نوشته اصلی توسط کارگر سایت (پست 299359)

سپاس از عزیزان
غم نبینید
موضوع مال روزهای پیشینه نمیخواستیم عزیزان رو ناراحت کنیم .
مادر مادر بنده که بسیار هم دوسشون داشتیم و متقابلا ما رو خیلی دوست داشتند و بسیار ازایشون تلمذ کردیم
و خصوصیتهای زیادی رو از ایشون گرفتیم و همیشه نگاه مثبت و ویژه ای به زندگی و دیگران ,دستگیری از فقرا و بخشندگی داشتند با اینکه سالها با انواع کم و کاستی ها و ناخوشی های جسمی رو داشتند اما هم خیلی قوی بودن و هم خیلی پر انگیزه و امیدوار به زندگی و مدیریت فرزندان و نوه ها و ... بودند
سرحال بیمارستان رفتند -بعد از چند روز رفتند کما و چند روز بعدش فوت شدند
بیراهه نیست اگر در سایت خودم بخوام کمی از مادربزرگم بنویسم چون واقعا تاثیرات بسیار زیادی روی اخلاق و روحیات ما نوه هاش داشتند
ما که اون موقع نبوده ایم اما گذشتن از خون یک جوان در وضعیتی که مادربزرگم فرزند ارشد خودش رو دست داده بود همیشه برای ما ویژگی خاصی به نظر میاد
تمام قوم و خویش و فامیل و دوست و همکارهای هرکدام از این اقوام در ایام جنگ و اوارگی چندین سال خونه ایشون زندگی کردند و همه هنوز که هنوزه از شیرینی و به یادمادنی بودن اون ایام یاد میکنند .
شاید کسی یادش نمونده باشه که خانه و زندگی و مال مکنت ایشون و پدربزرگم در اوج جوانی و رفاه مالی در حادثه ای مشکوک در اتش سوزی از بین رفت - چون هیج وقت هیچ گله و نشانی از این اتفاق نبود .
بخشندگی و کمک به فقرا و مسائلی که الان حتی کلمه ش از یاد رفته در زندگی های امروز, مثلا نحوه برخورد با "کاروانی"ها و ...
که دیگر زبانزد خاص و عام بود
شنیده ام در سنین بالا عموما ادم ها نگاه شون به زندگی و بخشندگی همین طور میشه اما تا جایی که یادمه مادر بزرگ من از اول و ازل همین طور بوده

روحت شاد ایران خانم .