار بوده و هست ، اما این واقعیت را نباید فراموش كرد كه هر گونه آداب و رسوم و تشریفاتی كه از آنها نشأت گرفته است با همان دوران مرتبط هستند . در اینجا به برخی از آداب و رسوم رایج و متداولی اشاره كرده ایم كه در گذشته در كشور اسكاتلند مورد استفاده قرار می‌گرفتند و برخی از آنها تا امروز هم به قوت خود باقی مانده اند . اگرچه شماری از این آداب به علت مهاجرتها به اقصی نقاط دنیا به بخش های دیگر جهان نیز منتقل گشته اند .


پیش گویی نام همسر آینده

اكثر اسكاتلندیها به طور منطقه ای ازدواج می‌ كنند از این رو جوانان از سنین پایین یاد می‌گیرند كه چگونه همسر آینده شان را برگزینند و كاملاً می‌دانند كه چه توقعاتی از همسرشان می‌توانند داشته باشند و برای اثبات نظر خودشان دست به كارهایی می‌زنند به عنوان مثال ؛ جوانان در شرف ازدواج سیبی را كامل پوست می‌كنند (در حین پوست كندن ، نباید پوست آن از وسط جدا شود) سپس هنگامی‌كه ساعت دوازده می‌شود ، پوست سیب را دور سرشان می‌چرخانند ، بعد آن را از بالای شانه چپشان به هوا پرتاب می‌كنند .

هنگامیكه پوست سیب به زمین می‌افتد ، به شكل هر حرفی كه درآید ، همان حرف اول اسم همسر آینده شان را شكل می‌دهد . همچنین رسم است كه دو فندق درسته را در آتش بیندازند . اگر فندق ها به آرامی‌ و بدون سر و صدا سوخته شوند ، این نشانه خوش شانسی و خوشبختی خواهد بود . اما اگر فندق ها با سر و صدا و به حالت انفجار بسوزند ، نشانه آن است كه یافتن عشق حقیقی بسیار دشوار خواهد بود .


آداب والنتین

روز چهارده فوریه یه تعداد مساوی از اسامی‌ زنانه و مردانه را روی چندین ورق كاغذ می‌نوشتند و آنها را درون چندین كلاه قرار می‌دادند . هر شخصی یک اسم خاص را از درون كلاهی بیرون می‌كشید . در آن صورت آن دو نفر در سال آینده نامزد یكدیگر محسوب می‌شدند . اكنون نیز رسم جدید فرستادن كارت های والنتین در روز چهارده فوریه از همان سنت پیشین نشأت می‌گیرد . پسرها روی كارت های والنتین می‌نویسند : "پستچی ، پستچی ، معطل نكن ، درنگ جایز نیست ، فوراً این پاكت را به نزد دختری برسان كه قصد ازدواج با او را دارم" . سپس پاكت را با كلمه SWALK (به معنای دوستت دارم) و یا با كلمه HOLLAND (به معنای قطعاً عشقمان تا ابد دوام می‌یابد و هرگز نمی‌میرد) مُهر و موم می‌كنند و برای دختر مورد علاقه شان می‌فرستند .


خود را پوشاندن

این سنت در بسیاری از نقاط كشور اسكاتلند رایج بود ، به خصوص در شهر اركنی (شاید به خاطر وجود شب های سرد ، تاریک ، بلند و طولانی زمستانی آنجا)؛ والدین دختر و پسر از آنها درخواست می‌كردند كه به تنهایی به اتاقی بروند و كنار یكدیگر بنشینند . این عمل در حالی انجام می ‌شد كه هر دو لباس های بسیار پوشیده به تن داشتند و حتی دختر پاهای خود را با متكا یا ملحفه ای ضخیم خوب می‌پوشاند . به این ترتیب زوج جوان و نامزد می‌توانستند صمیمانه و در خلوت با هم صحبت كنند ، نظریاتشان را با هم در میان بگذارند و شناخت بیشتری از یكدیگر پیدا نمایند . البته این رسم همیشه در خانه دختر صورت می‌گرفت .


كندن اسم روی درخت یا سنگ

حروف اول اسم زوج جوان اغلب روی تنه درختان یا روی سنگ ها و صخره ها كنده می‌شد . امروزه ، برخی از این آثار كنده كاری هنوز هم وجود دارد .


منشأ جهیزیه

انتظار می ‌رفت كه عروس مجموعه ای كامل از ملحفه و روبالشی ، پتو ، سفره ، دستمال سفره و تزئینات پارچه ای اتاق (مثل پرده و غیره) را به خانه جدیدش ببرد . همچنین لازم بود كه پدر دختر جهیزیه ای كاملی تهیه كند كه اغلب شامل یک رأس گاو و یا گوسفند و یا مقدار قابل توجهی پول نقد می‌شد . به این ترتیب اكثر ملاكان (زمین داران) به خاطر تهیه جهیزیه دخترشان زیر بار قرض و بدهی می‌رفتند (به خصوص اگر تهیه آن جهیزیه باعث می‌شد كه دختر مرفه تر جلوه كند و خواستگاران بهتری پیدا نماید!)


سال كبیسه

گفته می‌شود كه در قرن یازدهم ، ملكه مارگارت به دخترها اجازه داد كه در صورت تمایلشان از پسر مورد نظرشان ، درخواست ازدواج كنند . ملكه مارگارت این اسم را در تاریخ 29 فوریه یک سال كبیسه رواج داد . چندی بعد ، رسم شد كه اگر آن پسر پیشنهاد دختر را قبول نكند ، مجبور می‌شد كه در عوض یک دست پیراهن و یک جفت دستكش بچگانه برای دختر بخرد تا كینه را از دل او پاک نماید!


پایتخت عروسی

تا سال 1929، دخترها می‌توانستند از نظر قانونی بعد از رسیدن به سن دوازده سالگی و پسرها بعد از رسیدن به سن چهارده سالگی ازدواج كنند ، گرچه ازدواج در آن سنین بسیار پایین به ندرت صورت می‌گرفت . ولی بعد از شروع سال 1929،‌ سن قانونی ازدواج به شانزده سالگی صعود كرد . اگر چه در كشور اسكاتلند ، رضایت و اجازه والدین به هیچ وجه لازم و ضروری محسوب نمی‌شود . در حالیكه در كشور انگلستان تا وقتی كه دختر و پسر به سن هیجده سالگی نمی‌رسیدند، اجازه و رضایت والدین اجباری بود . در نتیجه اگر دختر و پسری قبل از رسیدن به سن هیجده سالگی قادر به گرفتن رضایت و اجازه پدر و مادرشان نمی‌شدند ، به كشور اسكاتلند می‌رفتند تا در آنجا به عقد یكدیگر درآیند .

از آنجایی كه شهر مرزی Gretna Green حد فاصل انگلستان و اسكاتلند واقع شده بود ، آنجا تبدیل به مكان دائمی‌ عقد و عروسی گشت . امروزه به طور سالانه بالغ به چهار هزار ازدواج و عقد در شهر Gretna صورت می‌گیرد ، كه به همین دلیل نام آنجا را پایتخت عروسی گذاشته اند . حالا این شهر مكانی جاذب و مشهور برای جهانگردان محسوب می‌شود ، حتی برای افرادی كه ازدواج نكرده اند .


اعلان ازدواج

دختر و پسر جوانی كه قصد ازدواج داشتند ، به كلیسا می‌رفتند و با صدای بلند اعلام می‌كردند كه قصد ازدواج با یكدیگر را دارند . اگر چه ، حالا در برخی از جوامع رو به رشد ، این اعلان ازدواج را در محضرها انجام می‌دهند . دختر و پسر مجبور بودند كه دست كم پانزده روز قبل از ازدواجشان آن را اعلام كنند (البته این عمل نبایستی نهایتاً از سه ماه قبل از ازدواج صورت می‌گرفت)


ارسال هدایا

دوستان و خویشاوندان دختر و پسر از قبل هدایایی تهیه می‌كردند تا به این شكل به آنها كمک كرده باشند تا آنها به راحتی قادر به تزیین منزل جدیدشان بشوند . سپس زوج جوان همه را دعوت می‌كردند تا هدایای دریافتیشان را ببینند ، این رسم مختص غرب اسكاتلند یا گلاسو بود . اگر چه در شهرهای دیگر شبیه این رسم مشاهده می ‌شد .


مهمانی زنانه و مردانه

دخترها و پسرهایی كه قصد ازدواج با یكدیگر را داشتند ، بعد از خارج شدن از محل كارشان ، چندین بادكنک ، چندین پلاك L شكل و یک لگن را با خود حمل می ‌كردند . (درون لگن را اغلب از نمک پُر می‌كردند) مقداری گل كاغذی نیز در دست می‌گرفتند و گاهی از یک چرخ دستی بهره می‌گرفتند تا بتوانند به راحتی در خیابان ها رژه بروند . به این ترتیب مردان رهگذر تشویق می‌شدند كه پولی را در لگن بیندازند و به عروس آینده تبریک بگویند . اگر چه هنوز هم این رسم در گوشه و كنار كشور اسكاتلند به چشم می‌خورد ، ولی در حال از بین رفتن است .


زندگی مشترک (بدون ازدواج)

تا همین اواخر رسم بود كه دختر و پسر به واسطه «سكونت و زندگی در كنار یكدیگر» خود را زن و شوهر اعلام كنند . البته امروزه ، سنتی موسوم به زندگی مشترک بدون ازدواج وجود ندارد ، ولی اندكی از زوج های جوان به اتفاق خانه ای می‌گیرند ، آن را تزئین می‌كنند و بدون انجام دادن رسوم معمول ازدواج ، تشكیل خانواده می‌دهند . اكنون آمار ازدواج ها در اسكاتلند بیست و پنج درصد كمتر از مقداری است كه بیست و پنج سال قبل صورت می‌گرفت . همچنین درصد بچه هایی كه به این ترتیب به دنیا می‌آیند ، از بالاترین رقم در سر تا سر اروپا برخوردارند .


ازدواج مجانی

اینگونه ازدواج ها بدین ترتیب صورت می‌گرفت كه پدر عروس كل هزینه غذا و نوشیدنی را پرداخت می‌كند . مراسم عروسی در اسكاتلند معمولاً تا غروب آفتاب توأم با رقص و پایكوبی ادامه پیدا می‌كند . همچنین «عروسی یک پنی» نیز در آنجا رایج بود . به این شكل كه هر مهمانی برای خودش غذا و نوشیدنی می‌آورد و اینگونه مراسم اغلب بیش از یک روز به طول می‌انجامیدند .


لباس عروسی

ملكه ویكتوریا رنگ سفید را برا پیراهن عروسی برگزید . تا قبل از آن عروس می‌توانست از هر رنگی برای لباسش بهره گیرد ، به جز رنگ سبز (چرا كه این رنگ مربوط به پریان بود) و رنگ سیاه (چرا كه این رنگ مختص مرام سوگواری و عزاداری بود) به لحاظ سنتی هرگز نباید گره ای در روبان ها یا لباس عروس وجود داشته باشد ، چرا كه خوش یمن نیست . ولی عروس می‌تواند بعد از اتمام مراسم عمل گره زدن را انجام دهد .


محل برگزاری مراسم عروسی

مراسم عروسی را می ‌توانند در هر كجای كشور برگزار نمایند ، به شرط آنكه وزیری تام الاختیار در آن منطقه در حال انجام وظیفه باشد . در نتیجه ، برگزاری مراسم عروسی در اسكاتلند حتی روی قله های كوه و یا روی كشتی ها نیز امكان پذیر است . ولی اخیراً عقد و عروسیهای شهری در محضرها صورت می‌گیرد . اگر چه اقداماتی در كانال های اطلاعاتی برای تغییر این رسم در دست است .


تنه زدن به یكدیگر

سابقاً رسم بود كه عروس در هنگام خروج از كلیسا توپی تزئین شده را به پشت سرش پرتاب نماید . همچنین داماد هم وقتی از خانه خارج می‌شد و قصد داشت كلیسا را ترک كند ، مقداری سكه به پشت سرش پرتاب می‌كرد . در این هنگام بود كه پسرهای جوان به سر و كله هم می ‌زدند تا سكه ها را از آن خود نمایند . امروزه این رسم خیلی متداول نیست ؛ چرا كه پسر بچه ها برای برداشتن سكه به یكدیگر تنه می‌زدند و همدیگر را هل می‌دادند و در نتیجه خطر بروز اتفاقات تصادفی و شكستن سر و دست زیاد بود .


حلقه عروسی

سنت در دست کردن حلقه در انگشت سوم دست چپ به دوران رومن ها بر می‌گردد ، ولی بعد از جنبش دین پیرایی در اسكاتلند در قرن شانزدهم ، به عنوان یادگار و اثری پاپ وار (به سبک پاپ) در آنجا ممنوع اعلام می‌گشت . در حالیكه این رسم بار دیگر در قرن هفدهم متداول و رایج شد . در دست کردن حلقه توسط مردان یک سنت بسیار جدید به شمار می‌آید .


كیک همراه با زیورآلات

سابقاً كیک عروسی (گونه ای نان كوچک) را مادر عروس می ‌پخت . سپس یک تكه از آن را بالای سر عروس می‌بریدند و اگر آن به تكه های كوچكتر تقسیم می‌شد ، آن را ازدواجی موفقیت آمیز و پر ثمر تلقی می‌كردند . امروزه باب شده كه عروس و داماد با یكدیگر كیک را ببرند . چرا كه قبلاً عروس به تنهایی آن را قاچ می‌كرد . همه مدعوین یک تكه كیک می‌خوردند و مقداری از آن را هم برای افرادی می‌ فرستادند كه برای عروس و داماد هدیه خریده بودند . چندی بعد ، رسم شد كه رویه ی كیک را با میوه تزئین كنند و زیورآلات ارزان قیمت كوچكی هم درون آن جای دهند تا به این ترتیب مهمانان مجبور شوند كه با احتیاط آن را بخورند و در حین خوردن به آن چشم بدوزند!


خانه جدید

در قدیم ، پول نقد در دست مردم كمتر بود و در نتیجه عروس و داماد قادر نبودند بعد از اتمام مراسم ازدواج به ماه عسل بروند . از این رو ، آنها بعد از اتمام مراسم عروسی و پذیرایی به اتقاق به خانه جدیدشان می‌رفتند . داماد از آستانه ی در ، دست عروس را می‌گرفت تا در طول راه عروس سكندری نخورد و به زمین نیفتد ، چرا كه در غیر اینصورت آن را به نشانه بدشانسی تلقی می‌كردند .


منبع : forum.niksalehi.comr

رسم و رسومات همیشه با فرهنگ های مختلف عجیب بوده اند ، اما بعضی از این رسمها آنقدر عجیبند که نمی‌توانید تصور کنید و از دیدنشان شوکه می‌شوید؛ خصوصاً اگر بدانید این رسمها جزو آئین مذهبی یک ملت هستند .


1. آب دهان انداختن در قبیله ماسای

قبیله ماسای در بخشهایی از تانزانیا و کنیا زندگی می‌کنند . آنها سنت عجیبی دارند که مربوط به مذهبشان می‌شود ؛ آنها در تعطیلات مذهبیشان روی بدن یکدیگر آب دهان می‌اندازند . طبق این رسم مردان قبیله یک نوزاد تازه به دنیا آمده را درمیان بازوهایشان می‌گیرند و مرتب رویش آب دهان می‌اندازند! آنها اعتقاد دارند اگر این کار را با بچه نکنند تا آخر عمرش بدشانسی خواهد آورد .

http://www.seemorgh.com/uploads/1390...aiSpitting.jpg


2. آئین Iyomante

مردم اهل Ainu این آئین را انجام می‌دهند . آنها خرسهایی که در خواب زمستانی هستند را به طرز فجیعی می‌کشند و سپس برای جبران کارشان توله های خرس را گرفته و بزرگ می‌ کنند . بعد از گذشت چند سال بچه های خرس را به همان شکل می ‌کشند . آنها اعتقاد دارند خرس ها مخلوقاتی شبیه به خدا هستند که در میان انسان ها قدم گذاشته اند!



http://www.seemorgh.com/uploads/IyomanteRitual.jpg


3. خاکستر خوری مردم Yanomamö

قبیله Yanomamö در بخشهایی از برزیل و ونزوئلا زندگی می‌کنند . آنها از زندگی مدرن به دورند و به رسم و رسومات قدیمی‌ خود چسبیده اند . در یکی از این رسمهای عجیب وقتی یکی از اعضای فامیل می‌میرد ، آنها بدن مرده را سوزانده و خاکستر آن را می‌خورند!



http://www.seemorgh.com/uploads/YanomamAshEating.jpg


4. غذا دادن به مرده ها

رومیها در قدیم این رسم عجیب را داشتند که به مومیایی های افرادی که دوست داشتند غذا می‌دادند . آنها یک نی را به بدن مرده وصل می‌کردند و از طریق آن به آن فرد ؛ غذا ، عسل و شراب می‌دادند .


5. خوردن مرده

این رسمی‌ مربوط به مردم Aghoris است ؛ آنها زمین را می ‌کنند و مرده ها را می‌خورند . آنها در مناطقی که مرده سوزی می‌شود زندگی می‌کنند و این مرده ها را هدیه ای به خودشان می ‌دانند .



http://www.seemorgh.com/uploads/EatingtheDead.jpg


6. آیین تشریفاتی Satere-Mawe

مردان میانسال این قبیله از پسرهای جوان می‌خواهند که یک دستکش دستشان کنند . این دستکشها قبلاً با مورچه هایی که نیشهای گزنده دارند پُر شده اند . پسرها فقط بعد از 10 دقیقه می‌توانند دستکشها را دربیاورند و مجبورند هر سال این آئین را اجرا کنند تا موقعی که افراد فامیلشان ازشان بخواهند آن را متوقف کنند .



http://www.seemorgh.com/uploads/Sate...iationRite.jpg


7. زندگی با مرده

یک گروه قومی‌ در اندونزی به این آئین اعتقاد دارند . آنها جسد فرد مرده را بلافاصله بعد از مرگش قنداق کرده و با خودشان به خانه می ‌برند . آنها اعتقاد دارند که این آئین روح فرد که در بدنش باقی مانده را تا زمانیکه آنرا دفن کنند حفظ می ‌کند .

