سلام به همه

رها جان کوروش راست میگه
اینجا همه چی خیلی عجیب غریبه
ازدواج با کسی که فقط بهش احترام میذاری و ارزش بیشتری براش قائل نیستی، چون طرف وضعش خوبه و خونواده ها همدیگه رو می شناسن و هزار شرط تکراری دیگه خیلی پسندیده تره تا ازدواجی که واقعا دو نفر رو برای همیشه توی تنهایی هم جا بده ولی شرایط تکراری همیشه توش کمتر برقرار باشه
من هنوز نمی فهمم یه دختر چطوری از روی اینکه شغل طرف مثلا پزشکیه به این نتیجه می رسه که می تونه تنهایی هاشو با اون آدم پر کنه
تعریف ازدواج اینجا قرو قاطیه

ازدواج سخته اما من همیشه گفتم آدمی که با جفت خودش جور شه زندگی هرچی هم سخت باشه طرف خوشبخته!

شما خودت ایشونو بهتر از همه میشناسی، شرایط خونواده خودتم بهتر از همه می دونی
یعنی دیگه تموم شده کاملا؟
کاری از دست هیشکی بر نمیاد؟

رها جان یه چیز دیگه هم هست که نظر شخصی منه، ممکنه توی این همه مدت که اون آقا تو زندگیت بوده یه جورایی به بودنش عادت کرده باشی، به اینکه بخواد، به اینکه تلاش کنه به اینکه جا نزنه و همیشه بازم برگرده و الآن برات یه جورایی یه شوکه که این دفعه شاید نخواد برگرده و شاید ... خودت بهتر می دونی
مطمئن شو عادت نکردی، مطمئن شو میخوای باشه که بمونه نه باشه که بره و برگرده بعد اگه واقعا مطمئن شدی و اگه ایشون اصلا قرار هست دوباره برگرده حرف دلت رو با خونوادت بزن
اینجا از اون لحظه هاییه توی زندگیت که هر تصمیمی بگیری تا همیشه باهات می مونه
پس اول از خودت مطمئن شو، بعد با احساس و ایمان و توکل بدون بی احترامی حرفت رو به خونوادت بزن
سعی کن اگه حرفهاشون از روی نگرانیه و نه فقط سُنَت، آرومشون کنی

بازم میگم باور خودت از همه چی مهم تره
و اینم یادت نره که خدا خیر خواهه
اگه خیر باشه و اگه تو هم باور داشته باشی به خواست خدا، خودش برات پا پیش میذاره

ایشالا که دوسش داشته باشی چون همین تجربه این احساس هنره، افتخاره و نشون خوبی از اینکه دلت نمرده و بعد هم ایشالا که هرچی به صلاحته اتفاق بیفته