در تصویر زیر می‌توانید خانواده ای در اندونزی را ببینید که سنت مشابهی را اجرا کرده و جسد زن مرده را برای مدت زمان زیادی نگه داشته اند تا روحش را حفظ کنند .



http://www.seemorgh.com/uploads/LivingDead.jpg


8. پرت کردن بچه

خانواده هایی که در Sholapur هندوستان زندگی می‌ کنند آنها بچه هایشان را از تراس برج 50 فوتی به پایین پرت می‌کنند . البته مردمی‌ در پایین برج می‌نشینند و پارچه هایی را نگه می‌دارند ، آنها وظیفه دارند که بچه را سالم بگیرند .



http://www.seemorgh.com/uploads/1390/11/BabyTossing.jpg


9. آویزان کردن تابوتها

مردم Torajan و مردم چین این آیین را اجرا می کنند . آنها افراد فامیلشان را در تابوت گذاشته و آنها را در صخره ها آویزان می‌ کنند . در این قسمت وقتی که زیر صخره ها بایستید نقطه های قهوه ای و سیاهی را می ‌ببینید که از نزدیک متوجه می‌شوید تابوت هستند . آنها از این آئین پیروی می‌کنند خصوصاً وقتی فرد نخبه یا یک بچه ای می ‌میرد .



http://www.seemorgh.com/uploads/HangingCoffins.jpg



تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

آمن ـ رع : خدای بلند مرتبه ی سرزمین سلسله ی هجدهم ، ترکیبی از آمون + رع

آمن ، آمون : خدای آفریننده تبس (طیوه) ؛ خدای باروری و حاصلخیزی در رابطه با قوچ و غاز

آنوبیس : خدای مومیایی ؛ در ارتباط با سگ یا شغال

آپیس : گاو مقدس در ممفیس ، که در جایی توسط کاهنان مراقبت می‌شد ؛ مومیایی کردن همه ی گاوهای آپیس بعد از مرگ

آتن : قرص خورشید ، که فرعون آخناتن دستور وحدانیت او را (قرن چهاردهم پیش از میلاد) صادر کرد؛ شعاع‌های پایان یابنده به دستها

آتوم : خدای آفریننده ی هلیوپولیس ، جایی که وی در آنجا ، به رع پیوست . جانور مقدس او گاو نر منه‌ ویس

باست ، باست ، ایزد ـ بانوی بوباستیس : گربه جانور مقدس وی

بس : خدای بخت خوب ، عشق و ازدواج موسیقی ؛ کوتوله

بوتو : ایزد ـ بانوی عمده ی دلتا ؛ در ارتباط با مار

گب : زمین ـ خدا (هلیوپولیس)

هاپی : تجسم نیل ، با تاجی از گیاهان آب ‌زی همچون نیلوفر یا پاپیروس

هارپوکراتس : هوروس کودک ، نوزاد پسر ایسیس ؛ تصویر وی نشسته بر زانوی مادر تأثیر وی بر شمایل نگاری مسیحی ، به عنوان مادر و کودک

هاثور: ایزد ـ بانوی عشق و شادی ، همسر هوروس ؛ حیوان مقدس او گاو ؛ پیوستن بعدی او با ایسیس

هوروس : پسر اوزیریس ؛ در ارتباط با سلطنت فرعون ؛ نشان دادن او به صورت شاهین یا عقاب

ایمحوتپ : درمان ـ خدا ؛ در اصل یا در آغاز به صورت انسان ، مشاور و معمار فرعون زوسر (سده ی ۲۸ پیش از میلاد) و سازنده ی هرم پله‌ دار در سقّاره

ایسیس : همسر اوزیریس؛ همسر، زن و مادر مطلوب ؛ ستوده شده در سراسر جهان رومی

خپری ، خپرا : خورشید طالع ؛ در رابطه با سرگین غلتان

خنوم : سفالگر ؛ آفریدگار شهر الفانتین ، شکل دادن انسان بر چرخ کوزه‌گری ؛ قوچ جانور مربوط به او

خونس : ماه ـ خدا (طیوه) ، بعدها درمان ـ خدا

مآت : ایزد ـ بانوی حقیقت ، عدالت و نظم جهان ؛ پَر نماد او

مسخنت : ایزد ـ بانوی زایمان یا تولّد ؛ حاضر در روز داوری

مین : ایزد باروری و حاصلخیزی ، نماد او آلت نرینه به حالت نعوظ ؛ بعدها خدای جاده‌ها و محافظ مسافران ؛ بیشتر همراه هوروس

منه ‌ویس : گاو مقدس که در هلیوپولیس مراقبت می‌شد و تجلی آتوم ـ رع

نوت : ایزد ـ بانوی آسمان (هلیوپولیس)

اوزیریس : خدای طغیان نیل ، کشاورزی ، ذرت ، ماه ، مرگ و احیای زندگی ؛ غالباً به صورت ذرت در حال رشد و مومیایی

پتاه : خدای آفریننده ی ممفیس ؛ متجلی به صورت گاو نر آپیس

رع : خورشید ـ خدا ؛ مشخص با آتوم در هلیوپولیس ؛ خدای اولیه پرستش سلطنتی ؛ ساخته شدن انسان‌ها و جانوران از اشک وی

رنه ‌نت : ایزد ـ بانوی حامی کودکان

سِبِک : خدای تمساح‌ گونه ؛ مورد پرستش در شدت در قیوم و اومبوس در مصر علیا

سخمت : جنگ ـ الهه ؛ گونه‌ای از هاثور؛ همسر پتاه ؛ در ارتباط با ماده شیر و صحرای سوزان

سراپیس : خدای اصلی سرزمین در دوره ی بطلمیوسیان ؛ پیوند اوزیریس و آپیس ؛ درمان ـ خدا و خدای زندگی بعد از مرگ

ست : برادر و دشمن اوزیریس ؛ گاهی تجلی صحرا، زمین بایر و تاریکی ؛ شناخته شده به عنوان خدای شرّ و پلیدی

ساهی : سرنوشت ـ خدا ، حاضر در روز تولد و داوری

شو : هوا ـ خدا (هلیوپولیس)

تائورت : زایمان ـ الهه ؛ مشخص شده با اسب آبی

تفنوت : رطوبت ـ خدا باران ، شبنم (هلیوپولیس)

تحوت : خرد ـ خدا ، خدای هنرها ، دانش‌ها ، جادوگری (هلیوپولیس) ؛ کاتب توانای خدایان ؛ در ارتباط با لک ‌لک گرمسیری و بوزینه



منبع : tarikhema.ir/ حامد منوچهری کوشا

اگر نگاهی به عادتهای غذایی مردم كشورهای مختلف بیندازیم متوجه خواهیم شد كه شرایط اجتماعی ، فرهنگی ، زیست محیطی و همچنین شرایط اقتصادی و حتی سیاسی حاكم برجوامع مختلف می‌تواند از اهمیت بسیار زیادی در عادات غذایی افراد برخوردار باشد . داشتن سه وعده غذایی اصلی از جمله ویژگی‌های مشترک در میان اقوام و كشورهای مختلف است ، اگر چه ارزش هر یک از این وعده‌های غذایی در رژیم غذایی افراد در كشورهای مختلف متفاوت است . در این میان آداب و رسوم غذا خوردن و غذا پختن مردم در فرهنگ های مختلف بسیار جالب توجه است . در ادامه به برخی از عادتهای غذایی در کشورهای مختلف خواهیم پرداخت .


هند

هندىها آداب خاصى در مصرف غذا دارند ، آنان در غذا خوردن اسراف نمى‌كنند ، زیرا معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و این امر مانع رشد فكرى و جسمانیشان مى‌شود . از سویى دیگر سعى مى‌كنند غذاى مصرفیشان به چرخه طبیعت بسیار نزدیک باشد . به همین دلیل غذاهایى چون ماهى و گوشت را كه برای به ‌دست آوردن آن باید موجود زنده‌ای را كشت و در نتیجه باعث برهم زدن چرخه طبیعت می‌شود را مانع آرامش روح و نیایش با خدا مى‌دانند . از آداب جالبی که دارند ، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ی خاصی را هم شامل نمی‌شود ، هندیها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه‌اى وجود داشته باشد تا انرژى بین غذا و انسان در تعامل باشد .

شبیه گستره جغرافیایی ایران ، عادات غذایی در هر منطقه هند متفاوت است به طور مثال در جنوب (شهرهایى چون حیدر آباد ، شانل) غذاهاى تند مصرف مى‌كنند ، در غرب (مثل كلكته) غذاى شیرین و در شمال (مثل دهلى) غذاى تند و روغنى . امّا در كل برخى غذاهاى مشترک را در همه مناطق هند مى‌توان دید . به طور مثال «دال» كه از حبوبات تشكیل شده است و معمولاً آن را بر روى برنج مى‌ریزند و مى‌خورند ، در تمام هندوستان بسیار رایج است . «دال» (Dal) را با عدس لوبیا و نخود می‌پزند ؛ ولى هر كدام از این حبوبات به طور جداگانه پخته مى‌شوند و همین باعث تنوع در غذا مى‌شود . «دوساسامبار» (Dososambar) با اینكه غذاى مخصوص جنوب هند است ، امّا مصرف آن در همه جاى هند بسیار رایج است . این غذا از یک نان بلند و نازک تشكیل شده كه وسط آنرا سیب زمینى ، پیاز و فلفل می‌گذارند و مى‌پیچند و برای چاشنی هم از سس خاصى استفاده مى‌كنند ، كه «چتنى» (Chatni) نام دارد و با نارگیل و خود سس «سامبار» (Sambar) كه حاوی سبزیجات مختلف است ، درست شده است . باتورا (Batura) هم یكى از نان‌هاى معروف در هند است (البته بعد از نان چاپاتى) كه همراه با غذایى به نام چولا (Chala) خورده مى‌شود . چولا از نخود ، گوجه فرنگى، پیاز و فلفل و ادویه تشكیل شده و همانند خورشت درست مى‌شود و آن را با نان باتورا كه روغنى و پفى شكل است می‌خورند . سمبوسه نیز غذایى آشنا و پرطرفدار است كه بیشتر به صورت عصرانه مصرف مى‌شود و در خیابان‌ها مى‌توان شاهد دستفروش‌هایى بود كه سمبوسه مى‌فروشند . در كل اینگونه معروف است كه طبقات محروم و پایین غذاهاى تندترى مصرف مى‌كنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى كمترى برخوردار است .


ژاپن

غذاهای ژاپنی از جمله سالمترین غذاهای دنیا هستند . امروزه رژیم غذایی ژاپن به عنوان یکی از سالمترین رژیم‌های غذایی دنیا شناخته شده و گفته می‌شود یکی از دلایلی که ژاپنی‌ها طول عمر به نسبت بالایی دارند ، نوع رژیم غذایی آنها است . از ویژگی‌های بارز غذاهای سنتی ژاپن ، کلسترول و چربی و کالری کم و فیبر بالای آن است . شاید بهترین توصیف برای غذاهای ژاپنی حفظ طعم طبیعی و هارمونی آنهاست . برنج و ماهی و فرآورده‌های دریایی در مجمع الجزایر ژاپن از کوه‌های پوشیده از برف شمال «هکایدو» تا سواحل شنی «اکیناوا» ماده‌ی اولیه‌ی اغلب غذاهای سنتی محسوب می‌شود . از برنج علاوه بر مصرف روزانه در منوی اصلی ، فرآورده‌های جانبی سنتی ویژه‌ی دیگری نیز تهیه می‌شود نظیر: «موچی» یا کیک برنجی و «سِنبِه» یا بیسکویت برنجی و «ساکِه» که نوشیدنی الکلی مرسوم ژاپن است همین‌طور «میسو» که از افزودنی‌ها و طمع دهنده‌‌های غذایی محسوب می‌شود .

وعده‌های غذایی اصلی در ژاپن شامل سه وعده است و یک منوی کامل از غذاهای ژاپنی شامل : برنج پخته(gohan) ، سوپ میسو (misoshiro) ، غذاهای آب پز نظیر سبزیجات و ماهی با گوشت آب‌پز (suimono) ، گوشت و ماهی یا سبزیجات سرخ شده یا کبابی (yakimono) ، ترشی از سبزیجات و یا غذاهای دریایی (sunomon)، سبزی و ماهی و یا حبوباتی که آغشته به سس مخصوص هستند (aemono or hitashimono) ، ماهی خام ورقه‌ شده (sashimono) و ترشیجات (konomono) .

همچنین ژاپنی ها غذای خود را با دو چوب نازک که به آن «هاشی» می‌گویند می‌خورند که در واقع نقش قاشق و چنگال را دارد . آنها در خانه عموماً از ظروف کوچک برای صرف غذا استفاده می‌کنند . آنها در پیاله های کوچک ، برنج می ‌ریزند . آن را نزدیک دهان خود قرار می‌دهند و با هاشی غذای خود را تندتند راهی دهانشان می‌کنند . همچنین در ژاپن سوپ همراه برنج را نیز بایستی «هورت» کشید و با نفس‌های عمیق خورد . خوردن سوپ با صدای بلند و سرکشیدن آن نشانه‌ی آن است که از طعم غذا خوششان می‌آید و از خوردن آن لذت می‌برند . یکی از رسوم و آداب دیگر غذا خوردن در ژاپن آن است که پیش از صرف غذا لیوان افراد حاضر از نوشیدنی پر می‌شود. به علاوه ، لیوان هر کس بعد از نوشیدن ، به سرعت باید توسط فرد دیگری پر شود . این عمل در خانواده‌های ژاپنی توسط خانمها صورت می‌ گیرد .


آمریکا

دیدگاه مردم آمریكا درباره غذاخوردن از بسیاری جهات با دیگر كشورها متفاوت است . آنها بیش از هر چیز به خوردن غذایی كه برای آنها لذت بخش باشد اهمیت می‌دهند و به مضرات آن توجهی نمی‌كنند ، از این رو رژیم غذایی مردم این كشور به عنوان یكی از مضرترین رژیم‌های غذایی درسطح دنیا شناخته شده است . آمریكایی‌ها بیش از 40 درصد از بودجه اختصاص یافته برای موادغذایی را به غذاهای رستورانی و غذاهای آماده یا به اصطلاح فست ‌فود اختصاص می‌دهند و این در حالی است كه برخلاف آنها ، مردم در سایر کشورهای صنعتی جهان غرب مانند بسیاری از اروپایی‌ها ، تنها 5 درصد از این بودجه را به غذاهای غیرخانگی اختصاص می‌دهند . به همین علت خوردن غذاهای ناسالم در آمریكا موجب شده است تا ساكنان این كشورها بیش از دیگر كشورها با مشكل اضافه وزن مواجه شوند. اما در کنار این عادت های غذایی بد آشپزی آمریکایی دارای فهرستی از غذاهای متنوع می‌باشد که شامل طیف گسترده‌ای از هات داگ‌ ها ، برگرها و غذاهای سرخ کردنی هستند .

از جمله معروفترین غذاها و میان وعده های آمریکایی می‌توان به این موارد اشاره کرد : پاستای گولاش آمریکایی (غذایی خورشت مانند است که در ظروف خوراک پزی سفالی یا شیشه‌ای طبخ می‌شود و مواد اصلی تشکیل دهنده آن شامل ؛ ماکارونی شکل ‌دار ، سس گوجه فرنگی و گوشت چرخ‌کرده می‌باشد) ، پوره سیب (نوعی پوره شیرین است که از سیب پخته و له شده به همراه شکر تهیه می‌شود) ، گامبو (این غذا معمولاً به شکل سوپ ، و با محتویات میگو ، برنج ، فلفل دلمه‌ای ، اوکرا ، پیاز، کرفس ، و ادویه‌ جات می‌باشد) ، استیک (به قسمتی از گوشت گاو گفته می‌شود که آن را کباب و یا در روغن سرخ می‌نمایند و معمولاً در کنار سیب زمینی خورده می‌شود) ، چیزبرگرف هات داگ و سیب زمینی تنوری .


هلند

هلندی‌ها از جمله افرادی هستند كه علاقه آ‌نها به خوردن غذاهای دریایی و به ویژه ماهی زبانزد همه است . علاقه زیاد مردم هلند به خوردن ماهی تا حدی است كه آنها حتی در تهیه ترشی هم از ماهی استفاده می‌كنند . ترشی ‌ماهی كه از جمله چاشنی‌های غذاهای اصلی مردم این كشور است یكی از محبوب ‌ترین انواع ترشی‌ هاست كه همراه با غذا یا در تهیه انواع مختلفی از ساندویچ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد . اما ماهی محبوبترین خوراک مردم هلند نیست ، هلندی ها به شدت از خوردن سیب زمینی در انواع مختلفش (چیپس ، سرخ شده خلالی ، آب پز ، تنوری) لذت می‌برند ، به طوری که در اکثر غذاهای هلندی سیب زمینی وجود دارد . صبحانه معمول هلندها نیز متشکل از قهوه یا چای ، نان ذرت ، در اکثر مواقع با پنیر ، مربا یا hagelslag (تگرگ شکلات ، مربایی با تکه های شکلات کوچک) ، نان کشمش و شیر است . از معروفترین غذاهای هلندی می‌توان به سوسیس (در انواع مختلف که یکی از معروفتری انه یک نوع سوسیس خشک شده به نام (Metworst) است) ، سوسیس دودی (نوعی سوسیس که در آن مقداری تراشه های چوب وجود دارد) ، دلمه کباب (گوشت چرخ کرده به همراه برگ کلم) ، اسنک سویا ، کوفته هلندی (Frikandel) ، کدو حلوایی با هلو و... اشاره کرد . همچنین در این کشور خوردن شیرینی بسیار رایج و مرسوم است . از معروفترین شیرینی های هلندی می‌توان به «قطوفه» (zoute) اشاره کرد . (البته این شیرینی در اغلب موارد شور است)


لبنان

لبنانی ها قبل از غذای اصلی پیش غذای مفصلی را سرو می ‌کنند . هر کدام از این پیش غذاها داخل بشقاب های کوچکی گذاشته می‌شود که به مجموعه آنها مزا (meza) هم گفته می‌شود . مزا لبنانی از دو سالاد بسیار خوشمزه به نام تبوله فتوش، حمص (ترکیبی از نخود ، کشک و روغن زیتون) ، بابا غنوج (چیزی شبیه حلیم بادمجان) ، سمبوسه ، دلمه برگ مو ، کیبه ، چیز رول و... تشکیل می‌شود . روغن زیتون ، سبزیجات تازه همچون ؛ پیاز، سیر، جعفری ، نعناع ، زیتون و نخود فرنگی ، ادویه های مختلف همراه آبلیمو و روغن زیتون ، میوه های متنوع و رنگارنگ به علاوه غذاهای دریایی مثل ماهی و میگو، رنگ و لعاب خاصی به سفره های لبنانی می‌دهد . آشپزهای لبنانی بیش از آنکه به انواع سس ها متکی باشند ، به ادویه جات و تازگی مواد غذایی توجه می‌کنند. جالب است بدانید ، لبنانی ها ندرتاً از چربی های حیوانی در غذایشان استفاده می‌کنند و مصرف کره و خامه را فقط به چند دسر محدود کرده اند . در ضمن ، گوشت پرندگان را هم به گوشت قرمز ترجیح می‌دهند . اما اگر قرار به خوردن گوشت قرمز باشد، مردم ساحلی نشین لبنان ، گوشت گوسفند و مردم مناطق کوهستانی گوشت بز را انتخاب می‌کنند . به ندرت می‌توان غذایی لبنانی را پیدا کرد که فاقد روغن زیتون ، سیر و آبلیمو باشد . همچنین بیشتر غذاهای لبنانی با کباب کردن ، تنوری کردن یا خوابانده شدن در روغن زیتون تهیه می ‌شوند . بعد از پیش غذاها ، غذای اصلی آورده می‌شود که عمدتاً انواع کباب است. کنار کباب ها استفاده از برنج مرسوم نیست اما استفاده از سیب زمینی سرخ کرده ، کشک و از همه مهم تر ماست چکیده در سفره لبنانی بسیار رایج است . اما یکی از عادت های بسیار بد لبنانی ها این است که آنها عموما بعد از غذا قلیان می‌کشند! انواع باقلوا ، پودینگ برنج و نوعی شیرینی به نام «اُم‌علی» نیز به عنوان دسر در لبنان استفاده می‌شود. («ام علی» نوعی شیرینی مربایی‌ است كه از نارگیل ، كشمش و شیر تهیه می‌شود) همچنین از نوشیدنی‌های متداول در این كشور می‌توان به دوغ ، چای نعنا و قهوه عربی اشاره كرد .


مکزیک

غذای مکزیکی به تنوع در ترکیب مزه ها ، تزئینات رنگارنگ و گوناگونی مواد اولیه و چاشنی ها معروف است . بسیاری فکر می‌کنند که غذاهای مکزیکی بسیار تند و پُر ادویه هستند اما اغلب غذاهای مکزیکی طعم تند ملایم را در آمیزش با اندکی چاشنی زیره و ترشی لیمو مانند ارائه می‌ کنند . انوع غذاهای مکزیکی و شیوه طبخ آنها از هر منطقه تا منطقه دیگر متغیر است . جغرافیای محل ، تفاوت های قومیتی و آب و هوای هر منطقه بر تنوع غذای مکزیکی تأثیر می‌گذارند . به عنوان مثال ؛ در شمال مکزیک گوشت گاو ، بز و شترمرغ بیشتر استفاده می‌شود ، این در حالی است که سبزیجات تند و انواع لوبیا و گوشت مرغ و ماکیان اجزای اصلی غذاهای جنوب مکزیکی را تشکیل می‌دهند . همچنین اجزای اصلی آشپزی مکزیکی بسیار متنوع هستند برای مثال آووکادو و برگ های آووکادو از پر مصرف ترین اقلام مصرفی در آشپزخانه مکزیکی ها است . مکزیکی ها از برگ های خشک پودر شده آووکادو به عنوان ادویه خوشبو استفاده می‌کنند و خود آووکادوی رسیده را در انواع سس ها ، سوپ ها و سالاد ها مصرف می‌کنند. کاکتوس یا نوپال هم از دیر باز در غذاهای مکزیکی کاربرد داشته است . بافت و طعم کاکتوس بسیار شبیه به بامیه است و پس از پخت کامل ، شیره لزجی از آن خارج می‌شود که در لعاب دادن به خوراک های آبدار بسیار مؤثر است . اما یکی از شناخته ترین و محبوب ترین مهمان های همیشگی در آشپزخانه مکزیکی فلفل چیلی است . چیلی که هم به صورت تازه و هم به صورت خشک ، کوبیده و یا پودر شده در غذاهای مکزیکی به کار می‌رود، همان ادویه ای است که مزه تند اما لطیف فلفل در غذاهای مکزیکی را به وجود می‌آورد . گشنیز هم از پدیده های آشپزخانه مکزیکی است که تقریباً در بیشترغذاها مورد استفاده قرار می‌گیرد . اما از معروف ترین غذاهای مکزیکی می ‌توان تورتیا را که نام مردم عادی مکزیک است و از خمیر ماسایا آرد ذرت تهیه می‌شود ، نام برد . پس از تورتیا ، انواع لوبیاهای پخته و سرخ شده جایگاه ثابتی در غذای روزمره مکزیکی دارد . همچنین مکزیکی ها از انواع مختلفی از سس در کنار غذاهای خود استفاده می‌کنند که در این بین گوآکامولی و سالساف از معروف ترین سس های مکزیکی هستند . پایه گوآکامولی که معمولاً به صورت تازه درست شده و همان موقع در کنار یک بشقاب بزرگ چیپس تورتیا سرو می‌شود ، آووکادو است . انواع گوجه رنگارنگ و فلفل چیلی و پیاز و گشنیز نیز مواد اصلی تشکیل دهنده سالسا هستند .


منبع : tazeh.net

مسابقه بزكشی ورزش سنتی و ملی افغان ها است كه به آن علاقه زیادی دارند و برای تماشای آن هزاران نفر از راههای دور و نزدیک به محل مسابقه می آیند . این ورزش كه سوار بر اسب انجام می شود شاید از نظر افراد ناآگاه خشن جلوه كند . اما ، این ورزشی بسیار پرتحرک است كه به ویژه نیاز به مهارت فراوان در سواركاری دارد . در برخی از كشورهای آسیای میانه از جمله قرقیزستان و ازبكستان نیز بزكشی ؛ ورزشی بسیار محبوب به شمار می رود .

منبع : jamejamonline.ir

وقتی یک نفر را می‌بینیم که خودش را کثیف و سیاه کرده و وسط دایره آتش خوابیده است قطعاً تنها چیزی که یه ذهنمان نمی ‌رسد شرکت در مراسم مذهبی یا معنوی است . اما این صحنه های عجیب بخشی از سنت 20 ساله جن گیری است که توسط برادر هرمس مرموز رهبری می‌شود ، او ادعا می‌کند این آئین ارواح شیطانی را از آدمها دور می‌ کند .



http://www.seemorgh.com/uploads/Exorcist-cures-.jpg


فردی که قرار است جن گیری شود در پارچه سفید پوشانده شده و درون دایره ای که با علامت های زرد و قرمز نشانه گذاری شده دراز می‌کشد . رهبر معنوی 50 ساله که اسم واقعی‌اش Hermes Cifuentes است به بدن شرکت کننده ها از فرق سر تا نوک پا چرک و کثافت می‌مالد و آنها را مجبور می‌کند در طول مراسم درون چاله عمیق و کثیفی بمانند .



http://www.seemorgh.com/uploads/Exorcist-cures-1.jpg


گفتن اینکه آیا روش های مرموز برادر هرمس نتیجه می‌دهد سخت است ، ‌اما این رهبر معنوی ظاهراً باتوجه به درخواست های زیادی که از او می‌شود کار درست را انجام می ‌دهد . شرکت کننده ها درحالیکه بین شعله های آتش دراز می‌کشند ، در طول مراسم باید صبر و حوصله زیادی داشته باشند .



http://www.seemorgh.com/uploads/Exorcist-cures-2.jpg


حدود 10 نفر از مردم هر هفته به La Cumbre، Valle del Cauca در کلمبیا می‌آیند که با برادر هرمس مشورت کرده و آیین شفا دادن و جن گیری را اجرا کنند . تعداد زیادی از آنها چشم هایشان را نیز با نوار سیاه می‌بندند و بین نوارهای سبز و سفید می‌ایستند تا برادر هرمس کار جادویی خودش را انجام دهد .



http://www.seemorgh.com/uploads/Exorcist-cures-3.jpg

http://www.seemorgh.com/uploads/Exorcist-cures-4.jpg


و درنهایت برای پایان دادن به این مراسم عجیب اطراف شرکت کننده ها با شمع و میوه تزئین شده و روی سرشان تخم مرغ می‌گذراند . سپس فرد شفادهنده آیین مخصوص خودش را با قرار دادن دست هایش روی بدن و سر شرکت کننده به خوبی اجرا می ‌کند .



http://www.seemorgh.com/uploads/Exorcist-cures-6.jpg

http://www.seemorgh.com/uploads/Exorcist-cures-7.jpg



تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

ترکمنها پدرتبار هستند . آنها قبل از این قرن دارای خانواده های گسترده بسیار بزرگ با یک رییس خانواده (پدر) مقتدر و مستبد بوده اند . خانواده کوچکتر و هسته ای (زن و شوهری)، در قرن حاضر و به تدریج در میان آنها پا گرفته است . در میان ترکمنها ، فعالیتهای زن و مرد به طور جداگانه مشخص شده است . مردان کارهای کشاورزی و دامداری را انجام می‌دهند در حالیکه زنان به کارهایی همچون برپا کردن و برچیدن (اُی) (آلاچیق ترکمنی) ، تهیه آرد ، چیدن و خشک کردن میوه ، دوشیدن شیر گاو و گوسفند ، قالی بافی ، نمدمالی ، تهیه لبنیات و تمیز کردن پشم می‌پردازند . گذشته از آن ، زنان فعالیتهای دیگری همچون بزرگ کردن بچه ، نگهداری کودک ، آشپزی و شست و شو را انجام می‌دهند .

در جامعه ترکمن ، زنان در طبقه پایینتر از مردان قرار می‌گیرند . زنان نمی‌توانند با مردان در یکجا و در یک محوطه باشند . زنان جوان باید از بزرگان خانواده اطاعت کنند و آنها همچنین باید همواره و حتی در میان زنان آهسته صحبت کنند .

ازدواج ، به خصوص از جهت اقتصادی در میان ترکمنها اهمیت دارد . ترکمنها دارای اجداد مشترک در تمام رده ها هستند . یعنی در خانواده دارای یک جد مشترک (پدر) بوده، در طایفه نیز جد مشترکی دارند که فاصله اش بیشتر است همین طور تا سطح قبیله و کل جامعه ترکمن که «اُغوذخان» جد مشترک همه آنهاست ، در نتیجه ترکمنها در هر رده با هم نزدیکی و قرابت داشته و دارای جد مشترک هستند . بنابراین ، در میان ترکمنها ، ازدواج به مفهوم وصل کردن خانواده ها و دارای جد مشترک شدن ، بی معنا است . زیرا همواره این مورد در بین آنها وجود دارد . ازدواج در بین ترکمنها از این جهت مهم است که باعث می‌شود یکی از افراد فعال اقتصادی یعنی زن ، از خانواده دهنده زن یعنی خانواده (عروس) کم می‌شود و در مقابل یک عضو فعال به خانواده گیرنده زن (یعنی خانواده داماد) اضافه می‌شود. بنابراین خانواده ای که زن را می‌گیرد باید به خانواده ای که زن را می‌دهد شیربها بپردازد . فاصله سنی در میان ترکمنها مسأله ای نیست . در گذشته مرد پنجاه ساله با دختر هشت ، نه ساله و زن سی ساله با پسر پانزده ساله ازدواج می ‌کرد . گاهی نیز ازدواج در سنین پایین برای دو طرف (زن و شوهر) اتفاق می‌افتاد . در حال حاضر سن ازدواج در میان ترکمنها بالا رفته است . ترکمنها به ازدواج به عنوان یک رسم زندگی و یا چیزی طبیعی، مثل چیزهای دیگر نگاه می‌کنند . ازدواج و تولیدمثل به قدرت خانواده و طایفه می‌افزاید و رشد جمعیت را تسریع می‌کند .

در جامعه ترکمن معمولاً پدر برای پسرش زن پیدا می‌کند و قراردادهای مربوط به ازدواج را انجام می‌دهد . شیربها ، نیز به وسیله پدر داماد به پدر عروس داده می‌شود . اگر داماد در هنگام ازدواج مستقل بوده یعنی بیوه باشد یا بخواهد زن دوم بگیرد ، در این صورت خودش باید قراردادهای مربوط به ازدواج را انجام داده و شیربها را بپردازد . اگر پدر عروس فوت کرده باشد ، شیربها به بزرگترین مرد خانواده پدر عروس که معمولاً بزرگترین برادرش است ، داده می‌شود .

معیار انتخاب همسر در میان دهندگان و گیرندگان زن فرق می ‌کند . خانواده زن ترجیح می‌دهند که دخترشان را به خویشاوند نزدیک و تقریباً هم سن ، نه به غریب ، حتی ازدواج نکرده ، شوهر دهند . در حالی که برای خانواده داماد (گیرندگان زن) ، عروس ازدواج نکرده ، برای داماد ازدواج نکرده ، سالم بودن عروس و فعال بودن او و بچه آوردن مهم است .

آداب و رسوم مربوط به ازدواج ترکمنها مفصل و طولانی است :

نخستین مرحله ازدواج تعیین مخارج و شیربهاست . در میان ترکمنها تعیین کننده شیربها معمولاً وضعیت تأهل مرد است یعنی : مرد یا مجرد است یا بیوه و یا متأهل ؛ هر یک از اینها می‌توانند یا با دختر ازدواج کنند یا با زن بیوه . مرد مجرد با دختر مجرد، 10 مال شیربها لازم دارد . مرد بیوه با دختر مجرد ، 20 مال شیربها لازم دارد . علتش این است که اولاً دختر مجرد باید جایی رود که قبلاً زنی آنجا بوده و بعد مرده است . این مسأله برای دختر مجرد چندان خوش آیند نیست و معمولاً کسی که زنش می‌میرد سنش بالاست . از طرفی معمولاً چند تا بچه هم دارد ، به همین دلیل خانواده دختر، دخترشان را با اکراه می‌دهند و اگر بخواهند این کار را انجام دهند مال بیشتری طلب می‌کنند . (یک گوسفند یا یک شتر را یک مال گویند، اما امروز جای مال را پول نقد گرفته اما سبتها حفظ شده است) . اگر دختر مجرد با مرد متأهل ازدواج کند 30 مال ، شیربها لازم دارد . اگر زن ، بیوه باشد پسرهای مجرد با او ازدواج نمی‌کنند مگر اینکه زن شوهر مرده ، زن برادر مرد باشد که به عقد وی (یعنی برادر کوچکتر) در آید . چون پسرهای مجرد با زنان بیوه ازدواج نمی‌ کنند این زنهای بیوه الزاماً یا با مرد متأهل ازدواج می‌کنند یا با مرد بیوه که در این صورت میزان شیربهای زنان بیوه بالاست ؛ یعنی بیشتر از مقداری است که اگر زن بیوه با برادرشوهر مرده خود ازدواج می ‌کند . شیربهای زنهای دوم تا چهارم نیز معمولاً بیشتر از زن اول است . شیربها به اضافه مخارج عروسی باید به وسیله داماد (معمولاً پدر داماد) پرداخت شود . شیربها برای دختر و پسری که برای نخستین بار ازدواج می‌کنند 10 مال است .

جشن ازدواج معمولاً در هفته های آخر پاییز یعنی وقتی که چیدن پنبه آغاز می‌شود ، انجام می‌گیرد. البته لازم به تذکر است که این امر، امروزه مصداق کاملی ندارد و ترکمنها هر وقت که صلاح بدانند ازدواج می‌کنند . سه یا چهار زن از خویشاوندان داماد مقداری نان را در سفره ای گذاشته و به خانه پدر عروس می‌روند . پس از سلام و احوالپرسی و خوردن چند استکان چای ، یکی از زنان سفره را باز می‌کند و نان را میان افرادی که حاضرند تقسیم می‌ کند . در آن زمان پدر عروس نیز گوسفندی را قربانی کرده و با گوشت آن غذایی به نام «باترمه» درست کرده و از مهمانان و نیز چند تن از همسایگان پذیرایی می‌کند . پدر عروس با انجام این عمل موافقت خود را با عروسی اعلام می ‌دارد . روز بعد ، پدر داماد چند تن از ریش سفیدان طایفه خود را برای نهار یا شام دعوت می ‌کند . او در باره عروسی پسرش با آنها به صحبت و مشورت می‌نشیند . آنها به او تبریک گفته و هزینه عروسی و شیربها را برآورد می‌کنند . اگر پدر داماد به آن میزان پول نداشته باشد ، ریش سفیدان هر کدام طبق وضعیت مالی خود مقداری پول به او می‌دهند . فردای آن روز چند نفر از افراد خانواده داماد به نزدیکترین شهر رفته و لوازم مورد نیاز عروسی را فراهم می ‌کنند . دعوت شدگان یک روز قبل از عروسی آمده و در منزل پدر داماد یا خویشان خود اقامت می‌کنند . روز بعد ، این جماعت همراه با چند نفر ریش سفید طایفه داماد برای آوردن عروس به خانه پدر عروس می‌روند . در گذشته عروس را با شتر می‌آوردند اما این روزها با ماشین به خانه داماد می‌رود . وقتی مردم به منزل پدر عروس می‌رسند همه آنها به جز مادر و بزرگترین خواهر داماد ، از ماشین پیاده شده و قدم به منزل پدر عروس می‌گذارند . گروهی از زنان فامیل عروس به آنها خوش آمد می‌گویند و هر زن خویشاوند عروس ، پای یک زن خویشاوند داماد را گرفته و سعی می‌کند او را به زمین بزند . پس از آن همه آنها به منزل پدر عروس وارد شده و به اتاقها یا «اُی»هایی که برای این کار در نظر گرفته شده است می‌روند . مردان و زنان به اتاقها یا «اُی»های جداگانه می‌روند و با چای و غذا پذیرایی می‌شوند . عروس را با ندیمه هایش به اتاق یا «اُی» خویشاوندانش می ‌برند . پس از صرف غذا و چای یکی از مردان خویشاوند داماد می‌گوید : «ما حالا غذا خوردیم ، بنابراین وقت رفتن است» . یکی از ریش سفیدان طایفه عروس در جواب می‌گوید : «خوب ... خداحافظ ... اما چیزی را که آورده اید بدهید.» پیرترین ریش سفید طایفه داماد شیربها را می‌آورد و در یک دستمال قرار می‌دهد و به ریش سفید طایفه عروس می‌دهد . او نخست پول را می‌شمارد و مقدار کمی‌ از آن را در همان دستمال گذاشته و به ریش سفید طایفه داماد پس می‌دهد . پس از آن آخوند یا یکی از ملاها سوره ای از قرآن مجید را قرائت می‌کند و بعد همه از اتاق خارج می‌شوند . ریش سفید طایفه داماد به زنان طایفه داماد می‌گوید : «ما اجازه گرفتیم ... شما می‌توانید عروستان را به خانه ببرید.» این زنها که بیشتر زن برادر یا زن دایی و یا زن عموی داماد هستند پس از شنیدن این کلمات به اتاق یا «اُی» عروس و ندیمه هایش می‌روند و در مقابل ندیمه های عروس می‌نشینند . اگر عروس ، زن اول داماد نباشد ، نخست باید مقداری پول به ندیمه ها داده شود تا اجازه رفتن به اتاق را بدهند . وقتی آنها وارد اتاق شدند عروس در میان زنان دو خانواده می‌نشیند . در این موقع یکی از زنان خانواده داماد یک چادرشب قرمز بر روی عروس می‌اندازد تا با آن عروس را بپوشاند اما یکی از ندیمه های عروس (تعداد این ندیمه ها گاهی به 30 نفر رسیده است) آن را به طرف او پرت می‌کند. این کار سه بار تکرار می‌شود . در بار سوم ، زن چادرشب را با ترشرویی مصنوعی روی سر عروس انداخته و به سختی او را در آغوش گرفته و سعی می‌کند او را از اتاق بیرون ببرد . در این هنگام زنان خانواده عروس با او نزاع می‌کنند و زنان دیگر خانواده داماد هم وارد نزاع می‌شوند . در این حال چند نفر از زنان خانواده داماد از فرصت استفاده کرده عروس را به بیرون اتاق می‌برند . پس از این اتفاق ، نزاع ساختگی پایان می‌گیرد . بعد از اینکه عروس را از اتاق بیرون آوردند ، مردان و زنان طایفه عروس ، او را دوره کرده و به طرف ماشین می ‌برند . عروس همراه با چند نفر از ندیمه هایش سوار ماشین می‌شود . جهیزیه عروس را نیز در ماشین می‌گذارند. وقتی ماشین شروع به رفتن می‌کند ، خویشاوندان عروس به طرف آن سنگ و کلوخ پرتاب می‌کنند . وقتی عروس به منزل داماد می‌رسد آنجا بسیار شلوغ می‌شود . زنان خانواده داماد ، برنج و «باترمه» می‌پزند و تمام بزرگسالان ، جوانان ، بچه ها و دیگر زنان ، منتظر آمدن عروس هستند . زنان معمولاً لباس نو پوشیده و با خود نوعی شیرینی به نام «قِتلمه» می‌آورند. «قتلمه» را در سفره ای گذاشته و به عنوان هدیه به مادر داماد می‌دهند . مادر داماد نیز در عوض برای آنها روسری، پارچه یا چیز دیگر می‌فرستد . وقتی ماشین عروس به منزل داماد می ‌رسد ، عروس و دیگران از ماشین پیاده می‌شوند . پدر داماد به آنها خوش آمد می‌گوید . مادر داماد مقدار کمی‌ آرد گندم به عنوان نشانه خوشبختی و برکت روی سر عروس می‌ریزد ، تمام خویشاوندان داماد ؛ میوه ، خشکبار و سکه های پول از کنار داماد به داخل جمعیت می‌ریزند که به وسیله مردان ، جوانان و بچه ها جمع آوری می‌شود . عروس و ندیمه های او به یک اتاق یا «اُی» که متعلق به نزدیکترین خویشاوند داماد است برده می‌شوند . چند نفر از زنان جوان خانواده داماد از قبل در اتاق بوده و در را بسته اند . برای اینکه در را باز کنند یکی از ندیمه های عروس مقداری پول در دستمال گذاشته و از سوراخ در به آنها می‌دهد و می‌گوید : «برای شماست». زنان جوان پس از گرفتن پول در را باز کرده و بیرون می‌روند . در این هنگام عروس خیلی خسته است . ندیمه ها ، عروس را در اتاق می‌نشانند . اتاق با آمدن زنان و دختران خویشاوند داماد شلوغ می‌شود . ریش سفیدان ، ملاها و سایر مهمانان مرد در اتاق دیگری می‌نشینند و غذا می‌خورند ، پس از آن برای عروس و داماد غذای مخصوص می‌آورند . این غذا از گوشت گوسفند درست شده که قبل از آن به دو بخش تقسیم شده است ؛ یک بخش را به عروس و بخش دیگر را به داماد می‌دهند . پس از صرف این غذا چهار نفر از طلبه های آخوند نزد داماد رفته و به او گوشزد می‌کنند تا وکیل خود را برای انجام مراسم مذهبی ازدواج معرفی کند . آنها از نزد داماد برگشته و وکیل او را معرفی می‌کنند و وکیل نیز به عنوان موافقت ، سر خود را تکان می‌دهد . پس از آن به اتاق عروس رفته و از او نیز می‌خواهند تا وکیل خود را معرفی کند . آنها از نزد عروس به اتاق برگشته و وکیل عروس را نیز معرفی می‌کنند و وکیل نیز سر خود را به نشانه موافقت تکان می‌دهد . در این زمان آخوند هر دو وکیل را احضار کرده و نخست از وکیل عروس می‌پرسد : «شما اینجا چکار دارید؟» او در حالی که به وکیل داماد اشاره می‌کند می‌گوید : «من طلبی از این شخص دارم که باید همین حالا پس بگیرم.» در این موقع وکیل داماد با حالتی عصبی می‌پرسد : «من چگونه بدهکار شما شده ام؟» سپس یک دعوای ساختگی بین آنها آغاز می‌شود . سرانجام آخوند آنها را نصیحت کرده و یک شیرینی را به دو قسمت تقسیم کرده و هر قسمت را به یکی از آنها می‌دهد و دعوای ساختگی تمام می‌شود . پس از آن آخوند صیغه عقد را جاری می‌کند. در این هنگام چند زن به نشانه بریدن نفرین دشمنان این ازدواج ، قیچی را باز و بسته کرده و به هم می ‌زنند .

بعد از جاری شدن صیغه عقد به وسیله آخوند ، شیرینی یا گاهی شربت به تمام افرادی که در آنجا هستند داده می‌شود . پس از آن همگی ازدواج را تبریک گفته و برای مراسم «سمچک» می‌روند .

«سمچک» ، رسمی‌ است که در آن هر مردی از خانواده یا طایفه داماد که می‌خواهد دوستی و شادی خود را نشان دهد ، بالای پشت بام رفته و یک نشانه (معمولاً جعبه کوچک یا چوب) را نشان داده و مبلغی پول را اعلام می‌کند . سپس آن را به طرف جمعیت پرت می ‌کند . کسی که آن را بگیرد و به او پس بدهد مقدار پول اعلام شده را خواهد گرفت . در این مراسم ، زنان فقط نظاره گرند .

پس از این مراسم ، داماد با راهنمایی چند تن از زنان خویشاوندش به اتاق عروس می‌رود . یکی از زنان ، انگشت کوچک عروس و داماد را روی هم قرار داده و از داماد می‌خواهد که هرگز به عروس نان جو ندهد، لباس بد نپوشاند و اجازه ندهد که دیگران به او زخم بزنند . به این مراسم «الّشدرمه» می‌گویند . پس از آن ، داماد از اتاق بیرون آمده و دوستان وی او را به اتاق دیگر می‌برند . او در آنجا چند استکان چای خورده و سپس به اتاق عروس برمی‌گردد . شب هنگام ، داماد و عروس و دو تن از ندیمه هایش در اتاق باقی می‌مانند . معمولاً پرده ای در اتاق هست که اتاق را به دو بخش تقسیم می‌کند . عروس و داماد به بخش دیگر اتاق در پشت پرده می‌روند .
در هنگام شب ، آوازخوانی ترکمنی نیز وجود دارد که معمولاً در یک چادر بزرگ انجام می‌شود و تا نیمه شب ادامه دارد .

داماد ، عروس و ندیمه هایش در روز بعد به خانه داماد می‌روند . آنها پرده را نیز با خود می‌برند و یک شب را نیز در آنجا می‌مانند (پرده ای که اتاق را به دو بخش تقسیم می‌کرد) . پس از آن پدر و مادر و چند تن از خویشاوندان داماد، عروس را به خانه پدرش برمی‌گردانند . عروس یک یا دو سال در منزل پدرش می‌ماند و برای زندگی آینده اش قالی بافته و نمد درست می‌کند و معمولاً داماد در این مدت نمی‌تواند عروس را ببیند . همچنین او نباید به طرف منزل پدر عروس برود مگر آنکه عروس ، زن اول او نباشد . پس از تمام شدن این مدت ، خانواده عروس او را به خانه داماد برمی‌گردانند . او به مدت 20 ـ 15 روز در آنجا می‌ماند و دوباره آنها او را به خانه پدرش برمی‌گردانند . این بار عروس پس از 11 ـ 10 ماه برمی‌گردد و در این مدت داماد می‌تواند پیش او برود و او را ببیند . ممکن است عروس نخستین فرزندش را در این مدت در خانه پدرش به دنیا بیاورد . پس از این زمان ، والدین داماد به خانه والدین عروس رفته و عروسشان را برای مدتی که گاه به چندین سال می‌رسد به خانه خود می‌آورند. در این مدت منزل جدید داماد یا «اُی» او نیز آماده شده و آنها زندگی جدیدی را در آنجا شروع خواهند کرد .

لازم به ذکر است که آداب یاد شده در میان ترکمنهای کنونی ایران از بین رفته است به خصوص در میان «گوکلانها» که قبل از دیگر گروههای ترکمن به یکجانشینی پرداخته اند و در نتیجه با شهرهای اطراف در ارتباط بوده و تغییرات فرهنگی را زودتر پذیرفته اند . چنین است در مورد گروههای دیگر ترکمن یعنی «یموتها» و «تکه ها» و در حال حاضر کمتر خانواده‌ای را می‌توان یافت که فاصله ازدواج تا همخانه شدن آنها به بیش از یک سال برسد .



منبع : hawzah.net

گستردگی بیش از حد رسانه‌ها ، سهولت دسترسی و نفوذ آنها به زندگی مردم سراسر جهان ، برای انسان امروزی فرصت شناخت خصوصیات فرهنگی مردم سایر نقاط جهان را فراهم کرده است . به هر صورت ضمن تأکید به حفظ و نگهداری از سنت‌های زیبا و پر معنای تمدن و کشورعزیز خودمان توجه شما را به مطلبی که درباره ‌هالووین ، یکی از این رسوم تهیه شده است ، جلب می‌کنیم :

طی چند سال اخیر اجرای بعضی از آداب و رسوم شادی آور کشورهای دیگر جهان در ایران باب شده است و این ماجرا از طرفی خوب است چون اجرای این رسوم - هر چند در اندازه ای بسیار کوچک و در حد خانه ، مدرسه و مهد کودک - به هرحال می‌تواند بهانه ای برای شادمانی مردم باشد و از طرفی بد است ، چون ما معمولاً بدون اطلاع از اصل و ریشه آن که لطف این مراسم را صد چندان می‌کند ، فقط ظاهر ماجرا را از روی فیلمها یا کانالهای ماهواره کپی می‌کنیم و کم کم مصداق ضرب المثل "کلاغ خواست راه رفتن کبک را یاد بگیرد ، راه رفتن خودش را هم فراموش کرد" می‌شویم .


تاریخچه و آداب ‌هالووین

آیا می‌دانید این شب سراسر خنده و شوخی که کوچک و بزرگ در انتظار آن هستند چه ماجرایی دارد؟

تاریخ این روز به بیش از 2000 سال گذشته بازمی‌گردد و آغاز آن درواقع بسیار جدی بوده است . شب 31 اکتبر که به‌هالووین (Halloween ترکیب دو کلمه Hallow مقدس و E’en که همان Evening به لهجه ایرلندی است، به معنای سر شب) شهرت دارد، ریشه در رسوم سلتیک (ساکنان اولیه جزایر بریتانیا) دارد و آداب آن بیشتر از ایرلند و اسکاتلند آمده است .

این شب در اصل از جشنی مذهبی پایه گرفته است که از قرن نهم بعد از میلاد مرسوم بوده و "روز تمام مقدسین" یا All Hallows Day نام داشته است . مسیحیان در این روز که مطابق با اول نوامبر است، به افتخار تمام قدیسین جشنی برپا می‌کنند که امروز به نام All Saints Day شهرت دارد و‌ هالووین ، شب قبل این جشن است .

اما رسوم این شب ، تاریخچه ای بسیار دورتر دارد و به یکی از تعطیلات سلتیک برمی‌گردد . بیش از 2000 سال پیش ، راهبان سلت که Druid نامیده می‌شدند ، جشنواره ای را پایه گذاری کردند که سمهین (Samhain) نام داشت و اعتقاد داشتند که در این شب دروازه بین دو دنیا گشوده می‌شود و خدای جهان مردگان همراه با ارواح ، اجنه و دیوها به روی زمین می‌آید .

مردم سلت در این شب لباسهایی از پوست حیوانات می‌پوشیدند و سر آنها را هم مانند کلاه خودی بر سر می‌گذاشتند تا از ارواح خبیث پنهان شوند و با کوبیدن بر طبل و اشیایی مانند دیگ و بشقابهای فلزی ، صداهایی ایجاد می‌کردند تا اجنه و دیوها را فراری دهند. در این میان راهبان آتشی می‌افروختند و قربانی می‌کردند تا ارواح را آرام کنند .

امروزه رنگهای محبوب ‌هالووین یعنی نارنجی و سیاه ، نشانه ای از رنگ آتش راهبان در آسمان تیره شب است . پوشیدن لباس مبدل هم ، از پوشیدن پوست حیوانات به لباسهایی مانند جادوگران ، هیولاها ، شخصیتهای مشهور و هر چه تصور کنید ، درآمده است . از طرفی ، علاوه بر تأثیر این مراسم ، جشنواره روز برداشت محصول رومیان نیز ، که از قرن اول میلادی آغاز شد ، به خصوص جشنی که در ستایش پومونا (Pomona) الهه میوه جات بوده است ، بر جشن ‌هالووین تأثیر فراوانی گذاشته است .

گرفتن سیب از آب و دویدن در هزارتوهای مزارع ذرت و البته استفاده‌های مختلفی که از کدو می‌شود ، همه نشانی از جشن رومیان دارند که در طی آن برداشت محصولی خوب را جشن می‌گرفتند .


trick-or-treat یا همان قاشق زنی!

یکی از آداب بسیار رایج در‌ هالووین trick-or-treat نام دارد و بسیار شبیه به قاشق زنی خودمان است ، به این ترتیب که افراد - به خصوص کودکان - در گروههایی کوچک به در خانه‌ها رفته و می‌ گویند trick-or-treat به این معنی که : "چیزی بده تا اذیتت نکنیم" و صاحبخانه که به همین مناسبت خوراکی‌هایی تهیه کرده ، چیزهایی در سبد آنها می‌گذارد .

این رسم در واقع بازسازی اتفاقی است که در دوران گذشته و در روز "تمام مقدسین" روی می‌داد و در طی آن فقرا به درب منزل ثروتمندان می‌رفتند و از آنها پول یا غذا می‌گرفتند و اگر کسی از کمک به آنها سرباز می‌زد ، ارواح خبیث به سراغش می‌آمدند و خانه اش را ویران می‌کردند .


کدوی نارنجی رنگ ، جاودگر سوار بر جارو و ...

کدوهای نارنجی رنگی که به اشکال مختلف بریده می‌شوند و با شمعی در داخلشان ، به عنوان فانوسهای شب ‌هالووین در همه جا دیده می‌شوند ، جک فانوسی نام داشته و پیشینه ای سلتی دارند .


جک فانوسی یا Jack-o'-lantern

بنا بر این داستان ، مردی به نام جک ، محکوم شده بود تا پس از مرگ در دنیا سرگردان باشد . او فانوسی را که با کنده کاری بر روی ترب در دست داشت و به جک فانوسی معروف بود . هنوز هم در ایرلند و اسکاتلند این فانوسها از ترب ساخته میشود اما مهاجرین ایرلندی ، پس از رسیدن به آمریکا ، کدو را برای این منظور مناسبتر و زیباتر دیدند و پس از مدتی، کدو تنبلهای بزرگ و زیبا جای ترب را گرفت .


جادوگرانی با جاروهای پرنده و گربه سیاه

در قرون وسطی ، ترس فراوانی از جادوگران وجود داشت . به خصوص که مردم اعتقاد داشتند جادوگران می‌توانند با جاروهای پرنده خود به همه جا بروند و با ارواح خبیث ملاقات کنند . عده ای هم گربه سیاه را جادوگری می‌دانستند که تغییر شکل داده یا حتا مرده ای است که به زندگی بازگشته است .


هالووین و عطسه!

در اعتقادات سلتی ، باید به کسی که عطسه می ‌کند بگویند : خدا حفظت کند! "God bless you" . زیرا آنها اعتقاد دارند که هنگام عطسه ، روح از بدن به بیرون پرتاب می‌شود و در شب‌ هالووین ، باید حتماً مراقب بود تا اگر کسی عطسه کرد به او بگویند "خدا حفظت کند" تا مبادا شیطان روح آنها را تسخیر کند .


منبع : farya.com

مراسم تدفین در اكثر كشورها پرهزینه است

با وجود اختلافات زیاد میان ساكنان كشورهای مختلف دنیا از نظر فرهنگ ، آداب و رسوم ، عقاید و باورها ،‌ زمانی كه صحبت از برگزاری مراسم عزاداری یا تدفین می‌شود همه دنیا به یكباره یكرنگ می‌شوند و در اینجا دیگر مهم نیست كه برگزار‌كننده این مراسم یک ایرانی باشد یا یک اروپایی یا حتی یک آفریقایی ، بلكه مهم این است كه همه افراد ساكن این كره خاكی پهناور تلاش می‌كنند با برگزاری مراسم عزاداری به نحو شایسته‌ای ، علاقه و احترام خود را به فرد متوفی نشان دهند .

با وجود این ، آیین‌ها و مراسم سوگواری انعكاسی از باورهای اقوام مختلف هستند و شاید بتوان آنها را یكی از مهمترین نمادهای هویت اجتماعی افراد به شمار آورد .

در كشور ما رسم بر این است كه به مناسبت درگذشت اقوام و نزدیكان از سوی خانواده فرد متوفی آیین‌ها و مراسمی با عنوان آیین‌های سوگواری و مراسم ختم به نشانه علاقه و احترام به فرد متوفی برگزار شود . برگزاری مراسم سوم ، هفتم و چهلم از جمله آیین‌های عزاداری به سبک شیوه ایرانی هستند . پذیرایی از تشییع‌كنندگان و عزاداران حاضر در مراسم سوگواری با حلوا و خرما نیز یكی از دیگر رسوم اصلی آیین‌های عزاداری ایرانی است كه هر یک از آنها نمادی از غذاهای بهشتی هستند . در ایران برخلاف سنت دیرینه اقوام عرب كه مرده را شب‌هنگام به خاک می‌سپارند ، مراسم تدفین در روز و پیش از غروب آفتاب انجام می‌شود و چنانچه فردی پس از غروب آفتاب از دنیا رفته باشد یا تهیه تداركات لازم برای خاكسپاری تا غروب آفتاب به طول انجامد مراسم تدفین در روز بعد انجام خواهد شد .

پوشیدن لباس سیاه در مراسم تدفین از جمله رسوم مشترک در كشورهای مختلف است و هندی‌ها تنها قومی هستند كه در این مراسم لباس سفید می‌پوشند . در اغلب كشورها خانواده فرد متوفی با كناره‌گیری از فعالیت‌های اجتماعی ، احترام و علاقه خود را به فرد متوفی نشان می‌دهند و اگرچه در سال‌های اخیر بسیاری از آیین‌های سنتی در برگزاری این مراسم به دست فراموشی سپرده شده‌اند ، اما همچنان مراسم ترحیم و عزاداری از تشریفاتی‌ترین و پرهزینه‌ ترین مراسم‌ است .
در بیشتر كشورها برگزاری مراسم عزاداری 3 تا 7 روز به طول می‌‌انجامد ، اما در هند این مراسم از نخستین روز پس از سوزاندن جسد فرد متوفی آغاز شده و تا 13روز ادامه پیدا می‌كند .


تدفین و ترحیم 15 هزار دلاری

براساس بررسی‌های آماری انجام‌شده ، برگزاری مراسم عزاداری یكی از 4 هزینه بسیار سنگین زندگی در اغلب كشورهای دنیاست . شاید برایتان جالب باشد بدانید كه اگر خانواده یک متوفای آمریكایی بخواهند مراسم تدفین را به شیوه سنتی برگزار كنند باید بیش از 15 هزار دلار هزینه كنند و از آنجا كه بسیاری از آمریكایی‌ها بر این باورند كه هزینه اختصاص‌ یافته برای مراسم عزاداری نشان‌دهنده میزان علاقه فرزندان و وابستگان فرد متوفی است ، معمولاً خانواده نهایت تلاش خود را می‌كنند تا این مراسم به نحوی شایسته و با صرف هزینه‌ای قابل توجه برگزار شود . اگرچه ساكنان آمریكا می‌توانند به جای برگزاری مراسم سنتی مراسمی شخصی و خصوصی برای تدفین بستگان خود برگزار كنند تا بخشی از بار مالی مراسم تدفین را كاهش دهند .

در میان هزینه‌های اختصاص‌ یافته برای مراسم تدفین و عزاداری ، خرید تابوت و آرامگاه از بخش‌های ثابت برگزاری مراسم تدفین به شیوه سنتی هستند كه در اغلب ایالت‌های آمریكا ، تأمین آنها بیش از 6 هزار دلار هزینه در بر خواهد داشت كه اگر هزینه‌های خرید گل ، آگهی ترحیم ، كارت‌های دعوت برای حضور در مراسم تدفین و همچنین اجاره اتومبیل‌های لیموزین تشریفاتی را هم به آنها اضافه كنیم ، جمع این هزینه‌ها گاهی تا بیش از 15 هزار دلار افزایش خواهد یافت .

ساكنان كشورهای اروپایی نیز اگر بخواهند مراسم تدفین را به شیوه سنتی برگزار كنند باید بیش از 10 هزار دلار هزینه كنند . در اغلب كشورهای اروپایی شركت‌هایی كه با هدف برگزاری مراسم تدفین راه‌اندازی شده‌اند ، ارائه خدمات مراسم تدفین و عزاداری را بر عهده دارند كه البته باید هزینه آماده‌سازی و پوشاندن لباس به فرد متوفی را نیز به هزینه‌هایی كه این شركت‌ها از خانواده متوفی دریافت می‌كنند ، اضافه كرد .
اگر بخواهیم هزینه اجاره غسالخانه اختصاصی برای آخرین دیدار بازماندگان با متوفی ، اجاره خودرو برای انتقال تابوت به محل تدفین هزینه و خرید سنگ آرامگاه را هم به مجموع این هزینه‌ها اضافه كنیم بی‌شک می‌توانیم برگزاری مراسم تدفین را یكی از پرهزینه ‌ترین مخارج زندگی اروپایی‌ها به شمار آوریم . انگلیسی‌ها برای برگزاری چنین مراسمی بدون در نظر گرفتن هزینه خرید گل و اجاره لیموزین بیش از 1200 پوند هزینه می‌كنند . علاوه بر این خانواده متوفی باید برای خرید یک قبر در گورستان‌های كشور انگلیس به طور متوسط 1500 پوند پرداخت كنند . چنین محدودیت‌هایی موجب شده است امروزه بسیاری از اروپایی‌ها به جای برگزاری مراسم تدفین به شیوه سنتی ـ كه مستلزم صرف هزینه‌های قابل توجهی است ـ روش‌های جدیدی را برای برگزاری این مراسم انتخاب كنند كه در اغلب آنها آرامگاه فرد متوفی در یكی از مكان‌های مورد علاقه او مانند پارک یا ساحل دریا قرار می‌گیرد و به این ترتیب بسیاری از هزینه‌ها مانند هزینه اجاره مكانی مناسب برای برگزاری مراسم یا هزینه خرید قبر از دوش بازماندگان برداشته خواهد شد . البته باید در نظر داشت كه گاهی باورهای عمومی نیز به افزایش این هزینه‌ها دامن می‌زنند . برخی از افراد بر این باورند كه تابوت‌های ارزان‌قیمتی كه كمتر از 1000 دلار ارزش داشته باشند تنها برای افراد مستمندی هستند كه از استطاعت مالی برخوردار نباشند و این باور افراد عزادار را به تقبل هزینه‌های بیشتر تشویق می‌ كنند .


گران ترین مراسم برای ژاپنیها

برگزاری مراسم تدفین و ترحیم در كشور ژاپن مستلزم رعایت آداب و رسوم خاصی است كه موجب شده مراسم تدفین در این كشور به عنوان گرانترین هزینه‌های مراسم ترحیم در سطح دنیا به ثبت برسد . هزینه متوسط برگزاری مراسم تدفین و عزاداری به سبک ژاپنی حدود 14 هزار دلار برآورد شده است كه هزینه قابل ‌توجهی است . دستمزد سرسام‌آور موبدهای ژاپنی از جمله عواملی است كه نقش مهمی در افزایش هزینه‌های مراسم تدفین در این كشور داشته است . موبدها كه برگزاری مراسم تدفین و انجام دعاهای مربوط به این مراسم را برعهده دارند ، مبلغی در حدود 7000 دلار دستمزد می‌گیرند . در كشور ژاپن اهمیت برگزاری این مراسم به اندازه‌‌ای است كه 45 هزار مكان به طور اختصاصی برای برگزاری مراسم تدفین در نظر گرفته شده است و با توجه به این كه باور عمومی ژاپنی‌ها این است كه هرگونه درخواستی مبنی بر تخفیف در هزینه‌های برگزاری مراسم نشانه بی‌احترامی به فرد متوفی است در اغلب موارد خانواده‌ها تا پایان مراسم هیچ سؤالی درباره هزینه‌ها نمی ‌كنند .


مسیرهای طولانی خاكسپاری در آفریقا

كشورهای آفریقایی نیز مبالغ قابل توجهی را به برگزاری مراسم تدفین و عزادارای مردگان خود هزینه می‌كنند و هر آنچه در توان دارند به كار می‌گیرند تا این مراسم از شكوه و جلالی كه شایسته نام خانوادگی فرد متوفی باشد ، برخوردار شود . حضور در مراسم عزاداری برای اقوام ساكن آفریقا از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است به گونه‌ای كه اغلب مردم برای شركت در مراسم خاكسپاری مسیرهای طولانی را پشت سر می‌گذارند تا هر طور شده برای احترام به خانواده متوفی در این مراسم حضور داشته باشند . امروزه در كشورهای آفریقایی ، شركت‌های تجاری تازه ‌تأسیس ، برگزاری مراسم خاكسپاری و رفت و آمد بازماندگان را برعهده گرفته‌اند . آفریقایی‌ها بر این باورند كه جسد متوفی حتماً باید به محل تولدش بازگردانده شود تا به آرامش ابدی برسد و از این رو بخشی از مراسم عزاداری یا تدفین شامل آیین بدرقه متوفیان به زادگاهشان است . براساس بررسی‌های انجام شده ، بیش از 10 درصد از سفرهای روزانه بین شهری در آفریقای جنوبی برای شركت در مراسم تدفین است و شاید بتوان گفت مسافرت‌هایی كه برای حضور در مراسم تدفین انجام می‌شود بیش از 2 برابر سفرهای تجاری است .

به‌ رغم این كه بسیاری از ما انسان‌ها تلاش می‌كنیم هرطور كه شده هزینه‌هایی را كه به نوعی تشریفات تلقی می‌شوند از زندگی خود دور سازیم ، باید پذیرفت كه این هزینه‌ها جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی ما انسان‌ها هستند كه در اغلب موارد هیچ راه‌گریزی از آنها وجود ندارد . تشریفات در مراسم تدفین و ترحیم نیز از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و شاید بتوان گفت هیچ كشوری در سطح دنیا از این قاعده مستثنی نیست تا جایی كه در كشور اندونزی بستگان متوفی می‌توانند در صورت نداشتن توانایی مالی تا زمانی كه هزینه لازم برای برگزاری این مراسم فراهم شود ، مراسم تدفین فرد متوفی را به تأخیر اندازند .


منبع : jamejamonline.ir

جشن ببر برای محصول

بعضی از باورها و مراسمهای کهن مردم جهان باعث بهت و تعجب و در نهایت زیبا و جالب است . جشن محصول یکی از آن مراسمهای کهن کشور هزار آیین هند است . این جشن یا جشنواره هر ساله در 12 سپتامبر برابر با 21 شهریور خورشیدی در تریشور کرالای هند برگزار می‌شود . این جشن با نام "اونام" نوعی شکر گذاری برای برداشت محصول خوب و سالم است . در این جشن یا جشنواره هنرمندان هندی بدنهای کشاورزان و زمین داران و افرادی را که دوست دارند در این مراسم شرکت کنند ، به شکل ببر ، پلنگ یا شیر نقاشی می‌ کنند .


http://www.jamnews.ir/Images/News/La...9687307500.jpg



جشن اونام در چهارمین روز جشن محصول برگزار می‌شود . در این روز ، شرکت کنندگان خود را آماده می‌کنند که با بدن‌های رنگ شده در هیبت ببر، پلنگ یا شیر و به تقلید از راه رفتن این‌حیوانات به سمت مرکز نمایش ‌روند .



http://www.jamnews.ir/Images/News/La...9692307500.jpg



این جشن ممکن است بیش از 600 شرکت کننده با بدنهای ببری شکل داشته باشد . مراسم اونام یا جشن محصول در یک منطقه پر درخت انجام می‌شود . حرکت افراد شرکت کنند با آن بدن‌های رنگا رنگ از میان درختان بسیار دیدنی و مهیج است .

شرکت کننده‌ها با حرکات نمایشی و پیچ و تاب‌هایی که به بدن خود می‌دهند ، سعی در تداعی هیبت، قدرت و حرکات نرم و مرموز این ‌حیوانات وحشی را دارند .
این جشن یکی از پر طرفدارترین جاذبه‌های توریستی هند به شمار می ‌رود .

حرکات گروهی با آن بدنهای رنگا‌رنگ ، گلهای‌ آویخته به گردن ، سبیل‌های ببری ، دندان‌های نیش بلند و دم‌های دراز همه و همه با استفاده از رنگ‌های طبیعی و گیاهی منطقه انجام میشود که به نوعی معرفی محصولات منطقه هم به حساب می‌آید .
زرد ، سیاه ، سفید ، صورتی ، بنفش ، آبی ، قرمز ، سبز و... رنگها و ماسکهای ترسناک حیواناتی که به این جشن جان می‌دهند .


http://www.jamnews.ir/Images/News/La...9697307500.jpg



ساز‌های کوبه‌ای ، به نبرد‌های این ببر‌های وحشی هیجان عجیبی می بخشند . هیجانی که ناخودگاه تماشاگر را با خود به دل این آیین و مراسم دیرینه می کشاند .
مردان و پسران در این جشن با شور و هیجان عجیبی دست به حرکات و پیچ و تاب‌های تند بدنی می زنند . حرکاتی که گویی می‌خواهند و به واسطه آنها از حریمی دفاع کرده یا شر موجود وحشتناکی را کم کنند .

آنها این مراسم را تا معبد باستانی Vadakkunnathan که بیش از 100 هکتار زمین سر سبز به شکل یک پارک زیبا دارد ، ادامه می دهند . بعد از ادای احترام به معبد و شیوانا کم کم عقب نشینی کرده و آرام بر زمین می‌نشینند . این مراسم زمانی برای شکار ببر هم انجام می‌شده است .


http://www.jamnews.ir/Images/News/La...9702307500.jpg



جالب است که تلویزیون محلی و رسانه‌ها این مراسم را به صورت زنده بر روی آنتن می‌فرستد . آنها نهایت تلاش خود را برای حفظ میراث فرهنگی و سنتی خود به کار می‌ برند .

در این مراسم تابلو‌های زیادی از تصویر ببر، پلنگ که توسط هنرمندان هندی کشیده می‌شوند به فروش می ‌رود .

با اتمام این مراسم کشاورزان بر این باور هستند که محصولات آینده خود را از گزند و آسیب‌های احتمالی حفظ کرده‌اند . آنها با پولی که از فروش محصول و شرکت دراین مراسم به دست آوردند ، تعطیلات خوبی را برای خود و خانواده خود فراهم می‌آورند .


http://www.jamnews.ir/Images/News/La...0619963750.jpg




http://www.jamnews.ir/Images/News/La...0624963750.jpg



منبع : hamshahrionline.ir

معبد بودایی Wat Proman در تایلند میزبان تشریفات مذهبی عجیب و غریب «تولد دوباره» می‌شود تا به افراد مومن کمک کند مصیبت های زندگی را رفع کنند. آنها فقط باید در تابوت دراز بکشند، «بمیرند» و دوباره به دنیا بیایند درنقش یک انسان جدید فارغ از کارمای بد .



http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin01.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin04.jpg



آیین دراز کشیدن در تایلند با هدف دور شدن از بدی ها و عمر دراز داشتن است ، که درنتیجه برخی عادات زشت جامعه تایلند صورت گرفته است . فقط به استراحت کردن در یک تابوت برای اصلاح شدن فکر کنید ! در این مراسم شرکت کنندگان درون تابوتها دراز کشیده و راهب ها آیین مرگ را اجرا می ‌کنند گویی که آنها واقعاً مرده اند . بعد از آن سرود زندگی دوباره سر داده می‌شود . برخی از شرکت کنندگان می‌گویند بعد از این مراسم حس می‌کنند دوباره پا به این جهان گذاشته اند و تمام اعمال بدشان را با خود دفن کرده اند . برخی ادعا می‌کنند مراسم کمک می‌کند که ارواح را فریب بدهند مثل اینکه واقعا مرده باشند و بعد آنها مثل نوزاد تازه به دنیا آمده زندگی تازه ای را شروع می‌کنند .




http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin05.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin07.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin08.jpg



افرادی هم گفته اند وقتی در تابوت دراز کشیده بودند با ارواح کسانی که دوستشان داشته اند ملاقات کرده اند . البته این مراسم نیز مثل آیین های عجیب دیگر بدون حاشیه و اعتراض نیست برخی به آن ننگ سری بودن می‌زنند و برخی خوابیدن زنده ها در تابوت را بدشگون می‌شمارند . عده ای دیگر هم پا را فراتر گذاشته و می‌گویند اینها چیزی نیست جز منبعی برای پول درآوردن زیر لوای مراسم مذهبی . با این حال هیچ کدام از منتقدین نتوانسته اند مردم تایلند را از شرکت ارادی در این مراسم بازدارند.




http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin09.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin10.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin11.jpg



در تایلند ، مردم خودشان از معابد سراسر کشورشان خواهش می‌کنند این مراسم را برای آنها اجرا می‌کنند و تعداد کمی ‌از معابد اطلاع رسانی کرده و خودشان عهده دار اجرای این مراسم برای توده مردم می‌شوند . معمولاً پولی از مردم گرفته نمی‌شود ، اما شرکت کنندگان خودشان مبالغی را به عنوان هدیه به معابد می‌دهند . تصور می‌شود اولین باری که چنین مراسمی‌ شکل گرفت مربوط می‌شود به زمانی که مردم برای کمک به مردم فقیر تابوت هایی را برای آنها و افرادی که خویشاوندی نداشتند به معابد می‌بخشیدند . درواقع انگار برخی از این تابوت ها زیادی راحت بودند!



http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin12.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin13.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin14.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin15.jpg

http://www.seemorgh.com/images/iCont...8/coffin16.jpg


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ/ مریم محبعلی نژاد

10- به کبوترها غذا ندهید! (ایتالیا)

در ایتالیا غذا دادن به پرندگان ممنوع است! تا اینجا کار مشکلی نیست! ولی این قانون شهر به شهر امکان تغییر داره… حواستون باشه که وقتی توی “ونیز” هستین ، کاری به کار کبوترها نداشته باشین … یا اینکه حواستون باشه که توی حوض (وفواره وسط حوض) نپرین ، یا وقتی توی خیابون هستین حتماً پیرهن تنتون باشه و روی سکوهای کنار خیابون غذا نخورین! جریمه نقض این قوانین ممکنه از 50 تا 600 دلار پای شما آب بخوره!


9- غذا خوردن در عموم (امارات متحده عربی)

وقتی دارین به کشور مسلمانی مثل عربستان سعودی (یا کشور خودمون ایران) سفر می‌کنید حواستون باشه که توی ماه رمضان نباشه . چون شما توی این ماه اجازه خوردن و آشامیدن در طول روز (تا اذان مغرب) در عموم رو نخواهید داشت . جریمه این کار میتونه 275 دلار برای خوردن یک پاکت آب ‌میوه باشه . (البته توی ایران ممکنه این جریمه تا 70 ضربه شلاق هم بالابره!!) در ضمن حواستون باشه که اماکن عمومی رو هم کثیف نکنید ، مگر اینکه بخواین مدت زیادی رو توی زندان بگذرونین!


8- با پول خورد صورتحساب خودتون رو پرداخت نکنید! (کانادا)

تا حالا شده که مجبور شین قلکتون رو بشکنین و برین مغازه سرکوچه؟ این کار رو توی کانادا نکنید! چون قانونی از سال 1985 اون‌جا وضع شده که پرداخت صورتحساب رو با تعداد نا متعارفی سکه (یا به زبون ما پول خورد) ممنوع می‌کنه … این به این معنی که شما نمیتونید کل پول یه جنس رو تماماً با سکه پرداخت کنید ، مخصوصاً اگه پولش بیشتر از 10دلار باشه!!! حتی استفاده از سکه‌های یک دلاری هم محدودیت خاص خودش رو داره . فروشنده هم این حق رو داره که سکه‌ها رو از شما قبول کنه یا نکنه ولی برای قبول یا رد سکه‌های شما اجباری نیست!


7- ماشین خود رابشویید! (مسکو)

در شهر زیبای مسکو، رانندگی کردن با ماشین کثیف ممنوعه! تعریف کثیف بودن یا نبودن هم به این شکله که آیا میشه روی خاک ماشین شکلی رو نقاشی کرد؟آیا پلاک ماشین مخفی شده؟ آیا راننده دیده نمیشه؟ خوب ، پلیس بهتون گفت بزنین کنار، معلومه چرا!! ولی مبلغ جریمه به آقا /خانم پلیس بستگی داره… البته شما میتونید سریع باشید و قبل از این‌که قبض جریمه رو بنویسه ، با یه مبلغ نقدی سر و ته قضیه رو به هم بیارین!! (این پیشنهاد رشوه رو به خدا توی متن اصلی نوشته بودن!)


6- چراغ‌های ماشینتون رو روشن بگذارین (دانمارک)

مطالعات توی دانمارک نشون داده که خودروها با چراغ روشن بیشتر توی دید میان تا با چراغ خاموش . شما اولش تصور می‌کنید که این قانون برای شب وضع شده ، ولی این‌طور نیست! توی دانمارک راننده‌ها موظفند که چراغ‌های ماشینشون رو روشن کنن دقیقاً مثل شب ، وگرنه ممکنه تا 100دلار جریمه بشن!


5- توی اتوبان توقف نکنید! (آلمان)

نه! این اون اتوبانی که فکر می‌کنید نیست . مثلاً اتوبان همت یا شهید چمران!! این یه جاده بدنامه توی آلمان که هیچ محدودیت سرعتی توش وجود نداره! قبل از اینکه وارد این جاده بشین ، باک اتومبیل خودتون رو چک کنید ، چون توقف توی این جاده ممنوعه . حتی اگه یه موقع به هر دلیل مجبور به توقف شدین ، حق پیاده شدن و رها کردن خودروی خودتون رو ندارید… به هر حال شما دارین جون اون راننده‌هایی رو که دارن با اون سرعت‌های سرسام آور رانندگی می‌کنن رو به خطر میندازین!!!


4- پیراهنتون رو به تن داشته باشین! (تایلند)

در تایلند به هنگام رانندگی اتومبیل یا موتورسیکلت می‌بایست که حتماً پیرهنتون رو به تن داشته باشین! حتی اگه اون روز بی‌نهایت گرم باشه! جریمه این‌کارحدود 10دلار هست . شوخی نداریم که! این‌کار رو بکنید تا پلیس محلی بهتون بگه “بزن کنار”!!!


3- بوسه خداحافظی ممنوع! (فرانسه و انگلستان)

تقریباً میتونم بگم از 5 آوریل 1910 عشق و محبت توی این 2 تا کشور یه مقداری مُرد!! این قانون به این خاطر وضع شد که عشق محترم توی ایستگاه‌های راه‌آهن کلی وقت واسه بوسیدن همدیگه موقع خداحافظی هدر میدادن تا جایی که قطارها دیر به مقصدشون می‌رسیدن یا به زبان دیگه باعث تأخیر قطار میشدن! این قانون قدیمی ، سخت و یه جورایی توی فرانسه این روزا اعمال نمیشه و همینطور توی Warrington Bank Quay در انگلستان ، ازتون خواسته میشه که خداحافظی خودتون رو به “قسمت بوسه” ببرین.!.!.!


2- خودتون رو بپوشونید! (گِرِنادا)

مردم گِرِنادا برای خودشون نظر جالبی دارن! مردمی که واسه تفریح یا شنا به ساحل میرن ، قاعدتاً باید لباس شنا داشته باشن ، ولی دیگه نمیشه که با همون لباس شنا بیای وسط شهر!! البته ظاهراً توی این شهر از این اتفاق‌ها زیاد می‌افتاده ، چون قانونی هست که میگه “خودتون رو بپوشونید” و اگه این کار رو نکنید ، میتونید تا 270 دلار جریمه بشید! البته این قانون همچین هم سخت‌ گیر نیست و نمیگه که حتماً لباس بپوشید ، همین‌که دور خودتون چیزی بپیچید هم واسه اونا کفایت می‌کنه!!


1- آدامس خوردن ممنوع! (سنگاپور)

کسایی که عادت به آدامس جویدن دارن ، باید قبل ازرفتن به سنگاپور این عادت رو ترک کنن! از اونجایی که دولت سنگاپور خیلی دلش می‌خواد کشورش رو تمیز نگه داره ، به خاطر آدامس جویدن ، غذا دادن به پرنده‌ها (به خاطراین‌که پرنده‌ها دستشویی می‌کنن!) و نکشیدن سیفون توالت‌های عمومی شما رو جریمه خواهد کرد … تنها آدامسی که شما اجازه دارین بجوین آدامس نیکوتین هست که اون هم باید توسط یک پزشک برای شخص شما تجویز بشه و آقای دکتر هم اسم شما رو به دولت اعلام کنه که شما رسماً اجازه آدامس جویدن داشته باشید!!!

روز ملی فیل در تایلند ، ادای احترام به این حیوان عظیم الجثه است .

فیل به عنوان حیوان ملی تایلند به رسمیت شناخته شده است . از آغاز قرن جدید ، کشور تایلند بالغ بر 100 هزار فیل را حمایت و نگهداری می‌کند .

http://funtezi.com/wp-content/upload...y_thai_121.jpg

فیل سفید از دیرباز نماد کشور تایلند بوده و هست . در گذشته‌های نه چندان دور، فیل‌ها یک اهرم اصلی و مهم برای کار در جنگل‌ها و مراتع کشاورزی محسوب می‌شدند .

توسعه و رشد سازمان صنایع جنگل و مراتع تایلند ، بسته به پشت کار این حیوان دوست داشتنی بوده و هست . به همین دلیل ، این سازمان یکی از مراکز مهم حفاظت وحمایت از این حیوان غول پیکر است .

http://images.hamshahrionline.ir/ima...otos%20(2).JPG

با ورود ماشین‌های سنگین صنعتی و پایان قطع بی‌رویه درختان جنگل ، کار این حیوان نجیب هم در حد بسیار زیاد ، کاهش یافته یا به نوعی رو به اتمام گذاشت . البته ، به سرعت برای فیل‌های بیکار ایجاد شغل شد . بدین معنا که آنها را در سازمان اکوتوریسم کشور استخدام کردند . یعنی الان در خدمت صنعت توریسم هستند .

http://images.funfarsi.com/imgdl/3f8a3a95c1.jpg

در حال حاضر ، تورهای جنگل نوردی و دامنه نوردی ، تایلند به خاطر این فیل‌های دوست داشتنی و پر کار، توسعه یافته و بسیار پر طرفدار و پر رونق شده است .

مردم تایلند به پاس خدمات دیرینه و همیشگی این حیوان عظیم الجثه و مهربان ، یک روز از روز‌های سال را به آنها اختصاص داده‌اند .

http://images.hamshahrionline.ir/ima...ay_thai_01.jpg

روز 13 مارس به عنوان روز فیل تایلندی ، توسط دولت تایلند ، اعلام گردید . گفته شده است که این روز، به منظور بالا بردن و حفظ آگاهی عمومی از اهمیت فیل‌ها در این کشور است .
در این روز مردم تایلند ، جشن با شکوهی در پایتخت باستانی تایلند Ayutthaya ، که در50 مایلی شمال بانکوک قرار دارد ، برای آنها برگزار می‌کنند .

در این جشن آنها با میوه و سبزیجات فراوان از این حیوان پر کار و سخت کوش پذیرایی می‌کنند . فیل‌ها از غذا خوردن بسیار لذت می‌برند . آنها در این روز هرچقدر که دلشان بخواد میوه و سبزی خواهند خورد . این پذیرایی شاهانه توسط همه مردم انجام می‌شود .

علاوه بر آن ، جالب است بدانید که :
• پرچم قدیمی و غیر رسمی تایلند دارای تصویر یک فیل سفید است که در وسط آن کار شده است.
• سال 2005 گران ترین نقاشی توسط یک فیل تایلندی در پارک ملی کشیده شده است .
• از 100 هزار فیل موجود در تایلند ، فقط نیمی از آنها اهلی هستند و در پارک ملی تایلند به صورت شایسته‌ای نگهداری می‌شوند . مابقی آنها وحشی و آزاد بوده و از درختان موز و نیشکر کوه‌ها و جنگل‌ها تغذیه می‌کنند .
• سایت گوگل هر ساله به مناسبت این روز، یک لوگوی زیبا طراحی کرده و به نمایش می‌گذارد .


منبع : hamshahrionline.ir

در مرداد 1367 به هنگام مأموریت در زامبیا ، به همراه خانواده و به دعوت یکی از رؤسای قبیله بمبا ، در مراسم ازدواج دختر وی که در یکی از سالن های اصلی شهر برگزار می‌شد شرکت کردیم . این مراسم بسیار مجلل بود و مقامات محلی ، تعدادی از دیپلمات ها و رؤسای قبایل دیگر هم در آن شرکت داشتند . من تنها سفیر حاضر در مراسم بودم و به همین دلیل ، یکی از اقوام عروس همواره در کنار ما بود و توضیحات لازم در مورد آئین ازدواج در قبایل زامبیا را بیان می‌کرد . وی می‌گفت در قبایل زامبیا به خصوص قبیله بمبا ، دختران پس از برپایى مراسمى که "چیسونگو" نام دارد وارد گروه زنان بالغ مى‏شوند . زنان قبیله مى‏بایست چند روزى را به آموزش دختران جوان بپردازند تا وظایفى که در خانه شوهر و در جامعه به آنان واگذار مى‏گردد را فراگیرند . دختران اغلب پس از برپایى این آیین ازدواج مى‏کنند ، اما پسران گاهى تا سی سالگى مجرد مى‏مانند .

دریافت مبلغى به عنوان شیربهاى عروس ، یکی از آداب قبایل آفریقا از جمله مردم زامبیا می‌باشد که این رسم را "لوبولا" مى‏نامند . لوبولا یک سنت دیرینه برای ازدواج است که در سراسر آفریقا از جمله در قبایل زامبیا مرسوم می‌باشد . لوبولا چیزی شبیه شیربها در ایران قدیم است که با پرداخت آن حق ازدواج با زنان ایجاد می‌شود . این رسم همچنان به طور گسترده در جامعه آفریقای معاصر اجرا شده و مانند سایر رسوم طرفداران و منتقدانی دارد . با اینکه لوبولا یک رسم قدیمی ‌آفریقایی است هنوز مانند صد سال قبل زنده و پابرجا است و پایبند نبودن خانواده عروس و یا داماد به این رسم ، مایه بی آبرویی و سرشکستگی به شمار می‌آید . به طور سطحی لوبولا روندی بسیار رسمی ‌از مذاکره میان دو خانواده برای رسیدن به یک توافق دوجانبه بر سر مبلغی که داماد باید برای ازدواج با عروس بپردازد ، است . این رسم ممکن است مانند خرید و فروش به نظر بیاید اما در واقع با یک معامله تجاری بسیار متفاوت است . آنچه باعث اهمیت لوبولا شده در واقع کارکرد این رسم در گردهم آوردن و انسجام دو خانواده است .
اجرای این رسم توأم با گسترش روابط خانواده ها است و موجب تقویت محبت و دوستی می‌شود . جامعه شناسان آفریقائی معتقدند لوبولا هم مانند سایر رسومات سنتی این رسم نیز در دنیای مدرن مورد سوءاستفاده و تحریف قرار دارد . مراحل لوبولا اغلب برای زوج های امروزی پیچیده و گاهی گیج کننده و دارای تشریفات خاص است . برای مثال اگرچه دو خانواده ممکن است سال ها نزدیک یکدیگر زندگی کرده باشند اما تمام مذاکرات بین آنها نه با تلفن یا ملاقات و مذاکره شفاهی بلکه باید به طور کتبی انجام شود . تنظیم قرار ملاقات بین خانواده ها تشریفات فراوانی دارد و غالباً مذاکرات توسط والدین داماد آینده انجام نمی‌شود . بلکه معمولاً از طریق اقوام و به خصوص عموی داماد صورت می‌گیرد . علت این است که اقوام نزدیک در فرهنگ آفریقا و به ویژه در عرف ازدواج نقش مهمی ‌ایفا می‌کند . پس از مذاکره دو خانواده با یکدیگر ، مراسم بزرگی برگزار می‌شود . روابط رسمی ‌میان دو گروه درگیر مذاکره اغلب با قرار دادن یک بطری نوشیدنی روی میز ارتباط دارد ، ممکن است این بطری باز نشود اما تا وقتی روی میز است ، نشان می‌دهد که شرایط توسط طرفین پذیرفته شده است . این مذاکرات می‌تواند تا دو روز ادامه یابد و بحث معمولاً بر سر مبلغی است که به عنوان شیربها باید پرداخت شود .

البته قوانین و رسومات دیگری نیز وجود دارند که باید قبل از ازدواج واقعی دنبال شوند . زوج جوان تا زمان جشن حقیقی ازدواج ، حق دیدن یکدیگر را ندارند ، هدف از این رسم ایجاد احساس اعتماد و تفاهم دوطرفه عمیق بین دو خانواده است . در سنت لوبولا هدف ، ثروت اندوزی نیست چون پولی که خانواده عروس دریافت می‌کند صرف کمک به عروس جوان برای تهیه وسایل زندگی می‌شود . لوبولا در واقع نوعی قدردانی از خانواده عروس است که توسط خانواده داماد برای مراقبت و پرورش ازعروس جوان صورت می‌گیرد . رایج ترین راه پرداخت شیربهاى عروس دادن چندین گاو است اما در میان اقوامى مانند بمبا که دامدارى نمى‏کنند . داماد مدت معینى در خدمت پدر زن آینده خود ، بدون دریافت دستمزد ، کار مى‏کند . بارها پیش مى‏آمد که داماد قسمتى از شیربها را نزد خود نگه داشته و پس از تولد نخستین فرزند به پدر زن خود مى‏پردازد . در ازدواج های نافرجام ، وقتی که مردى همسرش را طلاق مى‏دهد ، گاه بخشى از شیربها را پس مى‏گیرد . هدف ازدواج آفریقایى در درجه نخست افزودن عضو تازه به گروه خویشاوندان و داشتن فرزند است .

بیشتر قبایل زامبیا چند همسرى را جایز مى‏دانند ، اما این کار چندان رایج نیست چرا که تنها مردان متمول از عهده نگهدارى بیش از یک زن برمى‏آیند . اما داشتن زنان متعدد براى رؤساى قبایل عادى ‏تر و متداول است ، درگذشته برخى از رؤساى بزرگ ، پنجاه تا هفتاد زن داشته اند . رؤسای قبایل معتقدند داشتن بیش از یک زن پایگاه اجتماعى مرد را بالا مى‏برد . راهنمای ما می‌گفت براى مردان قبیله تونگا نیز ازدواج اهمیت فراوانى دارد چراکه تونگاها معتقدند مرد بدون همسر نمى‏تواند ارواح نیاکان خود را خرسند سازد . چند همسرى نیز از امتیازات قبیله بانتو است و اگر مردى بیش از یک زن داشته باشد ، کلبه‏هاى جداگانه‏اى براى آنان مى‏سازد و هنگام خوردن غذا ، مردان و پسران و زنان و دختران را پیرامون ظروف جداگانه‏اى گرد مى‏آورد . مردان زامبیائی کمتر در کارهاى اجتماعى با زنان همکارى کرده و همراهى با زن را بخشى از ازدواج به شمار نمى‏آورند . حتی زنان گذشته از کشت و کار ، آشپزى و نگهدارى بچه ، بارهاى سنگین را نیز حمل مى‏کنند و به همین دلیل زنان آفریقایى در حمل بارهاى سنگین مهارت فراوانى دارند .

منبع : khabaronline.ir / پاک آئین ، محسن

آدم دزدی و ازدواج!

قبیله ای به نام «لاتووکا» (Latwoka) در سودان رسم بسیار عجیبی برای ازدواج دارند . اگر پسری قصد ازدواج با دختری را داشته باشد او را می‌دزدد! بعد از دزدیدن دختر بزرگان فامیل پسر نزد پدر دختر رفته و از او درخواست کمک به دخترش را می‌کنند . اگر پدر دختر با ازدواج موافق بود ، به عنوان نشانه موافقتش آن پسر را کتک می‌زند! و اگر موافق نبود پسر دزد به زور با دخترش ازدواج می‌کند!
من فکر می‌کنم همه دخترها به خاطر اینکه در «لاتووکا» به دنیا نیامده اند باید خدا را شکر کنند .


رسم «شارو» (Sharo)

به نظر من رسم «شارو» یکی از احمقانه ترین و غیرانسانی‌ترین رسومی‌ است که کسی می‌تواند انجام دهد . بعضی از مردم مالی ، نیجریه و کامرون پسری که به سن ازدواج رسیده و قصد زن گرفتن دارد را در انظار مردم کتک می‌زنند . یک فرد قلدر پسر را کتک می‌زند و این پسر جوان مجبور است علائم درد و رنج خود را پنهان کند . اگر او بتواند با موفقیت کتک‌ها را تحمل کند پس تبدیل به مرد شده است و اگر شکست بخورد نمی‌تواند همسری اختیار کند! تعداد بسیار زیادی از پسرها درحین ثابت کردن مردانگی شان جان خود را از دست داده اند .


سنت «چووا» (Chewa)

آیین زشت دیگری به نام «چووا» در میان مردم «چووا» از آفریقا شهرت دارد . طبق این سنت وقتی کسی که اهل «چووا» است می‌میرد ، بستگانش جسد او را به محل ترسناکی می‌برند ، چاقویی برداشته و گلویش را می‌برند . سپس از محل برش آب را با فشار به داخل شکمش سرازیر می‌کنند تا همه کثیفی‌های بدن بیرون بیاید (از مقعد) آنها زمانی کار را متوقف می‌کنند که آب تمیز از بدن بیرون بیاید!


مراسم Khweta

یکی دیگر از رسومی‌ که مربوط به پسران می‌شود ، در زمانی که آنها قصد ازدواج کردن دارند و باید مردانگی خود را ثابت کنند . در مراسم Khweta پسران بالغ را در فصل زمستان در جایی منزل داده و آنها را ختنه کرده در همین حین آنها باید کارهای سخت و کشنده ای را انجام دهند مثل رقصیدن‌های مداوم ... که اغلب این کارهای سخت منجر به مرگ پسران می‌شود .


سنت «لوبولا» Lobola

«لوبولا» سنت دیگری است که به ازدواج مربوط می‌شود . اگر عروس یا داماد با این سنت موافق نباشند خانواده‌هایشان آنها را تنبیه می‌کنند . طبق این رسم بین خانواده عروس و داماد مذاکره ای صورت می‌گیرد و در مورد قیمتی صحبت می‌کنند که داماد باید برای ازدواج با دختر مورد علاقه اش بپردازد .
اغلب این مذاکره پیچیده می‌شود و دو خانواده سندی را امضا می‌کنند و تعهد می‌دهند به آن عمل کنند . مثلاً اگر دو خانواده نزدیک یکدیگر زندگی کنند نباید تلفنی اقدام به این کار کنند یا ملاقات کوتاهی داشته باشند بلکه باید حضوری ملاقات کرده و مذاکره حتماً در نوشته ای ذکر شود . آنها اعتقاد دارند اگرچه یک خانواده ممکن است سال‌ها یکدیگر را بشناسند اما در مورد رسم «لوبولا» نظر یکدیگر را نمی‌دانند . به عبارت دیگر آنها همدیگر را در زمینه تعهد و وفاداری و تقدس ازدواج نمی‌شناسند .


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ / مریم محبعلی نژاد

همه ی مردم جهان در حال تلاش هستند تا بیشتر لحظات را در طول روز زیبا باشند به دلیل اینکه این واقعیت است که انسانها به سمت زیبایی ها کشیده می شوند و این در مورد هر چیز زیبایی صدق می کند از جمله انسان زیبا .

برای زیبا کردن خود راههای گوناگونی وجود دارد اما این بدان معنا نیست که آدمی هر کاری را با اعضای بدن خود بکند تا بتواند به آنها زیبایی دهد و یا اینکه برای به دست آوردن زیبایی به بدن خود آسیب برساند .

با نگاه کردن به یک فرد حتی از راه دور به راحتی درباره ی زیبایی و زشتی او نظر می دهیم ولی اگر درستش را بخواهید بدانید این است که همان طور که از راه دورنمی توان ذهن دیگران را خواند به همین صورت هم نمی توان زیبایی آنها را به راحتی تشخیص داد .

تعیین کردن یک فرهنگ خاص به عنوان زیبایی می تواند کاملاً در میان اقوام مختلف متفاوت باشد با این حال ، این شیوه های فرهنگی فوق العاده برای زیبایی ، در سراسر تاریخ و جغرافیا پایدار و استوار هستند . بیایید به برخی از شیوه های زیبایی از گذشته تا به حال نگاهی بیاندازیم که با وجود نقص عضو بدن باز هم به نام زیبایی ایده آل مرسوم شده اند :


1 . مدل پاها




http://www.seemorgh.com/uploads/1391...able-shoes.jpg



در فرهنگ چین مدل پاهای زنان و طرز راه رفتن آنها طوری مرسوم شده که انگار پاهای آنها به هم چسبیده است و به هم متصل است . به راحتی باید بیشتر از چند دقیقه در زمان در یک حالت خاصی جلوی همسر خود بایستند که این رسومات در قرن 10 بود که آغاز شد و هنوز هم تا قرن 20 برای زنانی که شوهران آنها از این مدل پاها لذت می برند ادامه داشته است .

قبل از رسیدن دختر به سن 14 سالگی و تا قبل از آنکه مدل پاهای او شکل بگیرد او را مجبور می کنند تا بعضی از استخوان های پای او را بشکنند تا پس از جوش خوردن دوباره پاهای او به همان شکلی که در آداب و رسومات آنها زیبایی است دربیاید ، یعنی همان مدل قوسی شکل متصل به هم .

اندازه ی پاها در اندازه ی بسیار کوچک همان انداره ی ایده آل است . اما این روش و این ایده ها باعث ایجاد مشکلات و مریضی های عفونی زیادی در زنان می شود. ناخن های پا باید آنچنان از ته گرفته شود که اصلا ناخنی معلوم نباشد . حتی در این مورد برای قطع و جلوگیری از رشد ناخن پا جراحی هایی را روی ناخن های آنها انجام می دهند . اما تمامی این روش ها ناهنجاری های زیادی را در پی دارد .


2 . مدل گردن




http://www.seemorgh.com/uploads/1391...neck_rings.jpg


داشتن گردنی بلند و زیبا در بسیاری از فرهنگ ها به عنوان نمونه ای از زیبایی مرسوم شده است . بلندترین گردن طبیعی به طور کلی در میان زنان روسی وجود دارد چرا که حرفه ای ترین زنان در ورزش باله هستند .

برای داشتن این مدل گردن در هر فرهنگ و آداب و رسومی باید شروع به یادگیری رقص باله کرد که در نهایت با انجام این ورزش به اندازه کافی می توانید گردن خود را به طور طبیعی بلند و کشیده کنید که این کار نیاز به نگه داشتن گردن برای مدتی طولانی در یک موقعیت بیش از پیش کشیده میباشد .

با این حال ، دربرخی از فرهنگها در آسیا و آفریقا این مدل گردن ها با آویزان کردن چندین حلقه ی برنجی سنگین به گردن زنان حاصل می شود . که از همان سنین کودکی و خردسالی این کار آغاز می شود و هرچه سن زنان بالاتر می رود به این مدل گردن ها نزدیک ترمی شوند . به همین خاطر زنان مسن تر گردن های دراز و کشیده تری دارند .

هرچند تبعیت از این روش در داشتن این مدل زیبایی بیشتر شبیه توهم است چرا که فشاری که برروی گردن به دلیل قرار گرفتن این حلقه ها ی سنگین وارد می شود باعث آسیب رساندن به دنده ها و مهره های مربوط به گردن می شود . در نهایت برای داشتن این مدل گردن ها می توان بدون آویزان کردن تعداد زیاد و سنگینی از این حلقه های برنجی تنها با نگه داشتن متداوم عضلات گردن به صورت کشیده و دراز این فرم گردنها را به دست آورد .


3 . سوراخ کردن لب




http://www.seemorgh.com/uploads/1391/09/ET07-14.jpg


یکی دیگر از زیبایی ها بر روی لب است که کاری بسیار دردناک را روی آن انجام میدهند و آن سوراخ کردن لب ها برای آویزان کردن زیورآلات و ایجاد زیبایی بیشتر می باشد . گوشه ای از لب را سوراخ کرده و زیورآلات ریز و زیبایی را به آن آویزان می کنند . این فرایند برای اولین بار در جنوب آمریکا و آفریقا و در مورد زنانی که اطراف رودخانه ی آمازون بودند انجام گرفت .

از آنجا که پوست انسان ، به خصوص پوست یک فرد جوان ، انعطاف پذیری ذاتی و طبیعی دارد این عمل باید به دقت و خیلی آرام انجام گیرد. با این حال ، وزن زیور آلات بزرگ می تواند زیاد باشد حتی اگر آنها را از نوع سبک وزن مثلا از جنس چوب ساخته باشند .

یک فرد جوان (معمولاً این در مورد زنان آفریقایی که با مردان آمازونی پیوند بسته اند انجام می گیرد) به طور کلی فقط این زیور آلات را در طول مراسم و مناسبت های خاص استفاده می کند و کمتر در طول روزهای عادی از آن استفاده می کند . ولی بعضی از مردان از آنها می خواهند که همیشه این گونه باشند . در هر صورت کشش و فشاری که روی لب وارد می شود حتما صدمات جبران ناپذیری را در پی خواهد داشت .


4 . باریک بودن کمر




http://www.seemorgh.com/uploads/1391/09/wasp8.jpg


داشتن دور کمری باریک یکی از زیبایی هایی است که برای زنان میتوان در نظر گرفت . دور کمر به نقطه ای از بدن گفته می شود که در بین نیم تنه و باسن قرار گرفته است . برای کاهش اندازه دور کمر طبیعی یک زن استفاده از انواع گن ها از اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 پیشنهاد شد .

برای ایجاد این تغییرات بر روی بدن باید استفاده از این کمربندها به صورتی مداوم باشد و مهم تر از همه آنکه باید کاملا تنگ طوری که به این قسمت از بدن فشار زیادی را وارد کند . فشار روی دنده ها و مشکلات تنفسی از شایع ترین مشکلات در این روش می باشد . همچنین ، سقط جنین و مرگ و میر در آن بسیار رایج است . برای زایمان و همچنین برای معده مشکلات زیادی راایجاد کرده است .


5 . تغییر در فرم کاسه ی سر




http://www.seemorgh.com/uploads/1391...0215ea2ab2.jpg


اصلاح ساختار فیزیکی جمجمه و کاسه ی سر انسان کاملاً در جهان باستان مرسوم بوده است . در حالیکه به ندرت در دوران مدرن ، مصریان باستان ، مردم بومی استرالیا ، مردم بومی آمریکای شمالی ، هون ، مایا و برخی از قبایل ژرمنی مشاهده شده است .

با این حال ایجاد تغییرات در فرم کاسه ی سر یکی از فرهنگهای زیبایی به حساب می آید . مردم بومی آمریکای شمالی تمایل به شکل جمجمه پهن دارند . مصریان و مایا جمجمه دراز و به سمت عقب را ترجیح می دهند .

معمولاً یک ماه بعد از تولد جمجمه ی نوزاد قابل انعطاف خواهد بود و در شش ماهگی محکم می شود . عمل شکل دادن به یک جمجمه در هر تاریخی و با توجه به فرهنگ آن در همان دوران کودکی توسط والدین صورت می گیرد . اما در این روش هم مانند روشهای دیگر خطراتی را در پی خواهد داشت و ممکن است بر روی ضریب هوشیاری افراد تاثیر بدی بگذارد . با این حال این هم یکی دیگر از فرهنگ های داشتن زیبایی به شمار می آید .


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

تاریخ مرده سوزی بین بشر به 20 هزار سال پیش و به جسد فردی موسوم به مونگو لیدی در دریاچه مونگو استرالیا بر می ‌گردد .




http://www.khabaronline.ir/images/20...remation_4.jpg


http://www.khabaronline.ir/images/20...22_Officer.jpg


پیش از زرتشتیان نیز مرده سوزی در برخی اقوام داخل پارس‌ها نیز به قولی رایج بوده اما با ورود زرتشت این عمل کاملاً منسوخ می‌شود . (ثابت نشده است)



http://www.khabaronline.ir/images/20...remation_1.jpg


فرایند کاهش حجم بدن انسان مرده و تبدیل آن به ترکیبات شیمیایی به شکل قعطات ریز و استخوانهای کوچک را مرده سوزی می‌گویند . این کار از طریق سوزاندن در کوره و یا در فضای باز با استفاده از درجه حرارات بسیار بالا صورت می‌پذیرد . این عمل ممکن است به عنوان مراسم تشییع جنازه در برخی فرهنگها و یا عملی بعد از مرگ و به جای تشییع جنازه صورت گیرد . این کار همچنین به جای دفن بدن کامل داخل تابوت و یا بدون تابوت انجام شود .




http://www.khabaronline.ir/images/20...manRemains.JPG



بقایای بدست آمده از مرده سوزی یا در معابد جای داده شده و یا به آب روان ریخته شده و یا جایی که بازماندگان تعیین می‌کنند ، قرار داده شود . حتی ممکن است طبق مراسم خاص بقایای مرده سوزی شده در نقاط مختلف و زمانهای مختلف عمداً پراکنده گردد .



http://www.khabaronline.ir/images/20...Ghat_nepal.JPG


در اغلب کشورها مرده سوزی در قبرستانها انجام می‌شود اما در برخی کشورهای دیگر در کارخانه‌های مخصوص نزدیک معابد و یا گورستانها و یا نزدیک رودخانه و دریا در فضای باز (هند و نپال) انجام می‌شود . درجه حرارات لازم در کوره‌های مرده سوزی به 1150 درجه سانتی گراد می‌رسد که برای سوزاندن جسد کافی است . سوخت لازم از طریق سوخت دیزل ، گاز طبیعی ، یا گاز شهری (در هنگ کنگ) تأمین می‌گردد . قبلاً سوخت عمده ذغال سنگ بوده است . کوره‌های جدید سیستم مانیتورینگ در خود داشته و مسوول این کار همه چیز را رایانه ای مدیریت می‌کند . برای هر 45 کیلو جسد یک ساعتی وقت لازم است تا جسد سوزانده شود . برای بدنهای بزرگ تا 2 ساعت وقت لازم است . در بسیاری کشورها سوزانده چند جسد همزمان (مانند امریکا) غیر قانونی است . البته دو قلوها و مادران همراه نوزاد مرده به صورت همزمان سوزانده می‌شوند .



http://www.khabaronline.ir/images/20...x-Kotsuage.JPG


اتاقکی که جسد در آن سوزانیده می‌شود از جنس آجر نسوز است که هر 5 سال یکبار عوض می‌شود . برخی مراسم مرده سوزی با حضور بستگان انجام می‌شود (مانند هند که بستگان باید حضور داشته باشند .) در برخی نقاط نیز کوره‌های مخصوص کودکان یا افراد بزرگسال که وزن 220 کیلو را می‌توانند تحمل کنند ، وجود دارد .



http://www.khabaronline.ir/images/20..._Cremation.jpg


در امریکا تابوتها اجاره داده شده و قبل از مراسم مرده سوزی از بدن جدا می‌شود . در انگلستان جسد همراه با کفن سوزانده می‌شود و جنس کفن باید از مواد قابل استفاده مجدد باشد . جواهر و قطعات متصل به مرده قبل از سوزاندن ، جدا خواهد شد . جسد همچنین از اسکنر حساس به فلزات عبور داده می‌شود تا فلزات احتمالی از بدن جدا شود . به دلیل کاهش هزینه‌ها همچنین کفن‌های قابل استفاده مجدد طراحی شده است تا بازماندگان دچار دردسر مالی نشوند!



دلایل مرده سوزی

مذهب عمده ترین دلیل برای مرده سوزی اعلام شده است . برخی اقوام مانند اقوام هندی با مذهب بودا برای آمرزش مردگان ، این کار را انجام می‌دهند دلیل عمده بعدی هزینه‌های گزاف است که باعث شده برخی به دلایل اقتصادی اجازه دهند تا مردگانشان را بسوزانند . عمده مذاهب دنیا معتقدند بعد از مرگ روح از بدن جدا می‌شود و به همین خاطر جسم را می‌توان پراکنده کرد و یا سوزاند . تدفین نقش غالبی را به جای مرده سوزی داشته اما با افزایش جمعیت این موضوع در جهان تحت الشعاع قرار گرفته است . در بلایای طبیعی رخ داده در جنوب هند در سال 2004 بیش از 300 هزار نفر به یکباره کشته شدند و به همین خاطر ترجیح داده شد تا اجساد سوزانده شود . در برخی از مذاهب نیز مردم معتقدند بعد از مرگ جسد به طبیعت بر می‌گردد و سوزاندن راهی آسان برای برگرداندن آسان و سریعتر جسم به طبیعت است .



http://www.khabaronline.ir/images/20...9013636297.jpg


از آنجایی که کاتولیک مذهبها مراسم خاصی برای تدفین دارند ، هزینه‌ها به شدت زیاد است و به همین خاطر اغلب از روحانیون خود پرسیده اند که آیا می‌شود چنین کاری کرد که در پاسخ جواب منفی شنیده اند . بنا براین کاتولیکها رسماً حق مرده سوزی ندارند .
درآوردن برخی ابزار مانند قلب و دندان مصنوعی و پلاتین و ... قبل از مرده سوزی واجب است و ابزار مذکور به فرد متعهد و همراه مرده داده خواهد شد .
برخی نیز به دلایل شخصی و اینکه جسد کم کم زیر خاک تخریب می‌شود ، ترجیح می‌دهند به دلیل وابستگی شدید به فرد از دست رفته ، به مرده سوزی و نگهداشتن خاکستر جسد دست بزنند .



http://www.khabaronline.ir/images/20...9013636450.jpg


خاکستر سازی از بقایای سوزانده شده

بعد از اینکه جسد سوزانده شد ، با دستگاه کوبنده که مانند توپ‌های فلزی قوی هستند ، جسد به خاکستر تبدیل می‌شود . در ژاپن و تایوان عملیات کوبش جسد بدون اجازه انجام نمی‌شود . در ژاپن اغلب خانواده‌ها بقایای سوزانده شده را با خود به خانه برده و سالیان سال در گوشه ای از خانه در ظرفی مخصوص همراه با نمک و سدیم و پتاسیم نگه داشته و با آن به عبادت می‌پردازند .
برخی مذاهب و اقوام خاکستر را دفن می‌کنند . برخی نیز در رودخانه یا دریا می‌ریزند . در برخی کشورها مانند هند (آیین جین ، هندوئیسم ، سیک و بودایی) و نپال مراسم مرده سوزی کنار آب انجام شده و همان وقت نیز خاکستر مرده را به آب می‌دهند .



http://www.khabaronline.ir/images/20...9013636693.jpg


مرده سوزی در عصر مدرن

در سال 1873 پروفسور برونتی فرهنگ مرده سوزی را در وین نمایش داد و بعد در انگلیس به سال 1874 جنبشی در این رابطه بوجود آمد و اولین عملیات مرده سوزی در اروپا به صورت رسمی ‌در ووکینگ انگلیس در 1878 انجام شد . در سال 1876 در واشنگتن امریکا توسط کتر فرانسیس لموین انجام گردید . این اعمال بین پروتستانها و نه کاتولیکها که با این عمل مخالف سرسخت بودند ، رخ داد . در سال 1963 پاپ ممنوعین مرده سوزی را رفع کرد و کلیسای کاتولیک در سال 1966 اجازه محدود این کار را داد که دوباره با مخالفت گسترده روبرو شد . در استرالیا در سال 1925 رسماً کارخانه مرده سوزی افتتاح شد .
دکتر استیو لوکر صاحب کارخانه B&L Cremation Systems Inc سیستم مرده سوزی جدیدی بنام Hot Hearth را در دهه 1980 اختراع کرد و با استفاده از گاز و حرارت پایین کوره مرده زودتر به خاکستر تبدیل شود . در واقع حرارت بیشتری با گاز کمتر درست می‌شد و هزینه مرده سوزی را نیز کاهش می‌داد . برای هر مرده بر اساس وزن ، زمان خاصی به رایانه مرکزی و کنترل کننده مرکزی داده می‌شود .



http://www.khabaronline.ir/images/20...9013636653.jpg


آمار مرده سوزی در کشورهای مختلف


ژاپن با 99 درصد (در سال 2008) بالاترین آمار مرده سوزی در جهان را دارد . بدین معنی که 99 درصد از ژاپنی‌ها وقتی می‌میرند ، راهی مرده سوز خانه‌ها می‌شوند و اجساد سوزانده می‌شود .
این در حالی است که ایتالیا و لهستان با 10 درصد کمترین آمار مرده سوزی را در بین کشورهای کرده سوز به خود اختصاص داده اند . در آسیا و در کشور چین طبق آمار ارائه شده در سال 2008 کل مرگ و میرها 9348453 نفر بوده که از این تعداد بیش از 4534000 یعنی 48 درصد را سوزانده اند .
در اروپا ودر انگلیس آمار مرده سوزی در سال 2008 به 72 درصد رسیده است . در کانادا این رقم به 68 درصد در سال 2009 رسیده ، در حالی که در دهه 1970 این رقم تنها 5 درصد بوده است . در امریکا 36 درصد از مردگان در سال 2009 سوزانده شده اند . طبق پیش بینی‌ها این رقم در سال 2015 به 46 درصد و در سال 2025 به 58 درصد خواهد رسید . در استرالیا نیز رقم 65 درصد و در نیوزیلند به 70 درصد رسیده است .



http://www.khabaronline.ir/images/20...9013636708.jpg




منبع : khabaronline.ir

سالانه هزاران نفر از مردم ناظر جشنواره‌های عجیب و غریب هستند یا در این جشنواره‌ها شرکت می‌کنند . بعضی از این جشنواره ها قدیمی‌ هستند اما تعدادی از آنها مدرن‌تر می‌باشند . درعین حال که اینها بسیار متفاوت هستند ، همه آنها در یک مورد مشترک هستند : تمام این جشنواره‌ها عجیب و غریبند .


9. لا توماتینا (La Tomatina)



http://www.seemorgh.com/images/iCont...omatina-tm.jpg


آخرین چهارشنبه ماه آگوست هر سال در شهر «بونول» در منطقه والنسیای اسپانیا 9000 نفر از مردم محلی و 20.000 تا 40.000 خارجی در شهر جمع می‌شوند تا به یاد و احترام مریم مقدس و سنت لوئیس برتراند به یکدیگر گوجه فرنگی پرتاب کنند . این سنت از حدود سال 1940 وجود داشته ، اگرچه مدت کوتاهی در دوران حکومت «فرانکو» ممنوع شد . آغاز جشن با فردی است که سعی می‌کند یک میله روغنی را برای گرفتن یک ران خوک پخته شده بالا ‌ببرد . بار اول که ران خوک پایین کشیده شد ، توپ‌های آب بین شرکت کننده‌ها پرت شده و بیش از 100 تن گوجه فرنگی برای پرتاب کردن بینشان پخش می‌شود . زن‌ها باید در این جشن لباس سفید پوشیده و مردان هم نباید تی شرت بپوشند . بنابراین هرمردی تی شرت به تن در بین شرکت کننده‌ها دیده شود به ناچار از مراسم بیرون آورده می‌شود .


8- جشنواره قل دادن پنیر


http://www.seemorgh.com/images/iCont...ESEROLLING.jpg


جشنواره «جشنواره قل دادن پنیر» هر سال در ماه می ‌در تپه کوپر، در Gloucestershire بریتانیا برگزار می‌شود . در این مراسم یک قطعه پنیر از تپه به پایین پرت می‌شود و سپس هر کدام از صدها نفر شرکت کننده باید به بالای تپه بدوند (آنها زندگی خود را به خطر انداخته و شیب تند تپه را بالا می‌روند) تا بتوانند پنیر را بگیرند . هر سال این جشنواره تلفاتی هم به بار می‌آورد و برای همین کودکان اجازه ندارند در آن شرکت کنند ، اگرچه گاهی اوقات پسربچه‌هایی که در شهرهای محلی زندگی می‌کنند به هر ترتیبی به این مراسم می‌آیند که البته برای بچه‌ها مسابقه ای بسیار مشکل است . زن‌ها و مردها جداگانه و با یک هدف اصلی مسابقه می‌دهند .


7- آتش بازی سنت جان


http://www.seemorgh.com/images/iCont...eld-tce-tm.jpg


آتش بازی سنت جان جشنواره مشهوری در اسپانیا است که در 19 تا 24 ژوئن برگزار می‌شود . در این جشنواره عجیب آتش بازی‌هایی به راه انداخته می‌شود که سوخت آن به طور مداوم از مبلمان‌های کهنه تأمین می‌شود . مردم محلی درحالیکه به تماشای آتش بازی می‌نشینند ، شکلات داغ هم بین دیگران پخش می‌کنند . اما بعد از این جشنواره عجیب می‌شود . بچه‌های روستاها که در مراسم شرکت می‌کنند باید درون آتش رفته و سریع از داخل آن رد شوند . تمام هفته پُر شده از نمایش‌های آتش بازی و نیز 86 زن و 86 دختر جوان که به عنوان «زیبارویان» آتش بازی انتخاب می‌شوند . این «زیبارویان» در سراسر مراسم در نقش «ملکه» آنها را مدیریت می‌کنند .


6- جشنواره پرتاب کردن بز


http://www.seemorgh.com/images/iCont...tthrow2-tm.jpg


به طور قطع اسپانیایی‌ها جشنواره‌های عجیب و غریب را دوست دارند . هر ساله در چهارمین یکشنبه ژانویه مردم بومی ‌شهر کوچکی به نام «مانگانیس د لا پولوروسا» به احترام قدیسه حامی‌شان یعنی قدیس «وینسنت د پل» برای برگزاری جشنواره «پرتاب کردن بز» دور هم جمع می‌شوند . این جشنواره قدمت زیادی دارد به حدی که کسی زمان آغاز آن را نمی‌داند و طریق آن چنین است که یک مرد جوان باید بزی را در روستا پیدا کند آن را بسته و به بالای برج ناقوس کلیسای محلی می‌برد . سپس بز را از آن بالا به پایین که 50 فوت ارتفاع دارد پرت کرده و اگر بخت خوبی داشته باشد توسط روستاییانی که مشمع یا برزنت به دست پایین ایستاده اند گرفته می‌شود . مقامات دولتی روستا این مراسم را ممنوع اعلام کردند ولی هنوز هم ادامه دارد . سازمان‌های حقوق حیوانات نیز به این جشنواره اعتراض کرده اند و اعتراض آنها هم تا به حال با بی توجهی روبرو شده است .


5- «هاداکا ماتسوری

«هاداکا ماتسوری» جشنواره‌ای که تمام شرکت کننده‌های آن برهنه اند . این جشنواره در طول سال بارها در قسمت‌های مختلف ژاپن برگزار می‌شود ، شرکت کنندگان تنها لباسی که می‌پوشند یک نوع لباس سنتی است که به کمرشان می‌بندند . البته بعضی از اشخاص هم هستند که به طور کامل برهنه ظاهر می‌شوند و در این روز خاص در نظر دیگران این عمل ابداً بد و ناپسند نیست . هدف این جشنواره در اصل سرگرمی ‌و خوش گذرانی است و اغلب اوقات برای زن‌ها و مردها جشنواره‌های جداگانه برگزار می‌شود . دربرخی از شهرهای کوچک هم مراسمی ‌این چنینی برای بچه‌ها برگزار می‌شود که برای ورود به جشنواره بزرگسالان آماده شوند ، اما گاهی اوقات هم بچه‌ها در جشنواره بزرگترها شرکت می‌کنند . اصل و منشأ این جشنواره از یک واقعه مذهبی گرفته شده است ، اما امروزه جنبه‌های مذهبی آن تقریباً فراموش شده است .


4- ال كولاچو (El Colacho)


http://www.seemorgh.com/images/iCont...610-1-4-tm.jpg


ال كولاچو (یا جشن پریدن از روی بچه) از سال 1620 در اسپانیا باب شد و هرساله در عید «کورپوس کریستی» برگزار می‌شود . در این مراسم تمام کودکانی که در یک سال گذشته به دنیا آمده‌اند را روی تشک‌هایی می‌خوابانند ، مردان روستای «کاستریلو د مورسیا» به شکل شیطان لباس می‌پوشند و از روی این بچه‌ها می‌پرند . این جشنوراه اغلب با جراحت‌هایی نیز همراه است (معمولاً برای بزرگترها) و اعتقادشان این است که پرش‌ها بچه‌ها را از گناهان اصلی پاک می‌کند - یک نوع غسل تعمید عجیب و غریب! پاپ بندیکت شانزدهم اخیراً از کشیشان محلی خواسته که خودشان را از مراسم دور نگه داشته چرا که هم خطرناک است و هم مخالف مذهب کاتولیک است .


3- Fiesta de Santa Marta de Ribarteme


http://www.seemorgh.com/images/iCont...atteme1-tm.jpg


هرساله در شهر Las Nieves اسپانیا ، مردمی‌ که در سال گذشته تجربه نزدیک به مرگ را گذرانده اند دور هم جمع می‌شوند تا در جشن قدیس Saint Marta de Ribarteme قدیس حامی ‌رستاخیز یا تجدید حیات شرکت کنند . اما پیچیدگی کار اینجاست : آنها در مراسم عشای ربانی یک تابوت را حمل می‌کنند ، یا درون تابوت دراز می‌کشند . بعد از مراسم تمام تابوت‌ها همراه با مجسمه این قدیسه به بالای یک تپه برده می‌شوند . علی رغم غم انگیز بودن این مراسم مردم آتش بازی راه می‌اندازند و فروشنده‌ها در خیابان‌ها اشیاء مذهبی می‌فروشند .


2- جشنواره چوب زدن به غاز


http://www.seemorgh.com/images/iCont...0119807200.jpg


این جشنواره تا همین اواخر سالانه در آلمان برگزار می‌شد ، جشنواره بدین شکل بود که یک غاز را از پاهایش به یک تیرک می‌بستند و سپس مردان محلی با چوب به غاز می‌زدند تا موقعی که سرش کنده شود . همیشه هم این مراسم اعتراض کمپانی‌های مدافع حقوق حیوانات را به دنبال داشت ، برای همین ، اکنون در مراسم به غازی ضربه می‌زنند که قبلاً کشته شده است .

جشنواره دیگری بسیار شبیه به این جشنواره هر ساله در اسپانیا برگزار می‌شود که در آن یک مرد از غاز آویزان می‌شود تا موقعی که سرش از بدنش جدا شود ، برای این مراسم هم که 350 سال قدمت دارد غاز را قبل از این کار می‌کشند . نام جشنواره اسپانیایی Antzar Eguna است .


1- Thaipusam


http://www.seemorgh.com/images/iCont...di-0081-tm.jpg


Thaipusa يک جشنواره هندویی است (اغلب توسط تمیل‌ها برگزار می‌شود) هر سال در ژانویه / فوریه به مناسبت جشن تولد موراگان (پسر خدایان شیوا و پارواتی) برگزار می‌شود . شرکت کننده‌ها سرشان را می‌تراشند و یک مراسم زیارتی را اجرا می‌کنند ، در پایان سیخ‌های بسیار تیزی را درون زبان یا گونه‌هایشان فرو می‌برند . بعضی از شرکت کننده چنگک‌هایی را به کمرشان وصل می‌کنند و بعد اشیاء خیلی سنگینی مثل تراکتور را می‌کشند . مطمئناً این کارها درد و رنج زیادی را به شرکت کنندگان تحمیل می‌کند - بیشتر از آن چیزی که شما طاقت تحملش را دارید و بیشتر از آمرزشی که آنها از خدا دریافت می‌کنند . این جشنواره در هند مشهور است ، اما بزرگترین جشن‌ها در سنگاپور و مالزی اتفاق می‌افتد که به صورت یک تعطیلات عمومی ‌درآمده است .


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ / مریم محبعلی نژاد

به طور قطع بسیاری از آداب و رسوم ازدواج در زمانهای بسیار گذشته ریشه دارد و حتی این رسومات در فرهنگ بسیاری از ملل دنیا مشترک هستند . البته ممكن است تصور شود كه برخی از رسومات ازدواج مانند : مهریه ، جهیزیه و حتی شیربها از جمله رسومات و سنتهایی هستند كه تنها در برخی از كشورهای آسیای شرقی و عرب ‌زبان حاشیه خلیج فارس متداول و مرسوم هستند اما نتایج به دست آمده از بررسی‌های انجام شده در سطح كشورهای مختلف حاكی از آن است كه برگزاری بسیاری از آداب ازدواج نظیر خرید حلقه و همچنین خرید جهیزیه و دادن شیربها از جمله رسومات مشتركی هستند كه در فرهنگ كشورهای مختلف به شیوه‌های گوناگون و با اندكی تفاوت در مقایسه با هم متداول و مرسوم است . اگرچه امروزه در بسیاری از كشورهای توسعه‌ یافته اروپایی و آمریكایی شاهد تغییراتی در اجرای این سنت دیرینه بوده‌ایم . اما تهیه جهیزیه توسط خانواده عروس از جمله رسوماتی است كه همچنان در اغلب كشورهای دنیا متداول و مرسوم است . در حقیقت هدف از دادن جهیزیه كمک به جوانان برای آغاز یک زندگی مشترک بوده است و در بسیاری از كشورها جهیزیه عبارت است از : پول ، طلا یا حتی ملكی كه در هنگام ازدواج از طرف خانواده عروس برای آغاز زندگی مشترک به زوج جوانی كه قصد آغاز زندگی مشترک دارند هدیه می ‌شود .

اگر نگاهی به گذشته بیندازیم و جهیزیه‌ای را كه مادران ما به همراه می‌آوردند را با جهیزیه‌ای كه امروزه همان مادران برای فرزندانشان تهیه می ‌كنند مقایسه ‌كنیم بدون تردید درخواهیم یافت كه در دنیای امروز ، جهیزیه قدم فراتر از تأمین نیازهای اولیه زندگی مشترک گذاشته است . اغلب خانواده‌ها سعی می‌كنند تا از هر آنچه كه در توان دارند برای تهیه جهیزیه فرزند خود استفاده كنند و جهیزیه كاملی را برای دختر خانواده تهیه كنند و به این ترتیب زوجهای جوانی كه به تازگی زندگی مشترک خود را آغاز كرده‌اند تا سالیان سال از خرید بسیاری از نیازهایشان بی ‌نیاز خواهند بود .

با وجود اینكه تهیه جهیزیه در اغلب كشورهای دنیا از یک شیوه خاص و مشترک تبعیت می‌كند و آن نیز برعهده خانواده عروس است ولی در خود ایران نیز به دلیل گستردگی مناطق و اقوام مختلف این رسم در برخی از استانها تا حدودی تفاوت دارد . در برخی از شهرها مانند شهرهای استان‌های خراسان رضوی ، خوزستان و هرمزگان خانواده داماد مسؤولیت تهیه جهیزیه را برعهده دارند و در مقابل خانواده عروس نیز برای كمک به خانواده داماد مسؤولیت پرداخت بخشی از هزینه‌‌های مراسم جشن ازدواج را تقبل می‌كنند .


تاریخچه جهیزیه

اگر بخواهیم جهیزیه را به عنوان یک سنت مشترک از نظر تاریخی مورد بررسی قرار دهیم باید به این نكته اشاره كنیم كه این سنت كهن ریشه در فرهنگ كشورهای آفریقایی دارد كه با هدف تأمین سرمایه اولیه برای كسب و كار به داماد هدیه داده می‌شود و به این ترتیب داماد می‌توانست با استفاده از سرمایه اولیه‌ای كه خانواده عروس در اختیار او قرار می‌داد مسؤولیت تأمین خواسته‌ها و نیازهای همسر و فرزندانش را برعهده گیرد . حتی در قدیمی ‌ترین گزارش‌های موجود از گذشته‌های دور مانند قانون حمورابی كه در قرن هجدهم قبل از میلاد تدوین شده است از جهیزیه به عنوان یكی از رسوم رایج در آن زمان نام برده شده است . تا پیش از قرن پنجم قبل از میلاد یعنی در دوران هومریک یونان قدیم رسم بر این بود كه خانواد عروس به خانواده داماد شیربها می‌دادند تا این كه در اواخر دوران كلاسیک به تدریج جهیزیه جایگزین شیربها شد . جهیزیه حتی در روم باستان هم متداول بود و به این ترتیب می‌توان گفت كه این سنت از جمله رسومی است كه نه‌ تنها در كشورهای آسیایی ، بلكه در كشورهای اروپایی هم وجود داشته است .

در كشورهای اروپایی و به ‌ویژه در كشور انگلیس جهیزیه در طبقات اشرافی به عنوان ارثیه در هنگام ازدواج از طرف پدر به فرزند دختر هدیه می‌شود و به این ترتیب فقط دخترانی كه در زمان ازدواج از پدرشان جهیزیه نگرفته بودند در ارث سهیم می‌شوند . البته امروزه در اغلب كشورهای در حال توسعه در اروپا و آمریكا این رسم كهن و دیرینه به دست فراموشی سپرده شده است و در اغلب خانواده‌ها عروس و داماد با هدایای نقدی كه در مراسم جشن ازدواج خود از دوستان ، اقوام و نزدیكانشان هدیه می‌گیرند مقدمات اولیه زندگی مشترک را تأمین می‌كنند. اما خانواده‌های سنتی همچنان به این سنت قدیمی پایبند هستند و خانواده دختر مسؤولیت تهیه جهیزیه را برعهده می‌ گیرد . البته باید این نكته را توجه داشت كه در این كشورها برخلاف كشور ما جهیزیه تنها شامل ملزومات اولیه برای آغاز زندگی مشترك خواهد بود و بسیاری از كالاهای غیرضروری و لوكس تجملی كه در خانواده‌های ایرانی بخشی از جهیزیه محسوب می‌شود با استفاده از هدایایی كه عروس و داماد در مراسم جشن ازدواجشان می‌گیرند خریداری خواهد شد .


رسم دیرینه جهیزیه در هند

اگر بخواهیم نگاهی به رسومات رایج در گوشه و كنار دنیا بیندازیم و كشورهای مختلف را از نظر رسومی كه در تهیه جهیزیه دارند مورد مقایسه قرار دهیم بدون تردید باید بگوییم كه كشورهای آسیایی بیش از كشورهای اروپایی و آمریكایی به رسوماتی كه از گذشته‌های دور مرسوم بوده است پایبند هستند . برای مثال هند از جمله كشورهایی است كه در آنجا تهیه جهیزیه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و از این رو تهیه جهیزیه و قوانینی كه در خصوص تهیه آن وجود دارد از عوامل محدود كننده ازدواج دختران جوان بوده است .

در كشور هند تهیه كالاها و اجناس مورد نیاز و همچنین تأمین پول نقد و طلا از طرف خانواده عروس به عنوان جهیزیه نه ‌تنها در زمان ازدواج بلكه در مناسبتهای مختلف پس از ازدواج و حتی گاهی تا پایان عمر پدر و مادر فرزند دختر ادامه دارد در واقع در خانواده‌های هندی جهیزیه به عنوان راهكاری برای گریز از فقر پسران است و حتی رسم بر این است كه خانواده داماد با توجه به موقعیت‌های اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی خانواده دختر در هنگام خواستگاری تقاضای خود را در خصوص جهیزیه مطرح كنند و خانواده عروس با توجه به موقعیت خود با این تقاضاها موافقت می‌كنند و به این ترتیب مقدار جهیزیه از قبل از برگزاری مراسم ازدواج در بین طرفین توافق می‌شود تا جایی كه در برخی ازخانواده‌ها حتی یک وسیله نقلیه كه گاهی یک اتومبیل آخرین مدل خارجی است و همچنین مسكن كه گاهی یک ویلا در اروپاست نیز به‌عنوان بخشی از جهیزیه به داماد هدیه می‌شود .

شاید برایتان جالب باشد بدانید كه در كشورهای اروپایی و آمریكایی نیز در گذشته برخلاف آنچه امروزه در این كشورها مرسوم است ، موقعیت اجتماعی داماد ملاكی برای تعیین مقدار جهیزیه بود و از این رو افرادی كه توانایی مالی چندان خوبی نداشتند هرگز نمی‌توانستند با افرادی از طبقات بالای اجتماع ازدواج كنند كه امروزه هیچ اثری از این باور دیرینه در فرهنگ كشورهای اروپایی و امریكایی یافت نمی‌شود .

علی ‌رغم اینكه این سنت در گذشته در كشورهای اروپایی بخشی از حقوق مدنی افراد محسوب می‌شد . در كشورهای آسیای شرقی مانند : چین ، ژاپن ، كره و برخی از دیگر كشورهای آسیایی رسم بر این است كه چند روز پیش از مراسم ازدواج ، خانواده داماد هدایایی شامل : چای ، میوه ، غذاهای دریایی و همچنین گوشت را به عنوان هدیه ازدواج به عروس هدیه می‌كنند و در مقابل خانواده عروس هم جهیزیه مختصری كه شامل لباس ، جواهرات ، وسایل آشپزخانه و وسایل دكوری است را به عنوان هدیه به داماد می‌دهند تا این دو جوان كه قصد آغاز زندگی مشترک را دارند بتوانند با مقدمات اولیه زندگی كه هر دو خانواده در اختیارشان قرار می‌دهند زندگی خود را آغاز كنند و تهیه دیگر ملزومات زندگی بر عهده خود آنها خواهد بود .

در كشورهای عرب ‌زبان حاشیه خلیج ‌فارس هم تهیه جهیزیه برعهده خانواده داماد است و در این كشورها هرگونه لوازم و اثاثیه‌ای كه از طرف خانواده دختر هدیه شود ناپسند تلقی می‌شود و به این ترتیب خانواده داماد نه‌ تنها مسؤولیت برگزاری مراسم ازدواج بلكه وظیفه تأمین نیازهای اولیه برای آغاز زندگی مشترک فرزند خود را نیز برعهده دارند.

آنچه جامعه ما را از جوامع غربی متمایز می‌سازد این است كه اگرچه امروزه در كشورهای اروپایی و آمریكایی جوانان خودشان مسؤولیت تهیه لوازم ضروری برای آغاز یک زندگی مشترک را برعهده می‌گیرند ، اما در مقابل در كشور ما جهیزیه قدم فراتر از آماده‌ سازی لوازم ضروری و حتی غیرضروری گذاشته است تا جایی كه در بسیاری از خانواده‌ها حتی مارك كالاهای تهیه شده به عنوان جهیزیه نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و به این ترتیب در برخی از خانواده‌ها هزینه اختصاص یافته برای تهیه جهیزیه گاه به بیش از ده‌ها میلیون تومان افزایش یافته و خانواده‌ها وسایلی را در جهیزیه دختران‌شان تهیه می‌كنند كه بسیاری از خانواده‌های قدیمی تنها با بخش كوچكی از آن سال‌های طولانی به زندگی مشترك خود ادامه داده‌اند و این در حالی است كه حتی برخی از این كالاها هیچ گاه مورد استفاده قرار نخواهد گرفت و قصد خانواده عروس از خرید این كالاهای غیرضروری این بوده است كه به همه نشان دهند جهیزیه كامل و بی‌نقصی را برای فرزندشان تهیه كرده‌اند .


منبع : jamejamonline.ir/ فرانك فراهانی جم